به گزارش حلقه وصل، طبق ماده ۲۵ قانون کار؛ هرگاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین، منعقد شده باشد، هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارند، بنابراین قرارداد کار موقت برای کارگر و کارفرما لازم و غیر قابل فسخ است، اما در قراردادهای کار دائم به استناد بند و ماده ۲۱ قانون کار، کارگر می‌تواند با رعایت قانون کار، استعفا دهد.
به عبارت دیگر از ماده ۲۵ قانون کار چنین استنباط می‌شود که بند و ماده ۲۱ قانون کار که استعفای کارگر را از طرق خاتمه قرارداد کار دانسته است، ناظر به قرارداد دائم است و در قراردادهای موقت، استعفا باید از سوی کارفرما پذیرش شود تا قرارداد کار منحل شود؛ بنابراین قرارداد کار موقت، لازم و قرارداد کار دائم نسبت به کارفرما لازم و نسبت به کارگر، جایز است.