تهران: شاگرد پروری و کادرسازیِ فرهنگی، ویژگی برجسته امام هادی(ع)

به گزارش حلقه وصل، حجت الاسلام و المسلمین ناصر رفیعی در یک سخنرانی در مورد امام هادی(ع) به سه محور مهم در زندگی ایشان اشاره می‌کنند و هریک از ویژگی‌های آن حضرت را شرح می‌دهند. در ادامه قسمتی از این سخنرانی را می‌خوانید.

اهل سنت و پیشوایان آنها در مورد امام هادی (ع) می‌گویند «لا یُقاس به احد» یعنی کسی را نمی‌توان با او مقایسه کرد.

سه محور را در زندگانی امام هادی(ع) می خواهیم عرض کنیم. محور اول که خیلی هم برجسته است بحثِ دفاع ایشان از امامت و ولایت است. دو زیارت مهم از ایشان وارد شده است. جامعه کبیره و زیارت غدیریه. هر دوی اینها جایگاه مهمی در امام شناسی دارند. زیارت غدیر را امام هادی (ع) در روز عید غدیر در سامرا خوانده‌اند.

«امام شناسی» در کلام امام هادی

سرتاسر زیارت غدیر یک مطلب را می‌گوید؛ که تو ای علی جان! دلیل انتخابت برای این مقام، فقط و فقط شایستگی هایت بوده نه دامادی و خویشاوندی با پیامبر و یا چیزهای دیگر.

حدیثی داریم که اهل سنت مثل ابن ابی الحدید هم ذکر کرده‌اند. رسول‌خدا می‌فرماید ای مردم! هر کس می‌خواهد 5 صفت بارز 5 پیامبر بزرگ را مشاهده کند، به علی(ع) نظاره کند! هر کس می‌خواهد عزم و اراده نوح(ع) را ببیند به علی نگاه کند. عزم نوح خیلی بالا بوده است. 950 سال تبلیغ کرد، طعنه شنید، تحقیر شد اما 950 سال ثابت قدم بود! اراده عجیبی داشته است جناب نوح(ع). عزم و اراده، نقطه اول و آخر همه‌ی کمال‌ها است.

حضرت ادامه می دهند : هرکس می‌خواهد دانش حضرت آدم را ببیند، به علی(ع) نگاه کند. آدم(ع) هیچ کس را نداشت به او تعلیم کند. خداوند خودش به وی علم آموخت و او را معلم ملائکه کرد. نهج البلاغه کتابی است سرشار از علم. از تمام علوم در آن است. از علوم الهی، علوم نفس و بدن، حتی کیهان شناسی ... علم امیرالمؤمنین خیلی عجیب است. مباحث علمی آن حضرت نمونه‌های زیادی در تاریخ دارد.

ویژگی بعدی را حضرت این گونه می‌فرمایند: هر کس می‌خواهد حِلم ابراهیم نبی را ببیند به علی(ع) نظاره کند. هر چه خداوند به ابراهیم گفت، او فقط گفت چشم، چون و چرا نکرد. علی(ع) نیز بسیار صبور بود. ایشان در حدیثی می‌فرمایند «در کوچه‌ای می‌رفتم. شخصی به من بدترین ناسزاها را گفت. اما من از وی عبور کردم، گویی اصلا خطابش با من نبوده در حالی که به خدا قسم ناسزاهایش خطاب به من بود.» در تاریخ داریم بعضی شب‌ها حضرت نامه‌های انبوهی که از جاهای مختلف آمده بود و مملوّ از ناسزا بود را می‌خوانده‌اند!

در ادامه ی حدیث داریم که هر کس می‌خواهد به زیرکی و درایت موسی(ع) نظر کند به علی بنگرد و هرکس می‌خواهد زهد عیسی(ع) را درک کند به علی می‌بایست نگاه کند.

احسان ایشان فقط نسبت به شیعیان نبود

محور دوم زندگانی امام هادی(ع) مشکل گشایی و کرَم ایشان است. احسان ایشان فقط نسبت به شیعیان نبود. بلکه مساله‌ای عمومی و برای همه مردم بوده است. داستانی هست که شخصی به نام یوسف بن یعقوب می‌گوید متوکل عباسی مرا احضار کرد. خیلی از این موضوع ترسیدم و مضطرب شدم. همسایه شیعه‌ای داشتم. به او گفتم  من اگر بر طبق عادت شیعیان چیزی نذر امام هادی(ع) کنم آیا مشکلم حل می‌شود؟ او سخن مرا تایید کرد. راه افتادم و در کوچه های مدینه بودم. ناگهان اسب من جلو درب منزلی ایستاد.درب باز شد، شخصی مرا به اسم خواند و سلام کرد و به داخل دعوت کرد. با شگفتی به داخل رفتم. دیدم که امام هادی(ع) منتظر من نشسته است! نذر را به ایشان دادم و حضرت قبل از اینکه سخنی بگویم فرمودند: «برو! متوکل با تو کاری ندارد.» در روایت دارد که وقتی رفت حضرت فرمود این شخص مؤمن نمی‎شود ولی پسری دارد که اهل ایمان می‎شود.

حتی داریم که متوکل بیماری بسیار سختی گرفت، مادر او  نذر امام هادی(ع) نمود و شفای او را گرفت! حضرت کرم بالایی داشت. خلق و خوی ایشان احسان و مشکل گشایی بود.

تربیت نیروهای علمی و کارشناسان فرهنگی

سومین نکته در زندگانی آن امام، تربیت نیروهای علمی و کارشناسان فرهنگی بود. این مطلب بسیار مهمی است. باید کارشناسان فرهنگی و نیروهای زبده تربیت کرد. خیلی تاثیر دارد. یکی از شاگردان آن حضرت، عبدالعطیم حسنی است. حضرت، مدال‎های متنوعی را به او اعطا کرده است؛ «مَن زاره فقد زار الحسین(ع)». خیلی مطلب عظیمی است! پس تکریم عالم، شاگرد پروری و کادرسازیِ فرهنگی، ویژگی برجسته دیگر حضرت هادی(ع) است.