به گزارش حلقه وصل، افزایش خشونت و کشتار هدف‌مند علمای دین، سیاست‌مداران، روزنامه‌نگاران و متخصصان رسانه در افغانستان در ده سال گذشته به خصوص در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ نشان دهنده این است که جریانی به صورت هوشمند در پی حذف افراد تاثیرگذار، نخبگان و گروه‌های مرجع میانه‌رو و مخالف جنگ و افراطی‌گری و تروریسم در افغانستان است.
اداره امنیت ملی افغانستان ۳۸۰۰ حمله تروریستی را که پس از امضای توافق‌نامه صلح بین ایالات متحده و طالبان انجام شده و منجر به کشته شدن ۴۲۰ غیرنظامی و زخمی شدن ۹۰۶ نفر دیگر شده است، تأیید کرده است.
همچنین بر اساس آمارهایی که از سوی وزارت حج و اوقاف افغانستان اعلام شده، در طول پانزده سال تقریباً ۱۲۰۰ دانشمند دینی در این کشور ترور شده‌اند که عموم این عالمان چنانچه اشاره شد نماد وحدت ملی و مخالف جنگ بوده‌اند.
این ترورها از توطئه‌ای گسترده علیه تفکر مذهبی میانه‌رو در افغانستان با تحریک خارجی و توسط افراط‌گرایان خبر می‌دهد و تکرار این حوادث به وضوح نشان می‌دهد که این بازیگران خارجی از طریق گروه‌های افراطی سخت در تلاشند تا روند صلح را کند کرده و با تفرقه‌افکنی مقدمات تجزیه افغانستان را فراهم کنند.
وجود عالمان دینی میانه‌رو و مخالف جریان‌های افراطی همواره در بزنگاه‌ها جلوی بسط نفوذ اجتماعی این گروه‌ها را گرفته‌اند و به دلیل جایگاهی که این نخبگان در جامعه افغانستان دارند حذف آنها معنایی جز حذف منطق تعامل و صلح‌طلبی در افغانستان و مقدمه‌چینی برای تسلط افراطی‌گری ندارد.
ایجاد فضای وحشت یا همان تاکتیک «النصر بالرعب» که یکی از تاکتیک‌های مرسوم بین گروه‌های تروریستی برای تسلط بر جوامع است باعث می‌شود تا تعداد زیادی از منتقدین از ترس جان خود در برابر اقدامات آنها یا مهاجرت کنند یا سکوت کرده و موضعی نگیرند.
علاوه بر این حذف چهره‌های میانه‌روی مذهبی در بلندمدت نیز می‌تواند خطر فراگیر شدن و مشروعیت یافتن قرائت خشن و افراطی از اسلام در بین جوانان افغان را در پی داشته باشد. ترورهای سیستماتیک و هدف‌مند علمای دین، به ویژه کسانی که با صدای بلند علیه افراط‌گرایی، تروریسم و جنگ اعلام موضع می‌کردند، نشان می‌دهد که مافیای جنگ کاملاً آگاه است که این طبقه نحبگان در افغانستان یک مانع اصلی در برابر فعالیت‌های تروریستی است.
وجود صداهای بلند این عالمان علیه فساد و افراطی‌گری مانع بزرگی برای تبدیل افغانستان به پناهگاه افراط‌گرایان، رادیکال‌های مرتجع، مدارس فکری تکفیری و مرتبطین با سرویس‌های اطلاعاتی خارجی بوده است.
بدیهی است فعالیت‌های مدنی و رسانه‌ای روحانیت و صدای آنها در جامعه بزرگترین چالش برای کسانی است که در پی سال‌ها اشغال‌گری و جنایت، امروز نه تنها پاسخی برای جنایات خود ندارند بلکه با به رسمیت شناختن گروه‌های افراطی، حامی سهم‌گیری آنان در قدرت هستند، لذا حذف شخصیت‌های معتدل بهترین روش برای باز گذاشتن زخم کهنه جنگ و ناامنی در افغانستان و توجیه تداوم حضورشان در منطقه است.
منبع: نورنیوز
مشتریان نفت ایران در ۷ سال گذشته +فیلم
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟