
سرویس حاشیه نگاری: برنامه «گفتوگوی فرهنگی» با موضوع (ستاره سازی و ستاره سوزی در سینما ) با حضور دکتر ندائی، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس و احمد نجفی بازیگر سینما و تلویزیون روانه آنتن شد.
دکتر ندائی در ابتدای برنامه عنوان کرد: سیستمی وجود دارد که بر اساس آن ستاره ساخته می شود و روند و فرآیند مشخص دارد و تصمیم می گیرد چه کسی باید ستاره شود.به عنوان مثال «برد پیت» و «نورتون» با هم وارد سینمای هالیوود شدند اما یکی از آنها ستاره شد چون در این سیستم تعریف شده حضور داشت.
وی در توضیح مطلب فوق گفت: سیستم ستاره سازی برای افراد را چارچوب های خاصی اعم از لباس پوشیدن، رفت و آمدها، استفاده از برخی ابزارها، همنشینی با یک سری از افراد و حتی گفت وگو با رسانهها تعریف میکند.
این استاد دانشگاه گفت: در حوزه مطالعات رسانهای افرادی شروع به مطالعات علمی کردند و امروز ستاره سازی به شکل علمی وجود دارد. در اواخر هزاره سوم (سال 1980به بعد) با شکل گیری فرهنگ مصرفی که هدف آن قرار دادن انسانها در سیستم مصرفی بود، ستارهها نیز یکی از ابزار ورود به این فرهنگ به شمار آمدند بنابراین خود ستاره ها نیز تاریخ مصرف دارند.
دکتر ندائی خاطرنشان کرد: در کشورهای غربی مانند ایران ستارهها خودشان برای کارهای خود تصمیم نمی گیرند و هر جور که دوست دارند لباس نمی پوشند و هرچه میخواهند نمیگویند.برای آنها یک چارچوب مشخص وجود دارد که باید از آن طبعیت کنند.
احمد نجفی در ادامه با بیان اینکه ستارهها ابزار نیستند، تاکید کرد: ستارهسازی مانند خیلی از صنعتهای دیگر نیاز به برند دارد و در واقع ستارهها برند در سیستم هستند و از نظر من برند فیلم، ستاره است.
وی با تاکید بر اینکه نیاز هر صنعتی یک مدیریت و ابتکار است، گفت: هنر نیز یک تولید است که در تئاتر، موسیقی، خطاطی و... نمود پیدا میکند.
این بازیگر گفت: در حوزه هنر، برندسازی نکردهایم به عنوان مثال مجسمه سازی در اروپا برندسازی شده است و یک نقاش چینی میتواند آثار خود را به عنوان یک برند به فروش برساند.
نجفی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه سیستم ستاره سازی پس از انقلاب را چگونه میبینید؟ شرح داد: در ابتدای انقلاب برخی با تفکر شخصی گفتند کارگردان باید در راس باشد و وامی که دولت پرداخت میکرد به کارگردان پرداخت میشد تا فیلم خود را بسازد و همان زمان سعی شد ستاره سازی در درون کارگردانها صورت بگیرد که موفق نبودند. به عبارت دیگر مدیریت سینمای پس از انقلاب با ستاره سازی مخالف نبود اما در مصداق آن دچار مشکل شد.
وی افزود: بازیگر غرب در ستاره سازی متوجه شد یک سری مسئولیتها دارد و نمیتواند هر لباسی بپوشد، هر جایی نمیتواند برود و اگر خلاف اصول عمل کند حذف خواهد شد.