به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
علی ربیعی در جشنواره مداد سرخ گفت: از نظر بحران‌های طبیعی کشوری هستیم که بیش از ۸۰ درصد بحران‌های شناخته شده طبیعی را با خود داریم. هر سال هم یک بحران جدی طبیعی برایمان اتفاق افتاده است.
وی ادامه داد: من زمانی می‌گفتم این دولت، دولت چک‌های برگشتی است، اما گویا باران هم می‌خواهد در این دولت بیشتر ببارد. ما باید با بحران‌ها زندگی‌مان را اداره کنیم و ناگزیر از انتخاب این سبک زندگی هستیم.
ربیعی گفت: ما بحران‌های اجتماعی را هم داشتیم. خیلی دور نیست یک بحران اجتماعی دردآور و تلخ را هم پشت سر گذاشتیم. آنچه که در بحران‌های طبیعی و چه اجتماعی مهم است عبور از بحران‌هاست. در پس هر بحران اجتماعی و طبیعی باید آینده را نشان داد.
وی افزود: متأسفانه عده‌ای آنچنان دارند وقایع را بازنمایی می‌کنند که گویی ما باید با غم بحران‌ها همچنان زندگی کنیم. گویی برای برخی غم و اندوه پلی برای رسیدن به هدفشان است. باید دست به دست هم داده و جامعه را از بحران‌ها نجات بدهیم.
وی گفت: هیچ دوره‌ای مثل امروز ایران نیازمند حال خوب نیست. باید برای هم بغض کنیم و هم شادی بسازیم در پس آن. این موضوع ضرورت امروز جامعه در پس ایرانی است که دارد تحریم‌های ظالمانه را می‌گذراند. ما باید جامعه را آماده کنیم.
درباره این اظهارات آقای ربیعی که بعضاً عاری از حقیقت هم نیست، ملاحظاتی وجود دارد؛ نخست اینکه یک طیف برای بالا رفتن از نردبان قدرت در حدفاصل سال‌های ۸۹ تا ۹۲، بنا را بر هرچه سیاه‌تر و تاریک‌تر نشان‌دادن شرایط گذاشت این در حالی بود که شش، هفت سال بعد، اکنون مردم وقتی قضاوت می‌کنند می‌فهمند که در قیاس با عملکرد دولت فعلی، چقدر درباره مدیریت قبلی خلاف واقع و از سر بی‌انصافی سخن گفته شده است. به هرحال، این رویکرد خود یکی از دلایل تلخ‌کامی و بدحال کردن مردم است که آقای ربیعی می‌گوید.
دوم اینکه طیف یاد شده به‌رغم جد و جهد برای سیاه‌نمایی بی‌سابقه علیه دولت قبلی، خود هیچ همت درون‌زایی- با اعتماد به ظرفیت‌های انبوه ملی- برای بهتر کردن شرایط انجام داد و به وعده روحانی و کشیدن چک‌های بی‌محل اهتمام کرد؛ که خود این عامل مهمی در شوکه‌شدن مردم به هنگام سررسید وعده‌ها در سال ۹۶ و ۹۷ بود. قرار بود سال ۹۶ و ۹۷، سیب و گلابی‌های برجام دست مردم برسد و چنان رونق اقتصادی فراهم گردد که مردم از یارانه بی‌نیاز شوند. اما طبیعی بود که بدون کاشتن و داشتن و زحمت کشیدن، آرزوی برداشت محصول دور از قاعده بود. به همین دلیل هم آقای روحانی گفت این سال ۹۸، آن نود و هشتی نبود که ما پیش‌بینی می‌کردیم.
نکته سوم، رهاشدگی و بی‌در و پیکری فضای مجازی به خاطر جمع‌آوری چند رأی بیشتر است. و حال آنکه همین ولنگاری باعث شده تا عناصر ضدانقلاب و بدخواهان مردم و کشور، به شکل شبانه‌روز در سیاه‌نمایی و تیره‌نمایی افق کشور بدمند و شرایط را هزار برابر بدتر از واقعیت بازنمایی کنند. اینجا هم خود دولت مقصر است که به خاطر موج‌سواری‌های انتخاباتی، حاضر نیست فضای مجازی را قاعده‌مند، شفاف و مسئولانه کند و این فضای عاریتی را تبدیل به فضای ملی و بومی سالم کند.
و بالاخره اینکه تحریم‌های شدید و گسترده در سال ۹۰ و ۹۱ هم بود اما آن‌زمان- با وجود برخی کج‌رفتاری‌های شماری از دولتمردان- همه همت دولت صرف جلب اعتماد یک‌سویه دشمن و بیچاره‌نمایی خود نشده بود. اکنون راه چاره همین است که به موازات بی‌اعتمادی و ابراز بی‌نیازی به دشمن، ظرفیت‌های انبوه مردمی و نخبگان و جوانان خبره مورد اعتماد قرار گیرد.