درس‌های «گریس۱» به برجام

دیپلماسی در دنیای فعلی بیش از آنکه ابزاری برای چانه‌زنی باشد، لعاب شیک و پرزرق و برق اعمال قدرت است.

به گزارش حلقه وصل، روزنامه «صبح نو» در سرمقاله خود نوشت:

روز گذشته بود که تصویر به‌اهتزازدرآمدن پرچم جمهوری اسلامی ایران روی نفتکشی منتشر شد که تا همین چند روز پیش در توقیف انگلیسی‌ها بود؛ نفتکشی که پیش از این با پرچم پاناما محموله ایران را جابه‌جا می‌کرد و صرف ایرانی‌بودن محموله این سوپرنفتکش باعث دست‌درازی انگلیسی‌ها شده بود. حالا و بعد از اتمام فرایند بازداشت و بدون اینکه فعلاً خبری از آزادی نفتکش انگلیسیِ توقیف‌شده در ایران باشد، سوپرنفتکش «گریس۱» از بند توقیف رها شده و این‌مرتبه اما با پرچم ایرانی قدم در آبراه بین‌المللی می‌گذارد.

این اتفاق ظاهراً یک اتفاق ساده سیاسی، ولی در باطن اثبات یک نگاه در تعاملات بین‌المللی جمهوری اسلامی است؛ اثبات این نگاه که در دنیای پرزرق و برق و ظاهراً متمدن امروزی، هنوز مانند چندصد سال قبل، قدرت حرف اول را می‌زند؛ اثبات این نگاه که حقوق و دیپلماسی بین‌المللی تا پیش از قدرتمند شدن، صرفاً سرفصل‌هایی برای تدریس در دانشکده‌های حقوق هستند که کارکردشان، فقط برای گرم‌کردن سر دانشجویان این قبیل رشته‌ها در ممالک در حال توسعه است وگرنه در باطن هنوز قدرت است که حرف اول را می‌زند؛ منطق و قاعده‌ای که شبیه آن در جنگل هم حکمرانی می‌کند.

دیپلماسی در دنیای فعلی بیش از آنکه ابزاری برای چانه‌زنی باشد، لعاب شیک و پرزرق و برق اعمال قدرت است وگرنه بدون اهرم‌های قدرت و دلخوش‌کردن صرف به شعارهای شیک بین‌المللی، آن بر سر یک ملت خواهد آمد که امروز بر سر برجام آمده. کاش این درس عبرت‌ها را فراموش نکنیم.