حلقه وصل: آئین رونمایی از هشت کتاب شهدای خان طومان و تجلیل از نویسندگان و خانواده شهدای مدافع حرم با حضور پژوهشگران و نویسندگان برجسته حوزه دفاع مقدس کشور در سالن آمفی تئاتر شهید باغبانی حوزه هنری مازندران برگزار شد.
سمیه اسلامی سرپرست گروه پژوهشگران و نویسندگان هشت کتاب شهدای خانطومان معتقد است خلق حماسه رزمندگان شروعی برای نوشتن نویسندگان است و اگر این حماسه نباشد هویت تاریخی وجود ندارد.
این نویسنده حماسی مازندران از شروع فعالیتش در سال ۱۳۹۶ که با دعوت از نویسندگان و پژوهشگران با حضور سردار رستمیان کلید خورد تا کتاب شهدای مدافع حرم به ویژه شهدای خانطومان تدوین و منتشر شود، میگوید: هرتیمی چند کتاب را بر عهده گرفتند سهم ما دو اثر بود. از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ دو کتاب ما به ۱۹ اثر تبدیل شد زیرا کارتیمی خروجی بهتری خواهد داشت.
از ۱۹ اثری که بر عهده گرفتیم ۱۰ کتاب به چاپ رسیده است که امروز از هشت اثر خلق شده که شامل(عملکرد خانطومان، ۱۶ رفیق، نگین انگشتر، لبخندهایی که گم شد و چهار اثر دیگر در حوزه کودک و نوجوان است)رونمایی شد.
دغدغه ما کتابهای پر حجمی است که به عنوان مثال؛ کتاب ۴۰۰ صفحهای برای زینب که از حوصله کودکان و نوجوانان خارج است از این روی سعی ما بر این بود تا کتابی با حجم کم و روان برای مخاطبان تحریر و تدوین کنیم داستانها در قالب خاطرات زندگی شهیدان رادمهر، بلباسی و کابلی است که در دستور کار قرار گرفت.
همچنین کتاب ۴۰ شهید دیگر در دست اقدام است هرچند با محدودیتهای مالی و سایر مشکلات مواجه هستیم اما مسئولان بدانند کار شهدا روی زمین نمیماند اگر مسئولی با ما همراه بود از ارزشهای والای شهدا بهرهمند میشود.
مرتضی سرهنگی نویسنده برجسته حوزه دفاع مقدس کشور نوشتن بعد از جنگ سنت است. او ادبیات جنگ را دارایی ملی میداند و در این خصوص از تجربیات خود میگوید: بر دهم است که به مازندران سفر میکنم در سایر استانها گروههایی نظیر این استان ندیدم که چنین آثاری خلق کنند.
سال ۱۳۷۳ یا ۷۴ به کرمان رفتم تا با شهید حاج قاسم سلیمانی کتابی را برای کنگره شهدا چاپ و منتشر کنیم ایشان به مسئول ذیربط میگفتند: اگر دست من باشد تمام اعتبار فرهنگی را برای چاپ کتابهای حماسه دفاع مقدس هزینه میکنم.اگر جنگ در یک روز و یک زمان اتفاق میافتد اما این کتاب قرنها دست به دست شده و خوانده میشود.
وقتی به روسیه رفتم آنجا اتحادیه نویسندگان دارند در باغی که بسیار زیبا؛ رئیس اتحادیه ژنرالی بود که چندین مدال و ستاره روی سینه داشت. میگفت: روسیه بدون ادبیات جنگ یک خاک پهناور است.
همچنین آلمان دو سال بعد از جنگ در سال ۱۹۴۷ با تشکیل گروه ۴۷ که شامل تعدادی نویسنده و سرباز بودند شروع به نوشتن کردند که دو نویسنده برنده جایزه نوبل شده و به عنوان ثروتمندترین فرد جهان محسوب شدند زیرا در کتاب جنگ پای انسان در میان است.
اما در بوسنی اگر خاطرات جنگ را بنویسند در دادگاه لاهه به عنوان جنایتکار جنگی زندانی میشوند این در حالی است که سربازان و افسرهای بوسنیایی همچنان مینویسند و از تهدید هراس ندارند.
آنچه اهمیت دارد ادبیات جنگ است که به عنوان دارایی ملی باید حفظ شود. همه داراییهای ما در پارس جنوبی و عسلویه نیست بخشی از ان در جنگ است هشت سال دفاع مقدس جنگ جهانی سوم بود اما در جغرافیای محدودتر.
زمان جنگ با افسر عراقی صحبت میکردم که میگفت: ۱۹ ماه در خرمشهر بودم در آنجا عراقیها مغازه صرافی داشتند از مغازهها و خانهها پول بر میداشتند پول ایرانی را میگرفتند و دینار تبدیل میکردند.
با بسیاری از ارتشیان عراقی صحبت میکردم درجهدار بودند یکی از آنها میگفت: شبهایی که نگهبانی نوبت من بود از ترس لباسهایم را در میاوردم از شجاعت ایرانیها میترسیدم.
اما لازم است بیان شود؛ ادبیات مدافعان حرم که ادبیات تازهای برای ما به وجود آورد گواه آزادیخواهی است.
ادبیات هست سال دفاع مقدس نشان میدهد که جلوی جنگ ایستادگی کردیم. جغرافیای ایران۳.۷ دهم برابر عراق است در مجموع ایران ۷ برابر برتری طبیعی نسبت به عراق دارد. صدام با کشوری جنگ کرد که هفت برابراز خودش بزرگتر بود. این هفت برابری را بیش از ۳۰ کشور برای عراق پر کردند.
ایران در دوران هشت سال دفاع مقدس از ۱۵ کشور اسیر گرفت. تعدادی از اسرا از اردوگاه فرار هم میکردند. خا در حال گردآوری کتاب فرار اسرای عراقی از ایران هستیم.
این نویسنده برتر دفاع مقدس از تجربیات ۴۰ ساله خود در حوزه حماسه میگوید: کتاب حوزه جنگ با ارزش است زیرا قیمت تمام شده جنگ را در قالب ادبیات میگنجاند.
عراقیها از صدای مرتضی قربانی و حسن باقری میترسیدند هر وقت صدای این دو رزمنده در بیسیمشان میپیچی خوف میکردند.
او در بیان خاطرهای دیگر میگوید: دوستی به سوریه رفت و کتابی نوشت با عنوان«ایرانیان آمدند» به او گفتم به ساری میروم از کتابت شعاری که روی دیوار نوشته است و عکس گرفتهای بفرست. روی دیوار نوشته بود«رژیم سوریه از اینجا برود تو هم خواهی رفت» این همان قیمت جنگ است که باید ارزشش را بدانیم.
داعشها در سوریه پاسپورت داشتد برای خود سکه ضرب کردند اما افعانستانیها، پاکستانیها، لبنانی و ایرانیانیها دمار از روزگارشان درآوردند. حزب بعث هم روی دیوارنوشته بودند«آمدهایم که بمانیم» ادبیاتی که نویسندگان حوزه دفاع مقدس کار میکنند ادبیات امید است همان که رهبری بر امیدافرینی تاکید کردند. آینده این نوع ادبیات روشن است.
خلبانی داریم به نام اکبر صیادبوران کتابی نوشته است. او در هفته اول جنگ در سرپل ذهاب اسیر میشود در آن وقع دختری ۳ ساله داشت به عنوان مفقودالاثر از او یاد میشد بعد از۱۰ سال برگشت دخترش بزرگ شده بود او میگفت: وقتی با همسرم صحبت میکردم چیزی گفت که تمام درد ۱۰ سال اسارت را از یاد بردم زیرا این درد مرا از پا درآورد.
او میگفت: همسرم تعریف میکرد دخترمان هر روز چندین بار سراغ پدر را میگرفت و من بعد از کلافگی گفتم پدر در ماموریت کاری است و یکسال بعد میآید.
شب هنگام وقتی دخترمان خواب بود بالای سرش رفتم تا رویش را بپوشانم دیدم دستهای از گیس دختر ۴ سالهمان سفید شده است!
گفتنی ست، در این مراسم از نویسندگان، پژوهشگران و خانوادههای شهدای خانطومان تجلیل شد.