تهران: نشست «اربعین در قاب عکاسی»

نشست «اربعین در قاب عکاسی» با نگاهی به کتاب مجموعه عکس «به سفارش مادرم»، یکشنبه ۲۸ شهریور-ماه ساعت ۱۷ در پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار می شود.

به گزارش حلقه وصل؛ نشست «اربعین در قاب عکاسی» با نگاهی به کتاب مجموعه عکس «به سفارش مادرم» برگزار خواهد شد.

این نشست یکشنبه ۲۸ شهریورماه ساعت ۱۷، به صورت آنلاین در پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی و با حضور شهره بهرامی عکاس و مدرس، مجید ناگهی عکاس و مدرس و محمدرضا وحیدزاده پژوهشگر حوزه هنر و دبیر نشست برگزار می‌شود.

علاقمندان می‌توانند پخش زنده نشست را از صفحۀ اینستاگرام پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی به آدرس www.Instagram.com/rcica_ir دنبال کنند.

کتاب ( به سفارش مادرم) مجموعه‌ 23 روایت از مشاهدات نویسنده از سفر اربعین در عراق است. نویسنده در این کتاب با مخاطب قرار دادن مادر خود، مشاهدات خود را از دیدار با پیاده‌روندگان این مسیر ثبت کرده است.

این کتاب شامل روایاتی داستان‌گونه درباره زائران و موکب‌داران و خانواده‌های شرکت‌کننده در پیاده‌روی عظیم اربعین حسینی، با ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف و نیز عکس‌هایی مستند از آنها است.

در بخشی از کتاب میخوانیم :

۶ سال است که مادربزرگ، مادر مادرم، در هجوم بی‌امان فراموشی مثل کبوتری آشیان گم کرده مانده است و راهی از گذشته به امروز و این لحظه نمی‌یابد. آلزایمر مثل ابری سیاه، تمام حدفاصل گذشته‌اش تا امروز و این لحظه و این دقیقه، در نقطه‌ای درمانده است؛ نقطه‌ای که گذشته اوست. ۶ سال است که مادرم، در تمام آنات و لحظات، پیش مادربزرگ است و از او پرستاری می‌کند. شش سال است که مادرم نتوانسته به هیچ سفری برود، در هیچ جمعی حاضر شود، یک دقیقه خانه را با خیال راحت‌ ترک کند.

در این سال‌ها، مادرم از بین سفرهایی که نمی‌توانست برود، بیشتر از همه سفر به عراق در ایام اربعین را دوست داشت. مادرم زن با اعتقادی است. درست همان‌قدر که من بی‌اعتقادم. مادرم دوست داشت به عراق سفر کند و در هنگامه پیاده‌روی آدم‌ها حضور داشته باشد و بخشی از تاریخی باشد که این سال‌ها در حال رقم خوردن است. اگرچه بخشی غیرموثر و اگرچه بخشی که با حضور خود این گردهمایی بزرگ را رونق می‌دهد؛ اما باشد و به اندازه حضور یک زن پنجاه و چند ساله، این تنور را گرم نگه دارد. من اما دوست نداشتم هیچ‌ وقتی از سال به عراق سفر کنم؛ خاصه در ایام اربعین. اما... مادرم وقتی شنید که رفقای عکاسم من را به این سفر دعوت کرده‌اند تا با آنها به عراق بیایم و روی عکس‌هایی که آنها از این سفر می‌گیرند، چیزی بنویسم، مشتاق‌تر از همیشه، خواست تا من به‌جای او به این سفر بروم. من به‌خاطر مادرم به عراق رفتم، و نرفتم که روی عکس‌هایی که دوستان عکاسم می‌گیرند، چیزی بنویسم. رفتم که برای او بنویسم. برای مادرم، که نمی‌توانست به این سفر بیاید.»