به گزارش حلقه وصل، تقریباً همه کشورهای جهان قوانینی را برای انتخابات وضع کردهاند؛ قوانینی که تعیینکننده سیستم انتخاباتی کشورها قلمداد میشود؛ این قوانین شامل صلاحیت افراد رایدهنده، نحوه مشخص کردن و شمارش آراء و نتیجه انتخابات است.
در سیستم انتخاباتی برخی از کشورها تعیین شده است که همه شهروندان واجد شرایط باید در انتخابات کشوری شرکت کنند؛ "رای اجباری" روشی است که برخی کشورها برای انتخابات خود در نظر گرفتهاند و از این طریق، بهصورت قانونی مردم را مجبور به شرکت در انتخابات میکند؛ غایبان انتخابات نیز در صورت نداشتن دلیل موجهی برای عدم حضورشان باید منتظر مجازاتهای نقدی و غیرنقدی سختی باشند که در صورت ادامه، ممکن است آنها را از اساسیترین حقوق شهروندی محروم کند.
پایگاه اطلاعاتی "worldatlas" در گزارشی نوشت، 22 کشور در جهان هستند که قانون "رای اجباری" را تصویب کردهاند؛ از این 22 کشور، 11 کشور به طور جدی این قانون را اجرا میکنند و در صورت عدم رعایت آنها مجازات سختی را برای شهروندان در نظر میگیرند.
اسامی 22 کشور به قرار زیر است:
برخی کشورها مجازاتهایی را برای عدم تمکین شهروندان از قانون "رای اجباری" در نظر گرفتهاند.
آرژانتین رایگیری اجباری را در سال 1912 برای شهروندان 18 تا 70 ساله ارائه کرد در حالی که برای شهروندان بالای 70 سال و از 16 تا 18 سال اجباری نیست؛ در صورت عدم رایدهی شهروندان آرژانتینی، جریمه نقدی شامل حالشان میشود.
در کشور بلژیک، اگر کسی پس از دریافت دعوتنامه برای رای دادن، پای صندوق نرود و عذر موجهی هم نداشته باشد، بین 25 تا 50 یورو جریمه میشود؛ اگر این غیبت دوباره تکرار شود جریمه بین 50 تا 125 یورو خواهد بود؛ اگر کسی در 4 دور انتخابات شرکت نکند، علاوه بر 4بار جریمه، نام او از لیست رایدهندگان به مدت 10 سال خط خورده و در هیچ مقام و اداره دولتی پذیرفته نخواهد شد و هیچ کمک و امتیازی نیز از سوی دولت دریافت نخواهد کرد.
استرالیا از انتخابات 1924 به بعد سیاست رای اجباری را در پیش گرفت؛ شهروندان استرالیایی موظفند در زمان انتخابات در محل رایگیری حاضر شوند؛ اما بعد از ثبت اسمشان میتوانند رای ندهند و یا به اصطلاح رای سفید و بینام بیندازند؛ شهروندانی هم که دلیل موجهی برای غیبت در انتخابات ندارند به صورت نقدی جریمه میشوند و در صورت عدم پرداخت جریمه، به زندان میروند.
در کشور سوئیس، رایگیری اجباری در اواخر قرن نوزدهم در برخی از کانتونها آغاز شد؛ افرادی که از این قانون سرپیچی کنند با جریمه نقدی روبهرو میشوند؛ در برزیل نیز برای کسانی که در انتخابات شرکت نکنند پاسپورت صادر نمیشود.
کشور بولیوی نیز یکی دیگر از کشورهایی است که شهروندان آن باید از روی اجبار رای بدهند؛ این قانون از 1952 در این کشور اجرا میشود؛ هر شهروند اهل بولیوی کارتی ویژه دارد که حضور او در انتخابات را اثبات کند؛ اما اگر کسی تا سه ماه بعد از انتخابات نتواند حضورش را اثبات کند، حقوق و مزایایش دچار مشکل میشود؛ همچنین یکی از مجازات سنگین برای غایبان در انتخابات بولیوی ممنوعیت خارج کردن پول از حساب بانکی است.
مسئولان این کشورها در خصوص این مشروعیت این قوانین بیان میکنند که رایگیری مانند سایر مسئولیتهای مدنی مثل مالیات و آموزش اجباری است؛ رایگیری اجباری منجر به مشارکت بیشتر رایدهندگان میشود و این مشروعیت سیاسی را افزایش میدهد.