به گزارش حلقه وصل، در روزهای قبل از سفر رئیس‌جمهور به نیویورک، گمانه‌زنی‌ها و تحلیل‌های مختلف رسانه‌های داخلی و خارجی درخصوص «اتفاقات احتمالی» در دوره زمانی سفر روحانی به آمریکا به اوج رسید بود.
کلیدواژه «مذاکره» آن هم با «ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا به عنوان اصلی‌ترین گزاره، در کانون برآوردها و احتمالات ذکر شده، پیش و حین سفر رئیس‌جمهور مطرح بود و برخی اظهارنظرها و توییت‌های دوپهلو از سوی مقامات مختلف نیز به‌عنوان شاهد مثال در تقویت گمانه‌زنی‌ها تاثیر بسزایی داشت. از سوی دیگر سه کشور اروپایی عضو برجام نیز برای همراه‌سازی کم هزینه طرف مقابل با اهداف و منافع خود با فضاسازی رسانه‌ای تلاش بی‌وقفه‌ای را در دستور کار قرار دادند اما سخنان روحانی در صحن مجمع عمومی سازمان ملل نشان داد که تیر مسموم اروپایی‌ها به سنگ خورده است. آنجا که خطاب به آنان اظهار داشت: «ما را به مذاکره می‌خوانند؛ در حالی که خود از مذاکره گریزانند. ما با همین دولت فعلی آمریکا بر سر میز ۱+۵ در گفت‌وگو بودیم؛ اما آنها بر عهدِ سلفِ خویش، خط بطلان کشیدند. من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام می‌کنم که: پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم، «نه» می‌باشد. دولت و ملت ایران، یک سال و نیم زیر شدیدترین تحریم‌ها، استقامت‌کرده است و هرگز با دشمنی که می‌خواهد با سلاح فقر، فشار و تحریم، ایران را به تسلیم وادارد مذاکره نخواهد کرد.»
این موضع رئیس‌جمهور در سخنرانی مجمع عمومی سازمان ملل و نه گفتن به مذاکره تحت تحریم، عصبانیت محافل ضدانقلاب و البته برخی چهره‌های جریان خاص سیاسی در داخل کشور را برانگیخته است.
سایت ضد انقلاب کلمه (ارگان رسمی سران فتنه ۸۸) سفر رئیس‌جمهور ایران به مجمع عمومی سازمان ملل را، «بدون حاصل» دانست و نوشت: « امسال نیز اقتدار ایران در پاسخ منفی به تلاش‌های کشورهای مختلف برای رفع تنش‌ها با ایالات متحده و ناامید کردن رئیسان دولت‌هایی تجلی یافت که در ماه‌های اخیر با وجود هم‌پیمانی دیرینه با آمریکا، تلاش داشتند با اتخاذ موضعی میانی، برای ایجاد فضای گفت‌وگو میان دو دشمن قدیمی، فرصتی فراهم آورند. آنها البته کم نگذاشتند. دیدارهای مکرر و برنامه‌ریزی‌نشده و حتی اصرار عجیب رئیس‌جمهور فرانسه به حسن روحانی برای دیدار با دونالد ترامپ نیز فایده‌ای نداشت.»
این سایت ضد انقلاب همچنین نوشت: «در پایان نیز رئیس‌جمهور ما در بازگشت به ایران، در حالی که پیشتر تاکید داشت در صورت لغو تحریم‌ها حاضر به مذاکره است، از پذیرش این شرط از سوی آمریکا خبر داد، اما باز هم تاکید کرد که با دیدار با ترامپ موافقت نکرده است!..با این وصف آیا وقت آن نیست بپرسیم که به راستی در این دنیا و در این سفرهای پرهزینه به دنبال چه هستیم؟ اگر قرار است هزینه سفر هر ساله رئیس‌جمهور و هیئت همراه را بر دوش بیت‌المال تحمیل کنیم تا تنها نتیجه آن باشد که بگوییم آمریکا در جهان منزوی است؛ آیا بهتر نیست این سخن را در همین تهران مکرر تکرار کنیم؟ این در حالی است که شاید اگر چنین سفری انجام نمی‌شد و بی‌اعتنایی (و به تعبیری بی‌احترامی) دولت ایران به درخواست‌های مکرر قدرت‌های اروپایی باعث نمی‌شد تا آنها نیز در پایان این سفر، تهدید به خروج از برجام را در پیش گیرند، این امید وجود داشت که با رایزنی‌ها و پیگیری‌های آنها (و به ویژه امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه)، دست‌کم همراهی اروپا با آمریکا در افزایش تحریم‌ها به این زودی اتفاق نیفتد. اما با نمایش اصرار لجوجانه بر عدم گفت‌وگو شرایطی فراهم آمد که می‌توان انتظار داشت شکاف اروپایی-آمریکایی بر سر برجام به زودی از میان برود و اروپایی‌ها نیز همنوا با ایالات متحده در مسیر تحریم ایران گام بردارند.»
از سوی دیگر مشابه همین مواضع عناصر ضد انقلاب خارج‌نشین از سوی برخی چهره‌های جریان خاص سیاسی در داخل کشور نیز تکرار شد. صادق زیباکلام در گفت‌وگو با نامه‌نیوز و در پاسخ به این سؤال که از «سفر روحانی به نیویورک چه ارزیابی دارید؟»، می‌گوید این سفر هیچ دستاوردی نداشت و هیچ تغییر و تحولی به وجود نیامد و روزنه‌ای باز نشد. آقای روحانی حرف‌های همیشگی زد و گفت «آمریکا، عربستان و اروپا مقصر وضعیت فعلی هستند.»
او در پاسخ این سؤال که «چرا برخی منتقدان از سخنرانی آقای روحانی در سازمان ملل تقدیر کردند؟»، گفت: مثلا کیهان باید راضی باشد چون آقای روحانی آنجا برای انبساط خاطر مخالفان دولتش در داخل کشور صحبت کرد. حرف‌هایی زد که به مذاق مخالفانش خوش آید و مراقب بود چیزی نگوید که خاطر آنها را مکدر کند.
زیباکلام در پاسخ به این سؤال هم که «پس به نظر شما اگر آقای روحانی به نیویورک نمی‌رفت بهتر بود؟» گفت: آقای روحانی آب پاکی را روی دست اروپایی‌ها و سایر میانجی‌ها بین ایران و آمریکا ریخت و این سفر هیچ سود، ثمر و فایده‌ای نداشت.او تصریح کرد: خلاصه حرف آقای روحانی این بود که آمریکایی‌ها باید گامی را بردارند و گشایشی را در حوزه کاهش تحریم‌ها به نمایش بگذارند. اما فرض کنیم که آمریکایی‌ها این گام را برداشتند، از کجا معلوم آقای روحانی نگوید این گام کافی نیست و شوخی است. اینستکس وقتی مطرح شد دولت آقای روحانی گفت «این صدقه است و مگر می‌خواهند به گدا پول بدهند». حالا امروز با مخالفتی که آمریکا انجام داد، باید پیشنهاد فرانسه برای ۱۵ میلیارد دلار را نیز منتفی دانست. در مجموع آقای روحانی نه فتح بابی برای مذاکره کرد و نه چراغ نیمه سبزی به آمریکا و اروپا نشان داد.»