به گزارش حلقه وصل، شامگاه روز جمعه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعلام کرد که یک کشتی نفتکش انگلیسی به نام «استنا امپرو» را به درخواست سازمان بنادر و دریانوردی بخاطر نقض قوانین بین المللی دریانوردی توقیف کرده است، اما بلافاصله شبکه‌ها و رسانه‌های خبری اقدام ایران را اقدامی در راستای تلافی اقدام انگلیس در توقیف نفتکش «گریس 1» در تنگه جبل‌الطارق تفسیر کردند.
اخبار مربوط به توقیف نفتکش انگلیسی را از اینجا بخوانیددر حالی که پیشتر نیز مقامات عالیرتبه ایرانی به روشنی هشدار داده بودند که اقدام دزدی دریایی انگلیس در مدیترانه را تلافی خواهند کرد و محافل عمومی انتظار داشتند که انگلیس و آمریکا خود را برای واکنش به اقدام ایران آماده کرده باشند، اما از همان ساعات ابتدایی تحولات شاهد واکنش محتاطانه از سوی این دو کشور بودیم.
جرمی هانت، وزیر خارجه انگلیس گفت که این کشور تلاش می‌کند از طریق دیپلماسی نفتکش توقیف‌شده توسط ایران در خلیج فارس را آزاد کند. وی بدون اشاره به توقیف کشتی ایرانی در جبل الطارق و مسئولیت انگلیس در آزادی آن از ایران خواست که دریانوردان این کشور را آزاد کند.
در واکنش‌های اولیه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا هم شاهد بودیم که وی نهایت تلاش خود را کرد تا آمریکا را در این مسئله مستقیماً درگیر نکند، و فقط به این گفته بسنده کرد که با لندن در این باره گفت و گو خواهد کرد و باید صبر کرد و دید چه اتفاقی می افتد.
حال سوال اینجا است که چرا برخلاف هیاهو و تبلیغات فراوان رسانه‌ای هفته‌های گذشته نسبت به هرگونه واکنش به اقدام ایران و برخلاف انتظار افکار عمومی دنیا، کاری از دست آمریکا و انگلیس بر نیامد؟
بررسی شرایط سیاسی کنونی در انگلیس و همچنین وضعیت کنونی روابط لندن و واشنگتن، علت این ناتوانی بهتر مشخص می‌کند. پنج دلیل عمده و ریشه‌ای برای دست بسته بودن انگلیس در این جریان وجود دارد.
بدترین وضعیت سیاسی برای واکنشتوقیف نفتکش امپرو در زمانی اتفاق اقتاده است که انگلیس در نابسامانی شدید سیاسی پیش از انتخابات و تضاد نامزدهای مطرح برای کسب نخست وزیری این کشور با مباحث مربوط به خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به سر می‌برد. این کشور که اداره آن اکنون در درست حزب محافظه‌کار است شاهد تقابل دو وزیر سابق و کنونی یعنی بوریس جانسون و جرمی هانت خواهد بود، و نتایج آن سه روز دیگر اعلام خواهد شد و نخست وزیر جدید از چهار روز دیگر یعنی 24 جولای بر مسند قدرت خواهد نشست.
هرگونه واکنش تند به توقیف کشتی از سوی هر یک از نامزدهای رقیب می تواند برنده میدان را عوض کند. تندروی در این رابطه و احتمال شکست در هر گونه رویکرد تند به این مسئله و واکنش احتمالی ایران شرایط سیاسی این دو رقیب را به شدت تحت تاثیر می گذارد.
از سوی دیگر عدم واکنش مناسب هم می توانست برای هر یک از طرفین سیاسی مخرب باشد. به همین منظور است که شاهد بودیم جرمی هانت بر دیپلماسی تاکید کرد تا به قول سیاسیون خود را در حاشیه امن قرار داده و ضمن نشان دادن واکنش، کمترین آسیب سیاسی را به خود وارد کند.
می توان گفت که توقیف نفتکش ایران در جبل‌الطارق نیز برای انگلیس در بدترین زمان اتفاق افتاده است چرا که دست لندن را برای واکنش به تحول اخیر در تنگه هرمز بسته است. تاثیر توقیف نفتکش گریس بر واکنش امروز لندن از دو منظر قابل بررسی است.
همراهی افکار عمومی: افکار عمومی دنیا پس از لفاظی‌های متقابل اخیر میان ایران و انگلیس پس از توقیف گریس در مدیترانه منتظر واکنشی از سوی ایران بودند و به این اقدام ایران، به عنوان تلاقی به اقدام تهاجمی پیشین انگلیس نگاه می کنند و ایران را در این راه مقصر نمی دانند. انگلیس نیز چون می داند عامل تنش اولیه خود آن کشور بوده، افکار عمومی را در واکنش مجدد به ایران همراه نمی بیند. همراهی دیپلماتیک: واکنش اولیه کشورها و محافل بین‌المللی نیز نشان می دهد که انگلیس به سبب اقدامی که علیه نفتکش ایرانی داشته با اقبال دیپلماتیک دیگر کشورها همراه نیست بطوری که برخی از کشورها از جمله روسیه به ابراز نگرانی بسنده کردند.
از آنجا که انگلیس گمان می کرد که با توقیف گریس در جبل الطارق زور و بازویی به ایران نشان می‌دهد اما اقدام ایران با وجود این که تلافی جویانه نبوده و پس از تخلف کشتی انگلیسی صورت گرفته، نشان داد که انگلیس حتی توانایی حفاظت از کشتی‌های خود را ندارد و این برای لندن دردسر آفرین است و امکان ایجاد تلاش هماهنگ و مشترک علیه ایران از سوی غرب را سخت می‌کند. این امر بخصوص پس از اتفاقات امنیتی اخیر در خلیج فارس، تنگه هرمز و آبهای عمان بیشتر به چشم می آید. نمونه شکننده امنیتی در منطقه را می توان در حمله به نفتکش‌ها در بندر اماراتی فجیره، حادثه برای دو نفتکش در آبهای عمان مشاهده کرد.
حوادث چند هفته گذشته در عین حال نشان داده که اضافه شدن نظامی آمریکا به این مقوله نیز کمک چندانی به تقویت این امنیت نمی کند. شکنندگی امنیتی بندر فجیره که گفته می شود امنیت آن در دستان آمریکا و انگلیس است در کنار ساقط شدن پهپاد پیشرفته جاسوسی آمریکا و پیش‌افتادن ایران در نجات خدمه کشتی‌های آسیب‌دیده در آبهای عمان نشان داد که حضور نظامی آمریکا نیز کمکی به ماجرا نمی کند.
بطور سنتی، انگلیس سعی می‌کند در برخورد با این گونه مسایل در کنار همتای قدیمی خود یعنی آمریکا قرار گیرد. حالا که این دو کشور بخاطر وجود دونالد ترامپ در راس آمریکا در ضرورت مشارکت آمریکا در برخی امور اختلاف دارند و همراه کردن واشنگتن برای لندن کار دشواری به نظر می‌رسد.
این در حالی است که خود ترامپ نیز بارها بر عدم تمایل به نقش آفرینی آمریکا در امنیت کشتیرانی در خلیج فارس تاکید کرده است. وی پیشتر در توییتی نوشته بود که آمریکا احتیاجی ندارد در تنگه هرمز باشد چرا که چین 91% و ژاپن 62% نفت خود را از تنگه هرمز تأمین می کنند.
وی در سخنان شب گذشته و بعد از اعلام خبر توقیف کشتی امپرو نیز گفت که آمریکا تانکرهای زیادی آنجا ندارد.
از سویی علت بی‌تفاوتی آمریکا را شاید بتوان در این دانست که واشنگتن شاهد انگلیسی است که در تصمیم‌سازی سردرگم است و بوریس جانسون خود را جانشین ترزا می می‌بیند و جرمی هانت نیز دغدغه‌ای غیر از اتفاق اخیر در خلیج فارس دارد.
در کنار این مشکلات که دست انگلیس را برای واکنش بسته نگه می‌دارد، اختلافات اخیر این دو کشور در روابط موسوم به روابط دوسوی اقیانوس اطلس نیز مزید بر علت است. می توان به دو نمونه اخیر از این اختلاف اشاره کرد.
پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای برجام و تلاش انگلیس برای همراهی با آلمان و فرانسه به عنوان طرف‌های اروپایی برجام، شاهد تقابل دیدگاه آمریکا و انگلیس در قبال این توافق بودیم. انگلیس خواهان ادامه برجام است اما آمریکا از آن خارج شده است. انگلیس اکنون در کشاکش دیپلماتیک با آمریکا بر سر «کیم داروش» سفیر خود در واشنگتن است. در این تقابل دو سوی اقیانوس اطلس، انگلیس به طرز شدیدی تحقیر شده است، بطوریکه برخی استعفای اخراج‌گونه این سفیر از آمریکا را نقض حاکمیت ملی انگلیس تعبیر کرده‌اند. این رابطه در پایین‌ترین حد خود است.در کنار همه این موارد، مسئله خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، هر چند به نظر می رسد ارتباطی با موضوع نفتکش‌ها نداشته باشد، اما ذهن همپیمانان اروپایی انگلیس را مشغول به خود کرده است.