وقتی آقا از خاطرات ما و اهل کتاب می‌گوید

حلقه وصل:  حسین‌ حسن‌نژاد/

«عید سعید قربان را که یکی از خاطره‌های بزرگ تاریخی همه‌ی متدیّنین جهان است تبریک عرض می‌کنم به ملّت عزیز ایران و به همه‌ی مسلمانان و به پیروان ادیان ابراهیمی...»

تبریک جهانی مقام معظم رهبری در روز عید قربان و یادآوری وقایع دهه اول ذی‌الحجه، در نوع خود کم‌نظیر بود و اکنون پنجره‌ای گشوده است رو به دین‌داران ادیان الهی که از آن نسیم همدلی و عواطف ایمانی می‌وزد و حق‌طلبان را در حلقه انسی جهانی به صبر و مقاومت دعوت می‌کند.

حضرت آقا در بیانیه گام دوم انقلاب، سه رکن اساسی را به عنوان مولفه‌های نظام انقلابی مطرح می‌کنند که رکن نخست آن، خودسازی است. این مولفه اساسی به دو ساحت معرفت‌شناسانه و سلوک عملی تقسیم می‌شود که مسلما لازم است ملت مسلمان ایران برای تحقق نظامی انقلابی به این ساحت‌ها وارد شوند و خودسازی گسترده‌ای در سطح ملی اتفاق بیفتد. اما براساس آموزه‌های قرآن، آنچه این عزم و حرکت دسته جمعی را شتاب می‌بخشد تواصی به حق و صبر است که از آیه پایانی سوره مبارکه عصر برداشت می‌شود.

رهبر حکیم انقلاب، از فرصت دهه اول ذی‌الحجه که بستر وقایع تاریخی مهمی در تاریخ ادیان است بهترین استفاده را کردند و در ابتدای سخن خود، تواصی مومنانه را در گستره جهانی و در سطح پیروان ادیان ابراهیمی مطرح فرمودند و همه پیروان ادیان را ضمن آشنا کردن با معارفی از تاریخ انبیاء، به سلوک با دعا و تضرع دعوت نمودند. چیزی که نوید گسترش پرچم نظامی انقلابی بر سر مظلومان و حق طلبان عالم است.

«این ده شب، خاطره‌ این واقعات مهم تاریخی است و به ما نشان می‌دهد که حرکت در راه حق با وجود معجزاتی مثل معجزات موسی چقدر مشکلات دارد و چطور باید با این مشکلات مواجه شد و صبر کرد، که این یک خاطره است بعد مسئله‌ روز عرفه است که روز دعا و توسّل و توجّه و اوج توجّه به خدا است.»

دوازده بار ذکر کردن واژه «خاطره» تنها در 800کلمه بحث اول بیانات، نشان از بار عاطفی و همدلانه این واژه برای نقل روایات مشترک میان ادیان دارد و گواه بر این است که رهبری سعی دارد فهمی فراسرزمینی تصویر کند که انسان‌ها را از یک ریشه می‌داند و آن همان ملت ابراهیم حنیف است. انسانی که تاریخ موسی و عیسی و محمد(صلوات الله علیهم اجمعین) را پیموده و اکنون در قامت دین‌داری ابراهیمی، به مرور خاطرات خود می‌پردازد. رهبری در دو ماجرای حضرت موسی و حضرت ابراهیم(علیهماالسلام) سعی دارند قرائتی را بیان کنند که مورد اتفاق همه اهل کتاب است، از به کاربردن نام سامری در قضیه گوساله‌پرستی خودداری می‌ورزند و آیات «وَ واعَدْنا مُوسی‌ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَه» و «وَاَلقَی الاَلواحَ وَاَخَذَ بِرَأسِ اَخیهِ یَجُرُّهُ اِلَیه» را می‌خوانند که معنایی مقبول میان کتب عهد قدیم و جدید دارند. در ماجرای حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) هم فرزند به قربانگاه رفته را معلوم نمی‌کنند هرچند نهایتا به ناچار و با اطلاع از موضوع، از رضایت فرزند ابراهیم نبی برای قربانی شدن سخن می‌گویند که متفق ادیان دیگر نیست و این عقیده را صراحتا به اسلام نسبت می‌دهند.

این نگاه و رویه رهبری به ادیان، در فتوای فقهی ایشان هم جلوه‌گر است آنگاه که به برخلاف فتاوی مراجعی چند، به پاکی ذاتی اهل کتاب حکم می‌کنند. قرآن نیز می‌فرماید: قُل يا أَهلَ الكِتابِ تَعالَوا إِلی كَلِمَه سَواءٍ بَينَنا وَبَينَكُم أَلّا نَعبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلا نُشرِكَ بِهِ شَيئًا وَلا يَتَّخِذَ بَعضُنا بَعضًا أَربابًا مِن دونِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوا فَقولُوا اشهَدوا بِأَنّا مُسلِمونَ. بگو ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم؛ و بعضی از ما، بعضی دیگر را به خدایی نپذیرد. هرگاه سرباز زنند، بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم. (آل عمران- آیه 64)

خوب است این گونه بیانات آقا که به روشنی در پی تألیف قلوب متدینین و حق‌مداران ادیان ابراهیمی است در سطحی جهانی نشر یابد و الگوی حمایت و همدلی مومنانه و ظالم‌ستیزی انقلاب اسلامی را در جهان کفر و الحاد مطرح کند.