به گزارش حلقه وصل، کانال تلگرامی اندیشکده راهبردی تبیین نوشت: گروه طالبان با استقرار در کابل، خود را آماده تصاحب کامل قدرت کرده است. با این حال تا تشکیل حکومتی واحد و متمرکز، هنوز فاصله دارد. از منظر قدرت سخت، بازماندگان ائتلاف شمال قصد مقاومت در برابر طالبان را دارند و از منظر قدرت نرم نیز، جامعه شهری افغانستان با گدشت بیست سال، تفاوت‌های جدی با گذشته دارد. به همین دلیل به نظر می‌رسد طالبان برای تثبیت قدرت حداقل به سه مؤلفه جدی نیاز دارد.
۱- امنیت داخلی
گرچه طالبان توانست دولت اشرف‌غنی را در مدت کوتاهی ساقط کند ولی بحران مشروعیت ناشی از ناکارآمدی و فساد آن دولت، عامل مهمی در فقدان شکل‌گیری مقاومت ارتش و نیروهای مردمی بود. ولی اکنون این گروه نیازمند آن است که حداقلی از اجماع طوایف و مذاهب را برای تسهیل تشکیل حکومت کسب کند، در غیر این صورت احتمالاً باید با هسته‌های شبه‌نظامی گروه‌های مخالف روبرو شود و امنیت که می‌تواند به عنوان مزیت حکومت طالبان پس از پایان جنگ داخلی تلقی شود، متزلزل خواهد شد.
۲- مشروعیت بین‌المللی
این بار طالبان حداقل با همسایگان و قدرت‌های آسیایی، مسیر تعامل را در پیش گرفته تا بتواند نوعی مشروعیت خارجی را به دست بیاورد. اینکه دیگر دولت‌ها و بازیگران بین‌المللی آن را به عنوان یک دولت به رسمیت بشناسند، هم در مشروعیت و اقتدار داخلی آن و هم در رفع تحریم‌های بین‌المللی علیه این گروه، نقش به‌سزایی دارد.
۳- کمک‌های اقتصادی
وضعیت جنگ‌زده این کشور در دو دهه گذشته در کنار ناکارآمدی و فساد دولت سابق، نیازمندی‌های اقتصادی کشور را دو چندان کرده است. افغانستان در فقدان صنعت پویا و گردشگری -که به نظر می‌رسد در حکومت طالبان با مشکل مواجه خواهد شد- نیازمند سرمایه‌گذاری خارجی است.
دلیل مواضع تعدیل‌شده و نرم‌خوتر طالبان نسبت به گذشته را می‌توان در این سه مؤلفه جستجو کرد. اینکه کدام بازیگران خارجی بتوانند در تأمین این نیازها و تسریع در تشکیل حکومت آتی، نقش مؤثرتری ایفا کنند، در جایگاه این بازیگران در آینده افغانستان حائز اهمیت خواهد بود.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
چرا نهجالبلاغه؟