روایتی از زندگی تنها ناخدای زن هرمز

به گزارش حلقه وصل، صفحه اینستاگرام روزنامه همشهری گزارشی درباره صیادی زنان هرمزگان را منتشر کرد.

صیادی برای زنان ساحل‌نشین ۱۴ جزیره هرمزگان مهم‌ترین گزینه اشتغال است ؛ صیادان زن با وجود نداشتن مجوز قانونی و محرومیت از بیمه، معیشت‌شان را به دریا گره زده‌اند

تنها ناخدای زن هرمز

یک هرمز است و یک ناخدا معصوم، بعد از ۳۰سال سکانداری حالا برای خودش اسم و رسمی دارد. از قشم تا بندر همه او را می‌شناسند و به گفته خودش تنها ناخدای زن منطقه است. «ناخدا معصومه» صیادی را زمانی آغاز کرد که مجبور شد به‌عنوان سرپرست خانوار زندگی خودش و دخترش را تامین کند. او می‌گوید: «آن زمان ۱۶سالم بود و اوایل سر کوچه گوجه، سبزی و ماهی‌ می‌فروختم، اما فایده نداشت. دریا را دوست داشتم و دل دل می‌کردم صیاد شوم تا بالاخره دخترم را دست مادرم سپردم و راهی دریا شدم. تصمیم گرفتم علاوه بر صید، سکاندار شوم. در ۲۰سالگی ناخدایی شده بودم که بیا و ببین. همه خوششان می‌آمد که یک زن ناخدا شده. دخترم هم که شوهر کرد وقتم آزادتر شد و بیشتر دریا رفتم. زن جوانی بودم که دیگر ازدواج هم نکردم. دریا دوستم شده بود و تنهایی زندگی‌ام را پر ‌می‌کرد. در جزیره هرمز زن صیاد نداریم و تعداد کمی از آنها لب ساحل صید با قلاب می‌کنند. بارها به زنان شهرم گفته‌ام که برای خرج زندگی‌تان با دریا رفیق شوید، اما همراهی‌ام نکردند. این کار سختی‌های خودش را دارد. شب تا صبح یا صبح تا عصر در آب ماندن و کشیدن تور به آن بزرگی اصلا ساده نیست. گاهی توفان می‌شود و ترس به دلت می‌افتد که شاید اصلا به ساحل نرسی. زمان‌هایی هم هست که دست خالی برمی‌گردم. اما با وجود این اگر یک روز دریا نروم دق می‌کنم.

صیادی زنان، شغل ارزشمند جزیره هنگام

«اعظم زحمتکش» صیاد جزیره هنگام است. خودش به‌عنوان منبع درآمد صید نمی‌کند اما مادرش با همین صیادی کمک خرج زندگی‌شان بوده و بزرگ‌شان کرده است. با قایق موتوری مادرش به دل دریا می‌زنند و ماهی می‌گیرند. او می‌گوید: «هنگام ۲۵تا ۳۰خانم صیاد حرفه‌ای دارد که بیشترشان سرپرست خانوار هستند، اما بعد از سال‌ها کار کردن هیچ کدام‌شان مجوز صیادی نگرفته و نتوانسته‌اند بنزین سهمیه و حتی بیمه داشته باشند. صیادی جزو مشاغل اصلی این منطقه است اما هیچ حمایتی وجود ندارد. از چند سال پیش دنبال کارت سوخت برای خانم‌ها بودیم اما ندادند. گفتند صیادی برای خانم‌های جزیره هنگام جنبه تفریحی دارد. چه تفریحی؟ خرج زندگی‌شان را می‌دهند. پابه‌پای مردان به دریا می‌روند و همان شرایط کاری را دارند. سوخت آزاد برای رفتن به صیدگاه‌های دور و صید ماهی‌های خاص اصلا صرف نمی‌کند، اگر هم نروند که فایده ندارد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.