اين اوج ایمان امام بود كه در شرايطي كه فقط 50 روز از پيروزي انقلاب ميگذشت و دشمنان داخلي و خارجي انقلاب، همه جا در كمين بودند، خاضعانه از مردمي كه اين انقلاب را به پا كردهاند، خواست باز به ميدان بيايند و هويت آينده كشور خود را با اراده خويش رقم بزنند. پاسخ صريح مردم نيز دلگرم كننده بود. گرچه همه ميدانستند آرمان مردم چيست. چرا كه هيچ كس فرياد مردم را در صحنههاي پرشكوه انقلاب فراموش نكرده بود، اما در عين حال در آن زمان اين سئوال مطرح بود كه آيا مردم در مرحله تثبيت نظام مورد نظر خود همچنان پابرجا هستند؟ آيا در پاي صندوقهاي رأي حضور خواهند يافت؟ و آيا آرايشان با انقلابشان همسو خواهد بود؟
برخی از ما، وقت و بی وقت، نگران این هستیم که ایمان عمومی مردم دارد ضعیف می شود. نگرانیم که جمعیت مساجد کاهش یافته و کفر و الحاد در حال فزونی است. لابد زیاد شنیده ایم و یا حتی خودمان نیز برای دیگران تعریف کرده ایم که چه روزگار بدی شده است ؟! شنیده ایم و تعریف کرده ایم که تا چهل پنجاه سال پیش ، آدمهای لات و عرق خور نیز در ایام محرم و صفر حرمت نگه داشته و مشروب مصرف نمیکردند. اما این روزها گاهی اوضاع برعکس است!