شرایط اکران «دیدن این فیلم جرم است» به کارگردانی رضا زهتابچیان، در مناطق فاقد سینما، دانشگاهها و سازمانها مهیا شد.
خاطره خوش آژانس شیشهای در به تصویر کشیدن چهرهای درست از بسیج و بسیجی آنقدر برای اهالی جبهه فرهنگی انقلاب شیرین هست که هر فیلمی با این محوریت ساخته شود در اولین قدم آن را با شاهکار ابراهیم حاتمیکیا مقایسه کنند و طبیعتا «دیدن این فیلم جرم است» نیز از این قاعده مستثنی نیست.
کشمکش اصلی «دیدن این فیلم جرم است» مبارزه انسان علیه جامعه است. جامعه ای که مصلحت سنجی، ارزش آقازادگی، رانت خواری و ظلم پذیری در آن جایگزین حقطلبی، عدالت خواهی و شایسته سالاری شده است. جامعه ای که مردم در آن نقشی در تصمیم گیری ها ندارند و قربانی مصلحت ها و بی عرضگی مسئولین شده اند.
«دیدن این فیلم جرم است» فراز و نشیبهای زیادی طی کرده و شواهد نشان میدهد جریان اکرانش با یک گره کور مواجه شده است.
بخش عمدهای از فیلمهای حاضر در این جشنواره، پیش از این نه تنها در جشنواره فیلم فجر و سایر جشنوارهها به نمایش درآمدهاند، بلکه عموم مردم نیز از طریق شبکه نمایش خانگی به تماشای آنها نشستهاند.
دیدن این فیلم جرم است نام اثری تقریبا اجتماعی با رگه های تند سیاسی به نویسندگی و کارگردانی رضا زهتابچیان است که طی رخدادی اعتراضی بدل به یک فاجعه تمام عیار و بالغ ملی نمایانه (مصلحت اندیشانه) می شود. فیلمنامه این اثر با یک معضل و یا تفکر ریشه دار و غلط اجتماعی داستانش را کلید می زند و یک تضاد فکری را بصورتی کاملا سادیستی آغاز می کند ، اما خوشبختانه این آزار شدید به سرعت به پایان می رسد و فیلم را از شباهتی ناخواسته به اثر جنجالی گاسپر نوئه (کارگردان فرانسوی) به نام بازگشت ناپذیر دور نگاه می دارد