به گزارش حلقه وصل به نقل از مدیکال نیوز تودی، در دهه ۱۹۵۰ پزشکان دارویی به نام فنفورمین را برای افراد دیابتی نوع ۲ تجویز کردند. در حال حاضر جایگزین ایمن تر آن یعنی «متفورمین» بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هر دو دارو در مطالعات آزمایشگاهی تأثیر خود را به عنوان عامل ضد سرطان نشان داده اند، اما به نظر می‌رسد فنفورمین قوی‌تر است.
اکنون محققان در حال آزمایش ترکیبی از داروهای فنفورمین و شیمی درمانی در افراد مبتلا به نوعی سرطان پوست هستند.
در یک مطالعه قبلی در سال ۲۰۰۵، محققان در انگلستان پی بردند که به نظر می‌رسد افراد مبتلا به دیابت که از متفورمین استفاده می‌کردند، کمتر به سرطان مبتلا می‌شوند.
مطالعات آزمایشگاهی متعاقباً نشان داد که هر دو داروی متفورمین و فنفورمین دارای فعالیت ضد توموری هستند. با این حال، آزمایشات بالینی متفورمین برای درمان سرطان ناامید کننده بود.
حال محققان بیمارستان عمومی ماساچوست استدلال می‌کنند داروی فنفورمین در مقابله با ملانوما (سرطان پوست) تأثیر قوی‌تری دارد.
دکتر «بین ژنگ»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «یافته های ما نشان می‌دهد فنفورمین بخصوص در تلفیق با ایمن درمانی، تأثیر بیشتری در مقابله با سرطان دارد.»
ایمن درمانی شامل داروهای است که به سیستم ایمنی بدن اجازه می‌دهد سلول‌های سرطانی را به عنوان هدف تشخیص دهد.
ژنگ خاطرنشان می‌کند: «اگرچه فنفورمین به مراتب سمی‌تر از متفورمین است اما در شرایط شیمی درمانی، ایمن تر است.»
در مطالعات آزمایشگاهی، دکتر ژنگ و همکارانش دریافتند که فنفورمین- و نه متفورمین- توانایی داروهایی موسوم به مهارکننده‌های BRAF را برای سرکوب رشد نوع شایع ملانوما افزایش می‌دهد.
تقریباً نیمی از ملانوماها دارای تغییراتی در ژنی به نام BRAF هستند. این تغییرات باعث می‌شود سلول‌های آنها به طور غیرقابل کنترل تکثیر شوند. مهارکننده‌های BRAF موجب برعکس شدن این تأثیرات شده و مانع از تکثیر سلول می‌شوند.
اگر آزمایش‌ها نشان دهد که فنفورمین در این زمینه بی خطر است، محققان ممکن است آن را با سایر داروهای شیمی درمانی یا ایمن درمانی در آزمایشات بالینی بعدی برای انواع دیگر تومورهای سفت، مانند سرطان ریه، ترکیب کنند.