
به گزارش حلقه وصل: بیبیسی فارسی در یکی از گزارشهای خود درباره عید قربان، به رسم قربانی کردن در برخی ادیان همچون مسیحیت و یهودیت پرداخته و به نقل از تعدادی از خاخامهای ساکن انگلیس، مطالبی در این زمینه منتشر کرده است.
بیبیسی میگوید که در مسیحیت و یهودیت، قربانیکردن منسوخ شده و دیگر صورت نمیگیرد؛ اما در دین اسلام، این رسم همچنان باقی است. با خواندن گزارش بیبیسی فارسی، اینطور برداشت میشود که این رسانه با ارائه تصویری ناراحتکننده از قربانی گوسفندان، سعی دارد تصویری خشونتآمیز از اسلام و مسلمانان ترسیم کند.
بیبیسی فارسی در حالی برای گوسفندان و قربانیکردن این حیوانات ابراز نگرانی میکند که دهها هزار کودک و زن فلسطینی، شب و روز خود را با سوءتغذیه و گرسنگی سپری میکنند.
این رسانه انگلیسی مینویسد: خاخام گری سومرز، رئیس خدمات علمی کالج لئو بائک در بریتانیا، میگوید: «امروزه، ما این قربانی کردنها را اجرا نمیکنیم چون معابدی که این آیینها در آن انجام میشد، دیگر وجود ندارند. در عوض، با دعا به یاد این قربانیها میافتیم».

اگر بیبیسی فارسی تا این اندازه نسبت به گوسفندان نگران است، اما چرا در برابر جنایت جنگی رژیم اسرائیل بر علیه انسانهای بیدفاع و بیگناه فلسطینی با حالتی خنثی رفتار میکند؛ به عبارت دیگر، چرا وزارت امور خارجه بریتانیا که کارفرمای اصلی بیبیسی فارسی است، هیچگاه نتانیاهو و دیگر مقامات رژیم صهیونی را محکوم نکرده است؟

همچنین انگلستان، همان دولتی است که در جنگ جهانی اول با ایجاد قحطی مصنوعی، چند میلیون نفر از مردم ایران را به کام مرگ کشاند.
پرفسور «محمدقلی مَجد» مدرس مرکز خاورمیانه دانشگاه پنسیلوانیا، در اینباره مینویسد: «بیترديد قحطی بزرگ ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ بزرگترين فاجعه تاریخ ایران و فراتر از تمامی وقایع پیش از آن است... نزدیک به ٪۴۰ از جمعيت ايران به سبب گرسنگي و سوءتغذيه و بيماریهای ناشی از آن از صحنه روزگار محو شـند. بیشک ايران بزرگترين قربانی جنگ جهانی اول است». (محمدقلی مجد، قحطی بزرگ، صفحه ۱۵.)

با کنار هم قرار دادن مواضع رسانهای بیبیسی فارسی، سکوت و حالت خنثیسازی اخبار جنایات در غزه و همچنین پیشینه تاریخی بریتانیا در قبال ملت ایران، این تصور تقویت میشود که چنین رسانههایی نه بهعنوان نهادهایی بیطرف و مستقل، بلکه بهمثابه ابزارهای رسانهای سیاستهای رسمی دولتهای غربی عمل میکنند.
در حالی که تصاویر قربانی شدن حیوانات با هشدار ناراحتکننده منتشر میشود، رنج و مرگ هزاران انسان بیگناه در غزه، بهسادگی نادیده گرفته میشود؛ این تناقض آشکار نه تنها وجدان عمومی را جریحهدار میکند، بلکه مشروعیت ادعای بیطرفی رسانههایی چون بیبیسی را نیز زیر سوال میبرد.