عاشورا؛ میزانِ عزاداری

به گزارش حلقه وصل: حجت‌الاسلام نجف‌ لک‌زایی در یادداشتی نوشت: یکی از محورهایی که می‌توان از عاشورا به عنوان میزان استفاده کرد آن است که بررسی کنیم،  فعالیت و عزاداری‌مان در ایام محرم، مردم را آماده گسترش آرمان امام حسین(ع) و تحقق بخشی بیشتر به آن در سطح ملی، منطقه‌ای، جهانی می‌کند، یا ما را از آن دور می‌کند.

اهمیت مسأله از آنجا ناشی می‌شود که در پاره‌ای از اوقات دشمنان اسلام از ابزارهای اسلامی برای تحقق اهداف خود استفاده کرده‌اند.

در سوره توبه ماجرای مسجد ضرار آمده است. ماجرای مسجد ضرار چه بود؟ مسجدی بود که منافقان مدینه برای اینکه به فعالیت‌های ابوعامر راهب تن بدهند آن را ساختند.

ابوعامر راهب چه کسی بود؟ یکی از اهالی مدینه بود که مسیحی شد. او به امپراتوری روم رفته بود و در سلک یک کشیش مسیحی فعالیت می‌کرد. ابوعامر به دوستان خویش که منافقین مدینه بودند، رهنمود داد، در آنجا یک پایگاه فعال برای من بسازید، من هم به کمک امپراتوری روم سعی خواهم کرد اقداماتی علیه دولت نوپای اسلامی انجام دهم. 

منافقین آن مسجد را ساختند و عجیب آن که محضر پیامبر رسیدند و ایشان را خطاب قرار دادند: یا رسول الله! شما مجوزی به ما بدهید تا در اینجا مسجدی بسازیم که در ایام گرما و سرما یا بارانی که آمدن به مسجد قبا برای افراد ناتوان سخت است، در آنجا آمده و نماز بخوانند. یعنی هم اجازه تأسیس را از پیغمبر گرفتند و هم وقتی که ساخته شد، دوباره به حضرت مراجعه کرده و تقاضا نمودند، جهت افتتاح و تبرک آن مسجد، ایشان مشرف شده و نمازی در آن مسجد بخوانند.

حضرت فرمودند، الان عازم جنگ تبوک هستم و انشاالله وقتی برگشتم این کار را انجام می‌دهم. در بازگشت از جنگ بود که آیات مربوط به مسجد ضرار نازل شد و خدای متعال فرمود  این مسجد باید تخریب شده و از بین برود. چرا؟ مواردی در آن آیه مطرح شده که به یکی دو مورد اشاره می‌کنیم ولی اصلش را در سوره توبه می‌توان ملاحظه کرد.

آنجا بحثی آمده که مسجد باید پایگاه وحدت باشد، مسجدی که آنها ساختند پایگاه تفرقه است. مردم را از دور پیامبر دور می‌کند. مسجد باید پایگاه مبارزه با فساد باشد. مسجدی که آنها ساختند، در خدمت دشمن فعالیت می‌کند و زمینه را برای نفوذ خارجی مهیا می‌کند.

باید ببینیم، آیا منبری که می‌رویم، شعری که می‌گوییم، شعری که می‌خوانیم، مداحی‌ای که می‌کنیم، سینه‌ای که می‌زنیم و مجلسی که برپا می‌کنیم، در خدمت وحدت امت اسلامی هست یا در کار ایجاد تفرقه هست؟ اتحاد و انسجام امت اسلامی را  پشت سر رهبری تقویت می‌کند یا به تفرقه دامن می‌زند؟

نکته دوم که مهمتر است آیا مجموعه اقدامات ما برای عزاداری، از منبر گرفته تا سرودن شعر و مداحی کردن و سینه زدن و مجلس برپا کردن، موجب ناراحتی طاغوت‌ها و مستکبران عالم می‌شود یا باعث خوشحالی آنها؟ باید دید، آیا آنها منبر ما را ترویج می‌کنند، آگهی مراسم ما را تبلیغ می‌کنند، از مداحی ما تعریف می‌کنند و از  سخنرانی و سینه زنی ما خوشحال می‌شوند، یا خیر.  این ملاک می‌تواند به ما بگوید  منبر، سخنرانی، سینه زنی‌ و مداحی‌ ما در مسیر نهضت و اهداف امام حسین(ع) هست یا نه.

این میزان است. میزان آن است که ببینیم شیطان از فعالیت ما خوشحال می‌شود یا ناراحت؟ طاغوت‌ها از فعالیت ما خوشحال می‌شوند یا ناراحت؟ شبکه رسانه‌ای نظام استکبار از فعالیت‌های ما خوشحال می‌شود یا ناراحت؟ پس عاشورا را  میزان قرار دهیم.

 حرکت امام حسین(ع) در جهت نفی طاغوت بود، در جهت ارتقای آگاهی امت اسلامی بود. در جهت حفاظت از اسلام بود. آیا منبر و مداحی و عزاداری ما هم در خدمت مبارزه با طاغوت و نظام سلطه و استکبار جهانی هست یا نه به گونه‌ای است که طاغوت‌ها و شیاطین خوشحال می‌شوند.

از خدای متعال می‌خواهیم که به همه ما توفیق عزاداری‌های خالصانه و مخلصانه عنایت فرماید. به ما توفیق دهد که در هر مجلس عزاداری گامی به سوی مبارزه با شیاطین، طواغیت، بویژه نظام سلطه برداریم.  از خدا می‌خواهیم که عزاداری‌های‌مان را در جهت تقویت و انسجام امت اسلامی،  تقویت رهبری حق و پیوند بیشتر امت و امامت قرار دهد.