سرویس جهان حلقه وصل - ظرف ۵ ماه اخیر و مشخصا از ماه مه گذشته، محافل سیاسی و رسانه ای عراق شروع به استفاده از اصطلاح جدیدی تحت عنوان «جماعت کاتیوشا» کردند که به طور ضمنی به طرف هایی اشاره می کرد که منافع آمریکا مناطق مختلف در عراق را هدف حملات خمپاره ای قرار می داد.
پس از عملیات تروریستی آمریکایی ها در سوم ژانویه جاری که به شهادت سردار «قاسم سلیمانی» و «ابو مهدی المهندس» و ۸ نفر از همرزنشان در نزدیکی فرودگاه بین المللی بغداد منجر شد، این حملات فرم و قالب دیگری به خود گرفتند، به گونه ای که صرفا سفارت آمریکا در منطقه «سبز» بغداد را نشانه می گرفتند.
در جدیدترین حمله خمپاره ای صورت گرفته از این دست، شب گذشته پنج راکت به نزدیکی پایگاه هوایی القیاره که در آن نیروهای آمریکایی مستقر حضور دارند، اصابت کرد. همچنین هفته گذشته (یک شنبه/۲۶ ژانویه) نیز سفارت آمریکا در بغداد مورد هدف قرار گرفت و بنابر ادعای منابع آمریکایی سه نفر از کارکنان سفارت زخمی شدند.
صرف نظر از صحت و سقم ادعاها، این حملات ملزم می کند، نکاتی به طرف های آغاز کننده ی این بازی از جمله آمریکای ها متذکر شد:
از همان ابتدا که بازی موشک پرانی به سفارت آمریکا در بغداد شروع شد، آمریکایی ها انگشت اتهام خود را به سمت نیروها و گروه های مقاومت عراق نشانه گرفتند که در «حشد الشعبی» نمود پیدا می کند.
اتهام زنی آمریکایی ها به حشد الشعبی درحالی صورت می گرفت و پس از هربار حمله این اتهامات تکرار می شود که تاکنون عامل حملات ناشناخته است و هیچ گروهی در عراق مسئولیت آن را برعهده نگرفته است.
در این شرایط پافشاری آمریکایی ها در اتهام زنی به حشد الشعبی پس از هر حمله اگرچه سوال برانگیز است، اما پاسخ آن چندان گنگ و نامفهوم نیست.
** رد اتهامات آمریکا از سوی حشد الشعبیاتهام زنی آمریکا معرفی کردن الحشد الشعبی به عنوان عامل این حملات و هجوم ها درحالی ادامه دارد که مسئولان نیروهای بسیج مردمی عراق، در رده های مختلف دست داشتن در این حملات را کاملا رد و نفی کردند.
در تازه ترین موضع گیری در قبال این اتهام زنی ها «هادی العامری»، رئیس ائتلاف الفتح و از رهبران الحشد الشعبی در واکنش به حملات راکتی به سفارت آمریکا در بغداد، با صدور بیانیه ای، ضمن اینکه از دولت عراق خواستار مقابله با این گونه حملات می شود، تاکید می کند که «حمله به سفارتخانه ها و اماکن دیپلماتیک خارجی در عراق را نمی پذیریم».
پیش از وی نیز «جواد الطلیباوی»، سخنگوی عصائب اهل الحق عراق در صفحه شخصی اش در شبکه اجتماعی توئیتر نوشت که «هیچ کدام از گروه های مقاومت وابسته به الحشد الشعبی در شلیک راکت به سفارت آمریکا دخالت نداشته اند».
** الحشد الشعبی مدت هاست از این راکت ها استفاده نمی کندنکته ای که سخنگوی عصائب اهل الحق عراق در توئیتش به آن اشاره کرده بود، نوع راکت استفاده شده در این حملات بود. الطلیباوی در این باره تاکید کرد که الحشد الشعبی مدت هاست که در عملیات های خود این نوع از راکت ها و خمپاره ها (کاتیوشا) که در ساده ترین و ابتدایی ترین حملات نیز کارآمدی ندارند، را به خدمت نمی گیرد.
اتهام زنی آمریکایی ها به دست داشتن الحشد الشعبی در این حملات را باید در وحشت آنها از پاسخ مقاومت عرق به ترور سردار سلیمانی و ابو مهدی المهندس ملاحظه کرد. درحالی که پیشتر الحشد الشعبی اعلام کرده بود که چنین حملاتی را در خور شأن و جایگاه نیروهای مقاومت و انتقامگیری خون سردارانی بزرگی چون قاسم سلیمانی و ابو مهدی المهندس نمی بیند.
نکته ای که الطلیباوی در توئیت خود بار دیگر آن را مورد تأکید قرار داد و تصریح کرد: «پیش از این اعلام کرده بودیم که پاسخ ما به ترور ابومهدی المهندس، در سطحی پایین تر از پاسخ جمهوری اسلامی ایران به ترور حاج قاسم سلیمانی نخواهد بود».
پیش از این شیخ «قیس الخزعلی»، دبیرکل جنبش عصائب اهل الحق در سخنانی ضمن رد این اتهامات، تاکید کرده بود که نیروهای مقاومت عراقی در صورت اقدام به هرگونه عملیات انتقامجویانه صراحتا آن را اعلام خواهد کرد.
دبیرکل جنبش عصائب اهل الحق نیز چنین حملاتی را شایسته مقاومت عراق جهت گرفتن انتقام خون بر زمین ریخته سردارانش شایسته و درخور ندانسته و تاکید کرده بود که انتقامی سخت در انتظار تروریست های آمریکایی است.
با توجه به آنچه، به آن اشاره شد، با قاطعیت می توان گفت که حملات راکتی و خمپاره ای به سفارت آمریکا در بغداد، یک بازی آمریکایی است که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور این کشور سعی دارند، در پس آن اهداف مورد نظرشان را در عراق و منطقه، از جمله ایران محقق کنند و مهمترین این اهداف می توان در موارد ذیل خلاصه کرد:
** مظلوم نمایی و ایفای نقش قربانیدونالد ترامپ که پس از ترور سردار سلیمانی، به شدت از سوی محافل داخلی و بین المللی مورد انتقاد و محکومیت قرار گرفت، در آستانه آمادگی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیازمند آن است که نه تنها از میزان این هجمه ها بکاهد، بلکه جایگاه جلاد و قربانی را عوض کرده، نقش قربانی را به خود بگیرد.
بر این اساس، کاخ سفید تلاش می کند، در پس این حملات خود را در نقش قربانی به جامعه بین المللی و جامعه آمریکایی نشان دهد و با متهم کردن الحشد الشعبی به دست داشتن در این حملات، به مخاطبان داخلی و خارجی خود القا کند، ترور سردار سلیمانی به خواست دولت آمریکا صورت نگرفت، بلکه اقدامی تحمیلی از سوی سلیمانی و گروه های مقاومت وابسته به او بود که کاخ سفید را مجبور به اقدام نظامی علیه سلیمانی کرد و در این اقدام نه تنها از خود، بلکه از متحدان و همپماناتش هم که ممکن بود، در معرض حملات مشابهی قرار گیرند، محافظت کرده است.
** تلاش برای حفظ موجودیت نظامی خود در عراققطعا، یکی دیگر از اهداف آمریکایی ها از این حملات و اتهام زنی به الحشد الشعبی، حفظ موجودیت نظامی خود در عراق است. این نکته ای است که در بیانیه هادی العامری و دیگر مسئولان و رهبران مقاومت عراق به آن اشاره شده است.
در بخشی از بیانیه ی رئیس ائتلاف الفتح آمده است: «حمله به سفارتخانه ها و اماکن دیپلماتیک خارجی در عراق را نه تنها رد می کنیم، بلکه معتقدیم، این اقدامات خرابکارانه با هدف فتنه انگیزی و مانع تراشی در مسیر اعمال حاکمیت عراق و اجرای مصوبه پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای خارجی و در راس آنها، نظامیان آمریکایی از عراق صورت می گیرد».
در این زمینه آمریکایی ها تلاش دارند، با ناامن جلوه دادن فضای حاکم بر عراق حضور نظامیان آمریکایی در این کشور را ضرورتی امنیتی، از یک سو، برای تامین امنیت دیپلمات ها و اتباع خود در عراق و از سوی دیگر، برای خود عراقی ها جلوه دهند.
در این راستا، وزارت خارجه آمریکا روز گذشته با انتشار بیانیه ای از دولت عراق خواست تا به تعهداتش در زمینه حفاظت از تاسیسات دیپلماتیک آمریکا در عراق عمل کند».
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در ادامه با اشاره به اینکه از سپتامبر سال ۲۰۱۹ (مهر ماه گذشته) تاکنون کارمندان آمریکایی در عراق ۱۴ بار هدف حملات راکتی قرار گرفته اند، مدعی شده که «وضعیت امنیتی وخیم است و گروه های مسلح مورد حمایت ایران همچنان به عنوان تهدیدی برای امنیت این کشور تلقی می شوند و لذا "ما " ملزم هستم که هوشیار باشیم».
** قرار دادن مردم رو در روی الحشد الشعبیتکرار اتهام زنی های مکرر و مستمر آمریکا به الحشد الشعبی، بدون در دست داشتن حتی یک دلیل قانع کننده تاکید می کند که آمریکایی ها سعی دارند، با به راه انداختن جنگ روانی و فرسایسی، اعتراضات مردمی عراق را وارد فاز جدیدی کنند، به نحوی که این ذهنیت در آنها ایجاد شود که عامل اصلی و سرمنشا تمام بدبختی ها و مشکلات کشور، الحشد الشعبی است.
گام اول جهت پیاده سازی این سناریو، ناامن جلوه دادن فضای حاکم بر عراق بود که آمریکایی ها با اقدامی هدفمند در قالب «بازی موشک پراکنی به سفارت آمریکا در بغداد» ، آن را کلید زدند.
در گام دوم، کاخ سفید و متحدانش، به ویژه کشورهای اروپایی در اقدامی هماهنگ بیانیه هایی صادر کردند که از حیث مضمون و محتوا هیچ تفاوتی در آنها مشاهده می شد. همه بیانیه ها عینا، حمله به سفارت آمریکا در بغداد را محکوم و نسبت به نبود امنیت در این کشور ابراز نگرانی کرده و از دولت عراق خواستار تامین امنیت و حفظ جان اتباع و دیپلمات های خود در این کشور شده بودند.
صدور ده ها بیانیه از این دست و سرازیر شدن سیل درخواست ها و مطالبات از دولت عراق برای حفظ جان اتباع و دیپلمات های این کشورها را غیر از «بزرگنمایی» ناامنی حاکم بر عراق و ناتوانی دولت بغداد در حفظ امنیت و مقابله با طرف هایی که با اقدامات خود درصدد نا امن کردن عراق هستند، به چه چیز دیگری می توان تعبیر کرد؟
آمریکایی ها تلاش می کنند، با پیاده سازی این سناریو و به راه انداختن جنگ روانی و فرسایشی، در کنار زنده کردن خاطرات تلخ سال های محاصره و تحریم عراق در دوران حاکمیت رژیم بعث که ترامپ تهدید به اعمال مجدد آنها کرده بود، مردم را مقابل الحشد الشعبی قرار دهند.
** اعمال فشار بر دولت عراقاین یک حقیقت غیر قابل انکار است که آمریکایی ها به شدت از حملات انتقامجویانه گروه های مقاومت عراق وحشت دارند و می دانند، ممکن است، زمان گرفتن این انتقام مشخص نباشد، اما حتما و قطعا گرفته خواهد شد.
لذا تلاش می کنند، با متهم کردن الحشد الشعبی به دست داشتن در حملات راکتی به سفارت آمریکا، دولت مرکزی در عراق را تحت فشار قرار دهند که مانع عملیات انتقامجویانه ی آنها علیه آمریکایی ها شود.
آنچه گفته شد، را می توان در یک جمله خلاصه کرد: اینکه آمریکایی ها به هر ترفندی متوسل می شوند، تا مانع خروج نظامی خود از کشور عراق شوند و به حضور خود در این کشور ادامه دهند.
خروج عراق برای آمریکایی ها، چیزی فراتر از کابوس است که به هر طریق متوسل می شوند، تا جلوی تحقق این کابوس را بگیرند و سناریوی «راکت پرانی به سفارت آمریکا در عراق» پیش پا افتاده ترین سناریوهای تدارک دیده شده در نشست های محرمانه و پشت درب های بسته مقامات آمریکایی است.