پس‌لرزه‌های نامه افشاگرانه «فائزه هاشمی» درباره باند حقوق‌ بشری‌ها

به گزارش حلقه وصل: پس از نامه افشاگرانه «فائزه هاشمی» از بند زنان زندان اوین برخی محکومان امنیتی سعی در توجیه این روایت از دیکتاتوری و خفقان سیاسی محکومان کردند. اما همین نامه‌نگاری‌ها علیه فائزه هاشمی بخش دیگری از وقایع این فضا را افشا کرد.

در همین رابطه، «گلرخ ایرایی»‌ زندانی سیاسی معطوف به چپ پرده از اتفاقات بند سیاسی زندان زنان گشوده است که در جای خود بسیار قابل تامل است.

وی با اشاره به نامه فائزه هاشمی که هم‌بندیان خود را دیکتاتور کوچک نامیده می‌نویسد:‌ « فائزه هاشمی رفسنجانی یکی از هم بندیان با ایستادن در کنار زندان‌بان، مدعی شد « قرار است توسط هم بندیان خود به قتل برسد»‌ و نوک پیکان حمله را به سوی چپ‌ها و فعالان حقوق بشری بند گرفت و آنان را «طبل های توخالی و دیکتاتورهای کوچک»‌ خطاب کرد. من یکی از هم بندیان چپ او هستم.»‌

ایرایی در بخش دیگری از این نامه درباره فضایی که در زندان زنان جود دارد از آزادی عمل آنان سخن گفته و مدعی شده که «بند سال‌هاست که بدون دخالت زندان بان اداره می‌شود.» درواقع این ادعا اگر صحت داشته باشد موید دو موضوع است. 

اول اینکه همه موارد سختگیری و فشارهایی که این محکومان با آن مظلوم نمایی می کنند نمایشی است؛ چراکه بند با مدیریت خود آنان اداره می‌شود و از سوی دیگر موید ادعای فائزه هاشمی درباره ایجاد دیکتاتوری کوچک توسط محکومان امنیتی مدعیان حقوق بشر است.

این نامه وقتی جالب‌تر می‌شود که ایرایی از عدم اجازه برای ورود صندوق رای توسط این زندانیان به بند زنان سخن می‌گوید و حتی از فضایی حرف می‌زند که نسبت به تغییر نظر و ندامت محکومان بر خورد شده و فضایی اختناق آمیز و دیکتاتوری‌گونه ایجاد شده که اجازه بروز حرف مخالف و آرای مختلف را نمی‌دهند.

وی به سادگی این فضای بسته مدعیان آزادی را تشریح و مطرح می‌کند: «اعلام عدم شرکت در انتخابات و هم زمان تشویق زنان در زندان به شرکت در انتخابات حکومتی و سوق دادن فضا به سمتی که برای اولین بار زندان‌بان میل به ورود صندق رای به بند زنان اوین کند را محکوم می‌کنیم. آموزش توابی و هل دادن افراد به سوی ارتباط با اطلاعات و حفاظت زندان که همیشه خط قرمز بند بود را بر نمی‌تابیم و ایستادن در برابر این خط امنیتی را اگر ضدیت با دموکراسی خطاب کنند، به توضیح آن بر می‌آییم.»

گویا در این بند بساط تفتیش عقاید (با کلید واژه صندلی داغ) وجود دارد تا از ندامت و پشیمانی زنان جلوگیری کند.

بر همین اساس است که این محکوم امنیتی با تندرویی خاصی پرده از اختناق میان هم بندی‌های خود برداشته و با حالت طلبکارانه و منت گذاری درباره فائزه‌هاشمی می‌گوید: «اگرچه هرگز بر صندلی داغ ننشاندیمش اما زمانی که وانمود کرد آزادی خواه است از گذشته‌اش تبری جویی نکرد، زیر سئوال بردیم و زمانی که اعتصاب غذای اعتراضی و یک روزه را با خوردن میوه و نوشیدن لبنیات به سخره گرفت. محکومش کردیم تا از این تنها سلاح زندانیان دفاع کرده باشیم.»

آنچه از فحوای این نامه به خوبی مشخص است عدم تحمل کوچکترین حرف مخالف توسط گروهی از زندانیان سیاسی چپ و حقوق بشری است که با قلدری و تندروی خاصی اجازه هر نوع حرف و اقدام متفاوتی را سلب کرده و با تهدید و ارعاب سعی دارند حرف خود را به کرسی بنشانند.

دیکتاتوری این افراد در زندان که به قول خودشان بخشی از اجتماع است نشان می‌دهد اگر در فضای جامعه حضور یابند راه هر گونه نظر متفاوت را سد می‌کنند؛ همچنان که در زندان از رای دادن فائزه‌هاشمی و دیگر زندانیان با قلدری خاصی جلوگیری و حتی هم بندی‌های خود را به اعتصاب غذا و اقدامات مخالفانه مجبور کرده‌اند و بر این روش زوری خود نیز تاکید دارند.

ایرایی همسر «آرش صادقی» از دیگر محکومان امنیتی است که در پرونده‌اش اقداماتی چون هتاکی به مقدسات وجود دارد. گفته می‌شود وی از جمله سمپات‌های منافقین است و حالا به همراه جریان چپ و  حقوق بشری باندی را در بند زنان زندان اوین تشکیل داده‌اند.