حلقه وصل: مرتضی پناهیان در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: مقدمتا عارض میشوم نگاه من به یک فیلم ابتدا این است که فیلم “چه میگوید”، و سعی میکنم “چگونه میگوید” را بیشتر اهل فن واگذار کنم و کمتر راجع به آن بگویم!
فیلم هیس دختر ها فریاد نمیزنند به نظر بنده بزرگترین عَلَمیست که مقابل جریانات فمنیستی برافراشته شد و متاسفانه به دلیل بی دانشی خودی ها در مزار فراموشی دفن شد! پوران درخشنده بعد از تحقیق و استقراء از کودکان آزار دیده فیلمش را نوشت و به یک نتیجه بسیار بزرگ رسید و چیزی نبود جز فروپاشی خانواده! وقتی که مادر را فضای فمنیستی حاکم از خانه بیرون کرد و فرزند آغوش گرم مادر را گم کرد به دست جنایتکاران اخلاقی افتاد! نقطه اساسی این فیلم نه کودک است نه جنایت نه قصاص فقط و فقط مادر است! فیلم با نافرمانی از شوهر شروع شد که وظایف مادرانه را به یک غریبه واگذار میکندو اینگونه مقدمات یک تجاوز را شکل گرفت! کدام فیلم مذهبی به این زیبایی نقش زن را در جامعه به چالش کشید؟ پوران درخشنده به جای معرفی راه حلی به عنوان سند ۲۰۳۰ یک راه معقول طرح کرد: «حضور مادر» ولی جریان فکری غلط خوب فهمید فیلم را چطور اعدام کند: (مخالفت با قانون قصاص)تمام چالش قضایی فیلم اصرار بر تهیه یک بینه است نه به چالش کشیدن قاضی و احکام اسلامی! اما خنده دار نیست که جشنواره فجر که کاملا از دین خالیست به همین دلیل فیلم را کنار زد؟
کارگردان با جدیت گفته فیلم درباره قصاص نیست درباره تربیت کودک است راجع به نقش مادر و خانواده است چیزی که در هیچ فیلم ایرانی هرگز نخواهید یافت! متاسفانه خودمان نگذاشتیم این سیلی به صورت آتش بس ها و فیلم های فاسد بخورد.