ایمان و دلواپسی

نعمت‌الله سعیدی: برخی از ما، وقت و بی وقت، نگران این هستیم که ایمان عمومی مردم دارد ضعیف می شود. نگرانیم که جمعیت مساجد کاهش یافته و کفر و الحاد در حال فزونی است. لابد زیاد شنیده ایم و یا حتی خودمان نیز برای دیگران تعریف کرده ایم که چه روزگار بدی شده است؟! شنیده ایم و تعریف کرده ایم که تا چهل پنجاه سال پیش، آدم های لات و عرق خور نیز در ایام محرم و صفر حرمت نگه داشته و مشروب مصرف نمی‌کردند. اما این روزها گاهی اوضاع برعکس است!

البته این حرفها خیلی هم بیراه نیست. مثلاً نگارنده چند وقت پیش از قول یک آرایشگر شنیدم که می گفت، یکی از بهترین دوره های کار ما در همین ایام محرم است. چرا که بسیاری از خانم ها وقت می گیرند و بهترین و غلیظ ترین آرایش ها را انجام می دهند. از مش و تتو گرفته تا اپیلاسیون و موارد دیگر. یعنی آرایش می کنند و می روند در خیابان ها و میادین شهر که دسته های عزاداری را تماشا کنند. دقیقا مثل شیعیان اهل کوفه، وقتی قافله اسرای کربلا وارد شهرشان می شد. می گویند کوفیان نیز بر پشت بام ها نشسته بوده و تخمه می شکستند و منتظر بودند که کاروان اسرای اهل بیت را تماشا کنند! منتظر بودند کاروان بیاید گریه کنند...
نمی‌خواهم بگویم که این موارد نگران کننده نیست. اصلا انگار این روزها نگران بودن و مومن بودن لازم و ملزوم یکدیگر شده‌اند! کدام آدمی را دیده ایم که واقعاً منتظر باشد و نگران نباشد؟ مگر می شود اهل انتظار بود و نگران نبود ؟ بی خود نیست اسم حزب اللهی ها را گذاشته‌اند دلواپسان! راست می گویند. واقعا دلواپسیم. دلواپس بودیم که چرخ سانتریفیوژها را از ما بگیرند و لای چرخ کارخانه‌های مان بگذارند! چوب لای چرخ گذاشتن خیلی فرق دارد با سانتریفیوژ گذاشتن! دلواپسیم که این ماجرای گرانی ها و تحریم ها بناست به کجا برسد؟ بگذریم. از برجام می توان سال ها و قرن ها حرف زد. همانطور که مثلاً هنوز هم از ماجرای اسب تراوا حرف می زنند و فیلم می سازند...
اما آدم گاهی نگران ایمان مردم می شود که دیگر نگران ایمان خودش نباشد! شیطان هزاران سال است که با بنی بشر سر و کله می زند و او را خوب می شناسد. آن ملعون استاد عوض کردن صورت مسئله ها ست! استادِ این است که آدمیزاد را درگیر کارهای مهم کند تا اهم را فراموش کند. بنابر روایتی مشهور از حضرت امیر(ع)، کار عقل، تشخیص بین خوب و بد نیست؛ بلکه کار عقل واقعی تشخیص دادن خوب از خوبتر ، یا بد از بدتر است. عموما ما آدم ها همیشه گرفتار انجام کارهای خوب و درست هستیم که کارهای خوب تر و درست تر را عقب بیندازیم. اصلاً خناس بودن یعنی همین. این قبرستان ها پر از آدم هایی است که می خواستند خوب باشند ، اما مرگ مهلت شان نداد. به قول بیدل دهلوی:

درهای فردوس وا بود امروز

از بی دماغی گفتیم فردا...
وگرنه اصل ماجرا اینجاست که می فرماید: فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ... پس قطعاً و به درستی که حزب الله غلبه می کند و آنها پیروز هستند. (سوره ۵ آیه ۵۶) «انّ» به قول اهل منطق از ادات حصر درگزاره های سور است. این یعنی، از بین تمام مردم پیروزی و غلبه واقعی قطعا و واقعا فقط از آنِ حزب الله است. اصلا نمی‌شود کسی حزب اللهی باشد و پیروز نباشد. بنابراین اگر مساجد خالی شده، یا حرمت محرم و صفر شکسته می شود ، یا بدحجابی گسترش یافته، یا در برجام شکست خورده ایم، یا... اینها به معنای شکست نیست. یا فوق آخر این ماییم که شکست خورده ایم، نه حزب الله و حزب اللهیان واقعی!

البته قطعاً چیزی که شکست خورده ، تفکر سازش با دشمن بوده است. چیزی که شکست خورده نفاق و ایمان‌های ضعیف بوده است. نه خدا نعوذبالله نیازی به نمازگزاران مسجدی و غیر مسجدی دارد و نه امام حسین(ع) نیازی به عزاداران بدحجاب.
ما گاهی بیخود نگران شیوع و رواج کفر و الحاد می شویم. بیخود از اصطلاحاتی مثل آتئیست می ترسیم. اینها همان‌هایی هستند که ۵۰ سال و ۱۰۰ سال پیش هم نماز نمی خواندند و زکات و خمس نمی‌دادند. اما حالا فهمیده‌اند که می‌شود نماز نخواند و آتئیست هم بود! خب آتئیست یک اصطلاح لاتین و خوش آهنگ است. کلاس دارد آدم به جای ملحد و خدانشناس بودن، آتئیست باشد! کلاس دارد که نجاست بخوری و فیگور فلسفی هم بگیری که: خیام اگر ز باده مستی خوش باش...

الغرض، نگرانی واقعی وقتی است که حجت الاسلام افشنگی، رئیس عقیدتی سیاسی منطقه پدافند جنوب غرب کشور در جایگاه ویژه مراسم رژه اهواز به شهادت برسد و اینستاگرام و کانال‌های تلگرامی پر بشود از تصاویر سربازانی که می خواهند یک روحانی ترسیده و از ترس پناه برده به زیر جایگاه ویژه را با زور از آنجا خارج کنند! و تیترهای درشت بزنند به این مضمون که: اینها همان هایی هستند که بچه های مردم را برای جهاد و شهادت طلبی تشویق می کنند؛ اما خودشان با شنیدن صدای چند گلوله این قدر می ترسند و جوری زیر جایگاه ویژه قایم می شوند که بعد از پایان تیراندازی ها هم حاضر نیستند از آن سوراخ خارج شوند! نگرانی اینجا است که چند روز بعد بفهمی این تصاویر مربوط به جسم بی جان همان شهید افشنگی بوده است!