فهم تازه از وحدت میدان‌ها و شبکه معارض با آن

به گزارش حلقه وصل: محمد ایمانی در یادداشتی نوشت:

۱) تصور غالب این است که عبارت وحدت میدان ها، صرفا ناظر به میدان نظامی و منحصر به اعضای جبهه مقاومت است. اما این تلقی، دقیق نیست. وحدت میدان ها نه منحصر به میدان نظامی است و نه منحصر به جبهه مقاومت. تلاش غرب، معطوف به از هم گسیختن وحدت میدان ها بوده است؛ چه اینکه آمریکا و اسرائیل طی دو ده گذشته به ویژه یکسال اخیر، ضربات راهبردی و کاری بسیاری از آن وحدت متحمل شدند. بر این مبنا، نخست وزیر رژیم صهیونیستی (تحت تعقیب محاکم بین المللی به جرم جنایت جنگی و نسل کسی) همین اواخر اعلام کرد که شکاف در وحدت میدان ها را دنبال می کند.

۲) وحدت میدان ها در جبهه مقاومت منطقه،  با ده ها بلکه دویست سال تاخر زمانی نسبت به وحدت میدان ها در راهبرد غرب اتفاق افتاده است. صهیونیسم مسیحی دهه هاست که بر مبنای وحدت میدان ها با مسائل رو به رو می شود و بر این مبنا حتی بارها منافع راهبردی اروپا تحت الشعاع منافع آمریکا و اسرائیل قرار است؛ چنان که اروپا حاضر نشد -اجازه نیافت- چالش گاز و انرژی خود را از طریق تعامل سودمندانه با ایران حل کند و به ناچار به خرید گاز -حتی پنج برابر قیمت متعارف جهانی- از آمریکا تن داد و صدای اعتراض دولت فرانسه و آلمان هم از اقدام رندانه آمریکا بلند شد.

۳) وحدت میدان ها، مراتب و شدت و ضعف دارد؛ و غیر از وحدت نظامی، وحدت سیاسی و اقتصادی و امنیتی و فرهنگی و اجتماعی را هم شامل می شود. در جنگ ترکیبی و رفت و برگشتی منطقه، دفاع از امنیت متحدان، دفاع از امنیت خود است. بنابراین پایبندی به وحدت و هم پشتی با وجود فشارهای دشمن، بسیار موضوعیت دارد. امنیت عراق و سوریه و لبنان، امنیت ماست. دشمن در مقابل، با فشار و تهدید و به ویژه به کارگیری شبکه نفوذ، سعی می کند رشته های در هم تنیده وحدت میدان ها را چه در میان اعضای جبهه مقاومت و چه در داخل یکایک آنها از هم بگسلد تا شاید بتواند بخشی از شکست راهبردی بی سابقه خود پس از جنگ جهانی دوم را جبران کند. برخی مقامات پنتاگون و رژیم صهیونیستی بارها گفتند که برتری هفتاد و چند ساله را از دست داده اند.

۴) وحدت میدان ها را می توان از منظر دیگری هم دید و آن رویکرد واحد به میدان و سیاست و دیپلماسی و رسانه و افکار عمومی در فضای داخلی کشور است. موفقیت در برابر جنگ ترکیبی دشمن، منوط به این وحدت و همدلی ملی است.

۵) هنگامی که سردار شهید حسین همدانی در میانه سال ۱۳۹۰ به سوریه رفت، ۷۰ درصد خاک این کشور به اشغال مزدوران نیابتی غرب در آمده، و دمشق در آستانه سقوط بود. آن مجاهد خطر پذیر و دلیر، حتی چند بار تا مرز شهادت و اسارت پیش رفت، اما تقدیر بر آن بود که در کنار دلاورانی مانند شهید سلیمانی و هزاران رزمنده گمنام، سرنوشت جنگی را که هنری کیسینجر و موشه یعلون (وزیر جنگ اسرائیل) جنگ جهانی سوم می نامیدند، تغییر دهد. او ظرف ۳ سال، ۱۵۰ هزار نیروی داوطلب مردمی را سازماندهی کرد و آموزش داد. می گفت: هر روز چندین جنایت اتفاق می ‌افتد. حالا من کُنج عافیت رو انتخاب کنم؟ این سرهای از بدن جدا، زن و بچه نداشتند؟ به خدا قسم اگر این اتفاق در قلب آمریکا هم می‌ افتاد، تکلیف می ‌دانستم برای دفاع از مردم بی‌ گناه، کاری بکنم... می ‌دانید اینها (گروه های تروریستی/ تکفیری) کی هستند؟ باقیمانده‌ لشکر عمر سعد! اسم گردان تک‌ تیرانداز شان را هم گردان حرمله گذاشته اند.

۶) اما همسر شهید همدانی که همان روزهای دشوار در کنار سردار بوده، روایت تلخی هم از سیاست داخلی خودمان دارد. او به اختلاف تلخ میان مسئولان وقت دولت و مجلس (ماجرای استیضاح وزیر رفاه در بهمن ماه ۱۳۹۱) اشاره می کند و می گوید: خبرِ وهب ]پسر سردار[ که از تهران آمده بود، یک خبر سیاسی بود. گفت «دیروز، یک مجادلهٔ بد و غیر اخلاقی بین رئیس ‌جمهور و رئیس مجلس، توی مجلس درگرفت.. این مجادلات سیاسی در ادوار مختلف، غالبا تمرکز روی مسائل مهم سیاست خارجی و امنیت ملی را از برخی مسئولان گرفته است. البته اختلافات سیاسی، طبیعی است. اما آنچه طبیعی نیست، میزان تمرکز و توقف روی اختلافات، و حجم تقلاهای سازمان یافته برای دمیدن در اختلافات است، به شکلی که اجماع و همدلی پدید نیاید.

۷) به اذعان آقای ظریف، محبوبیت عمومی سردار سلیمانی در نظرسنجی ها قبل از شهادتش، به بالای ۹۰ درصد رسیده بود. طبیعی بود که بعد از شهادت سردار سلیمانی، خیلی ها با سلایق سیاسی متفاوت، عکس یادگاری خود با آن شهید را رو کنند و از رفاقت و صمیمیت با سردار سلیمانی خبر بدهند. در میدان سیاست و دیپلماسی، شهید سلیمانی حتی گفت دست آقای روحانی را می بوسد و همین سخن، جنجال به پا کرد.
آقای روحانی ۱۳ تیر ۹۷ در سوئیس گفته بود: «در صورتی که نفت ایران از منطقه صادر نشود، دیگر کشورها هم قادر به صادرات نخواهند بود. می‌توانید امتحان کنید. با صراحت می‌گویم ایران،رژیم صهیونیستی را نامشروع می‌داند و فعالیت‌هایش را تجاوزکارانه می‌داند».

در پی این اظهارات، سردار سلیمانی خطاب به رئیس جمهور نوشت: «آنچه از فرمایشات حضرتعالی منعکس شد، مبنی بر اینکه اگر نفت ایران صادر نشود، تضمینی برای صدور نفت کل منطقه نمی‌باشد و بیانات بسیار ارزشمندی که نسبت به رژیم صهیونیستی فرمودید، مایه مباهات است. دست شما را برای ایراد این سخنان به موقع، حکیمانه و صحیح می‌بوسم و برای هر سیاستی که مصلحت نظام اسلامی باشد در خدمت هستیم». (متاسفانه آقای روحانی به حرف درست خود متعهد نماند).

۸) همین شهید سلیمانی حکیم، در عین اهتمام به گشنرش چتر وحدت و همدلی، در مقاطعی که غفلت یا انحراف را در مواضع برخی مدیران می‌دید، از نصیحت و هشدار در خلوت و جلوت دریغ نمی‌کرد. چنان که دیماه ۱۳۹۳ در پیغامی محرمانه (از طریق آقای امیرعبداللهیان)، به آقای ظریف توجه داد که درست در حالی که با وزیر خارجه آمریکا در ژنو (به نشانه صمیمیت) قدم می زنید، آمریکا در حال پیاده کردن تسلیحات و هدایت میدانی فرماندهان داعش در موصل است.

فرمانده جبهه ضد تروریسم در منطقه، همچنین ۹ اسفند ۱۳۹۷، از ساده‌اندیشی درباره توافق با آمریکا بر حذر داشت: «برای دشمن، این برجام، ۳ضلعی است نه یک ضلعی. اینکه اصرار می‌کنند بر برجام۲ در منطقه، برای این است که می‌خواهند تحرکی را که از ایران اسلامی به جهان اسلام روح و جان داده، بخشکانند. اگر العیاذ بالله ما رفتیم و در برجام۲ شرکت کردیم، به همین تمام می‌شود؟ نه، برجام اصلی در داخل است. تلاش آنها به اینجا منتهی نخواهد شد و برجام۳ هم خواهند داشت، چون معتقدند چشمه باید در ایران خشکانده شود.»

۹) آیا طبیعی است در شرایطی که جبهه آمریکایی- صهیونیستی بر تصاعد تهدیدات امنیتی در منطقه‌ متمرکز شده، یک شبکه سیاسی- رسانه‌ای سابقه دار، علی الدوام پالس مذاکره از موضع ضعف بفرستد و حال آن که مورد اعتنا قرار نمی گیرد و فقط بر جرئت دشمن می افزاید؟ هدف از مقاله وزیر خارجه اسبق در فارن افرز و پالس یکطرفه مذاکره (آن هم نه فقط درباره عبور از برجام، بلکه حتی درباره موضوعات دیگر!) چیست؟! اطمینان دادن به دشمن درباره بی تفاوتی نسبت به جنگ ترکیبی؟ اظهار ضعف؟ عبور از حقوق پایمال شده در برجام، به بهانه توافق (دیکته) جدید؟! یا ایجاد دودستگی در داخل؟!

۱۰) شاید مهمترین تذکر سردار سلیمانی، ناظر به نقشه دوقطبی سازی نسبت به دشمن است که مهر ماه ۱۳۹۵ هشدار داد:
«در خط مقدم جنگ با دشمن، نباید دو صدا بلند شود و کسانی بگویند دشمن نیست، دوست است. خوارج، محصول ترویج همین نگاه بودند. اگر صاحب‌منصبانی آدرس غلط دادند و در جامعه دو صدایی دشمن درست کردند، مرتکب خیانت شده‌اند. کوچه دادن به دشمن، بدترین نوع خیانت است. ترویج فهم غلط از دشمن، حساسیت جامعه را از بین بردن و در درون آن تفرقه درست کردن، خیانت است».

امروز هم دو صدایی درست کردن درباره آمریکا و اروپا، در حالی که آنها بشدت سرگرم خباثت و خصومت و تهدید سازی علیه کشورمان هستند، جرم و خیانتی نابخشودنی است. این که فلان مجموعه سیاسی به بهانه آتش بس، پالس به رسمیت شناختن رژیم جنایتکار صهیونیست بفرستد، خیانت به امنیت ملی و بشریت است.

اقتضای موقعیت فعلی در برابر دشمنی آشکار دشمنان، بسیج همه امکانات برای مقاومت ملی و منطقه ای است و نه دادن آدرس دروغ مذاکره و آتش بس یکطرفه که دل متحدان را هم خالی می کند.

۱۱) در همین شرایط عجیب است که کسانی از یکطرف به جای تامین امنیت و قانونمندی در فضای مجازی، نسخه برداشتن محدودیت های نیم بند را می پیچند و حال آن که خط رسانه ای باید در برابر تحرکات پایوران دشمن محکم شود؛

و از سوی دیگر به بهانه مخالفت با قانون مصوب حجاب، با اصل الزام شرعی حجاب به عنوان حکم ضروری دین مخالفت می کنند و رخنه در خط مقدم فرهنگی عفاف و حجاب پدید می آورند.

ضلع سوم این تحرکات، القای ناتوانی در حل مشکلات اقتصادی (مثل ماجرای قطع برق) و اجبار به تسلیم در مقابل دشمن است و حال آن که هم راه حل های اقتصادی وجود دارد و هم نتیجه اعتماد به غرب، دو برابر شدن تحریم ها بوده است. دولت و دو قوه دیگر اگر می خواهند در تله دشمن گرفتار نشوند و به مسئولیت خود در تراز اقتدار منطقه ای ایران عمل کنند، قبل از هر چیز باید با ادبیات مسموم و مشورت های فلج کننده که به اختصار ذکر آن رفت، مرزبندی صریح داشته باشند و بلکه خط نفوذ را منکوب کنند. گشایش امور و فراهم کردن مجال بسیج امکانات برای حل چالش ها، از مسیر این مرزبندی و مواجهه صریح می گذرد. این عقلانیت انقلابی، نیاز مهم کشور است.