به گزارش حلقه وصل، زمانی که «جو بایدن» در ایالات متحده سکان قدرت را در دست گرفت، اختلاف شدیدی با «نتانیاهو» داشت این اختلاف روز به روز شعله ورتر شد تا جایی که در عملیات «شمشیر قدس» شکل علنی پیدا کرد و پس از آن بود که «نفتالی بِنِت» روی کار آمد. روی کار آمدن «بِنِت» کمی اختلافات را کاهش داد چرا که صهیونیست‌ها تلاش کردند با خواسته‌های «بایدن» کمی راه بیایند. اما حالا پس از سفری که «بِنِت» به ایالات متحده داشت به نظر می رسد نوعی گروکشی بین دو طرف به وجود آمده و هر کدام تلاش می‌کنند با در اختیار داشتن برگه‌هایی طرف مقابل را در مقابل مطالبات خود مجبور به پذیرش کنند.
خواسته‌های اسرائیل از آمریکا
صهیونیست‌ها در عین اینکه به دنبال اجرای طرح «معامله قرن» ترامپ هستند، خواسته‌هایی موازی با آن را از دولت «بایدن» مطرح می‌کنند که این خواسته‌ها از سوی آمریکایی‌ها تأیید نمی‌شود و همین امور به نقطه‌ای اختلافی بین دو طرف تبدیل شده است.
پرونده هسته‌ای ایران
مهمترین اختلاف صهیونیست‌ها با ایالات متحده در دوره «بایدن»، پرونده هسته‌ای ایران است. از آنجا که صهیونیست‌ها امکان حمله مستقل به ایران را نداشته، از تبعات آن واهمه دارند، خواستار فشار حداکثری در کنار ضربه نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران هستند. آنها می‌خواهند این حمله توسط ایالات متحده یا ائتلافی به رهبری آنها صورت گیرد، اما ایالات متحده به دلیل شرایط اقتصادی و طرحش برای خروج از منطقه غرب آسیا به دنبال آن است تا از طریق مذاکره و استمرار فشار اقتصادی این پرونده را پیش ببرد.
همین امر موجب شده تا دو طرف در این زمینه به دنبال برگه‌هایی برای پیشبرد اهداف خود باشند و کار مشترک آنها فقط در حیطه فشار اقتصادی باشد.
کمک‌های نظامی آمریکا و توسعه سامانه «گنبدآهنین»
رژیم صهیونیستی تمام توان خود را همواره بر توسعه عرصه نظامی خود گذاشته است. به ویژه که در دوره اخیر با بازدارندگی به وجود آمده از سوی مقاومت در نوار غزه و اخباری که از توسعه سامانه‌های موشکی مقاومت در فلسطین و لبنان به گوش می رسد در کنار تجربه‌ای که آنها در عملیات «شمشیر قدس» داشته‌اند به شدت توسعه نظامی و سامانه «گنبد آهنین» را دنبال می‌کنند. اما در ایالات متحده در خصوص توسعه سامانه «گنبد آهنین» اختلاف وجود دارد و کمک‌های نظامی ایالات متحده با مخالفت‌های جدی همراه است. «بایدن» در صورتی می‌تواند به این کمک‌ها ادامه دهد که متحمل هزینه‌های معنوی و داخلی آن شود.
خواسته‌های ایالات متحده از رژیم صهیونیستی
ایالات متحده به دنبال آن است که مذاکرات سازش را به نحوی که استمرار «معامله قرن» نباشد ادامه دهد. «بایدن» و دموکرات‌ها روی «روند صلح خاورمیانه» و طرح «دو دولت» تمرکز دارند و می‌خواهند در این مسیر حرکت کنند. اما صهیونیست‌ها مسیری متقاوت را پیش گرفته‌اند.
بازگشایی کنسولگری آمریکا در قدس
«جوبایدن» به دنبال آن است تا با ایجاد کنسولگری خود به نفع حکومت خودگردان فلسطین به نوعی هم حکومت خودگردان را دوباره مطرح سازد و هم اینکه اعلام کند به دنبال «معامله قرن» نبوده است. اما صهیونیست‌ها با این امر به شدت مخالفند چرا که این اقدام را احیای کشور مستقل فلسطین و طرح «دو دولت» می دانند که در دوره ترامپ با «معامله قرن» فاتحه آن را خوانده‌اند و حالا اصرار «بایدن» برای تأسیس این کنسولگری به نفع حکومت خودگردان به نقطه‌ای اختلاف تبدیل شده است.
قطع همکاری اقتصادی با چین
طی ماه‌های گذشته ایالات متحده به شدت از روابط اقتصادی رژیم صهیونیستی با چین انتقاد کرده و خواستار کاهش آن شده است. این مسئله یکی از نقاطی است که در دوره ترامپ نیز موجب اختلاف او با رژیم صهیونیستی شد. حالا دولت «بایدن» به دنبال آن است که این روابط قطع شود.
طی روزهای گذشته «ایال حولتا»، رئیس شورای امنیت داخلی رژیم صهیونیستی طی دیداری که با آمریکایی‌ها در واشنگتن داشته با این خواسته آنها روبرو شده است که رژیم صهیونیستی باید سرمایه گذاری چین در امور زیربنایی رژیم صهیونیستی را به طور کامل قطع کند.
مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی نیز از «نفتالی بِنِت» خواسته‌اند تا با تشکیل کمیته‌ای روی سرمایه گذاری‌های خارجی چین نظارت جدی داشته باشد. چرا که چین با پیشنهادات رنگارنگی که در زمینه امور زیربنایی چون حمل و نقل و راه آهن ارائه کرده، در حال در اختیار گرفتن سرمایه گذاری کامل در امور زیربنایی در رژیم صهیونیستی است. یکی از این پروژه‌ها، دو خط متروی تل آویو تحت عنوان خط سبز و پرتقالی است که نام برنده مزایده آن که احتمالاً یک شرکت چینی است اعلام نمی‌شود. گفته می شود نخست وزیر رژیم صهیونیستی به همین منظور این مسئله را اعلام نمی‌کند.
به نظر می‌رسد هرکدام از این نقاط اختلافی یک برگه اعلام فشار و گروکشی برای هریک از طرفین است و همین مسئله می‌تواند روابط دو طرف را به مرور زمان وخیم تر از قبل کند.
سال ۱۴۰۴ با عنوان «سرمایهگذاری برای تولید» نامگذاری شد
سال۱۴۰۴، سال «سرمایه گذاری برای تولید»