به گزارش حلقه وصل، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت:
زجر کش کردن و در ابهام و انتظار گذاشتن، مجازاتی به مراتب گزنده تر از گفتن و زدن بلافاصله ضربت است. ایران، با سران تروریست ها در کردستان عراق و سران داعش در سوریه همین کار را کرد. اعلام کرد قطعا تروریست های جنایتکار را مجازات می کند اما آنها را چند هفته در خماری نگه داشت.
تروریست ها چند هفته نگران بودند که کی، از کدام طرف و چگونه ضریه خواهد خورد و ... ناگهان ضربت ذوالفقار فرود آمد و مقر فرماندهی آنها را شخم زد.
پس از آن، نوبت دزدان دریایی انگلیسی رسید که خام آمریکا و عربستان شده و نفتکش حامل نفت ایران را در تنگه بین المللی جبل الطارق توقیف کرده بودند. انگلیسی ها قریب دو هفته، نگران و سرآسیمه بودند.
می دانستند ایران وقتی می گوید خباثت شما بی جواب نمی ماند و تودهنی خواهید خورد، حرفش حرف است. اما نمی دانستند کی و کجا و چگونه و با چه دوزی از درد آوری و گزندگی.
کشتی هایشان مجبور شدند مدت هادر سواحل امارت و عمان متوقف شوند؛ بدل از توقیف! ... اما بالاخره، سپاه پاسداران درست مقابل چشم ناو نظامی انگلیس، نفتکش «استینا ایمپرو» را توقیف کرد و به سواحل خود آورد.
اکنون نفتکش حامل نفت ایران از توقیف درآمده اما نفتکش انگلیسی همچنان در توقیف است. با این وجود، هیچ صدایی از انگلیسی ها در نمی آید. انگار نه انگار که با سر و صدای فراوان، آغاز کننده گستاخی بودند.
این ها را نوشتیم، تا مستندی باشد برای وعده سید مقاومت به اسرائیل: "دوران بزن در رو سپری شده است. من به نظامیان اسرائیل می گویم از امشب به بعد منتظر ما باشید؛ یک، دو، سه یا چهار روز دیگر". این وعده دیر و زود دارد اما سوخت و سوز، نه.
سال گذشته نیز در پی برخی حملات جسته و گریخته صهیونیست ها به سوریه و از جمله پایگاه تی فور، فرزندان مقاومت در این کشور، مواضع نظامی و اطلاعاتی مهم ارتش اسرائیل در بلندی های جولان را هدف شلیک 60 فروند موشک قرار دادند.
این حمله کم سابقه، تلفات و خسارت های سنگینی بر جای گذاشت. صهیونیست ها مدت ها منتظر تلافی محور مقاومت بودند و با این وجود غافلگیر شدند.
اما ماجرای حملات اخیر به حشد الشعبی عراق، دمشق، و حمله ناکام به ضاحیه بیروت، شاید تلافی متفاوت تری به همراه داشته باشد. از جنوب، شمال، یا غرب سرزمین های اشغالی، شاید هم از داخل فلسطین. این انتظار، برای صهیونیست ها کُشنده است.
به اعتراف خود صهیونیست ها و کمیته تحقیق شکست در جنگ 33 روزه (وینوگراد)، اسرائیل سالهاست فاقد رهبری و راهبرد سیاسی- نظامی و به همین دلیل فاقد دستاورد در رفتار نظامی است که موجب سلسله شکست ها از 13 سال پیش شده است.