عید سعید فطر هم از راه رسید. روزی که مولا علی(ع) فرمود: شبیهترین روز به قیامت است که در آن نیکوکاران پاداش میگیرند و بدکاران زیان میبینند. صدا وسیمای جمهوری اسلامی هم برای این ایام مشغول آماده کردن پاداش بهشتیان است. اما بیتعارف بگویم اجر و جزایی که بیشتر با دوزخیان سنخیت دارد تا اهل بهشت!
از انواع موسیقیهای لهوی حرام تا ردیفی از سینماییهای هیجانی و جنایی مهمان گوش و چشم مومنین روزهدار شده است. کسی نیست بگوید قیامت که میشود خداوند فضا را طوری طراحی میکند که عدهای حسرت بخورند و غمگین شوند و بعضی هم چشمشان به لقاء الهی و ملکوت روشن گردد.
اما اساسا تعریف صدا و سیما از «عید» همان «celebration» غربی است با همه مخلفاتش! حالا عدهای مدام میگویند: حوزه نیامده تعریف درستی از «شادی اسلامی» ارائه کند، مقصر همین حوزهها هستند! سوال اینجاست؛ مگر حوزه و حضرات مراجع خصوصا حضرت آقا، کم به موضوع موسیقی ورود کردهاند؟ همین «درسنامه غنا و موسیقی» رهبری، کاملترین اثر فقه شیعه درباره موسیقی است که 76 جلسه درس خارج فقه طول کشیده و در آن حدود و ثغور موسیقی حلال و حرام تشریح شده است. آیا آقایان مسئول در صداوسیمای جمهوری اسلامی اصلا به فکر هستند که احکام فقه را در برنامهها پیاده کنند؟! لابد اگر کسی به آنها بگوید: این چه وضعی است؟ جواب میدهند: مخاطب آقا؛ مخاطب! ما همین الان هم مخاطب کمی داریم چه برسد که بخواهیم با قوانین دستوپاگیر فقهی،خودمان را محدود کنیم!
برای این حضرات جواب موجود است. اول اینکه؛ آقای مدیر! آن مخاطبی که در پشتبام خانهاش دیش ماهواره است این روزهای تعطیل عید، مینشیند پای ماهواره و «شو» اش را نگاه میکند که موسیقی مصور است و آب و رنگ بهتری دارد. فیلمهای زبان اصلی هم حتی از نوع ملودرام، هیجان و کشش خودش را دارند. اما بیچاره، مخاطب مسلمانِ مقیدِ توست که برای گذران وقت مجبور است پای این صدا و این سیمای شترمرغی و مثلا اسلامی بنشیند اما با برنامههایی مواجه میشود که محصول خوندل خوردنهایش برای تربیت خانواده را هدر میدهند. لاجرم او هم با رسانه تو قهر میکند.
این رفتار صداوسیما انسان یاد حدیثی میاندازد که فرمود: مَنْ انْقَطَعَ إلی غَیرِاللَّهِ وَکلَهُ اللَّهُ إلَیهِ وَ مَنْ عَمِلَ عَلی غَیرِ عِلْمٍ مَا أفْسَدَهُ أکثَرُ مِمَّا یصْلِحُ. کسی که از خدا بریده و به غیر خدا بپیوندد، خداوند او را به همان شخص واگذار میکند و کسی که بدون علم و آگاهی عمل کند، خرابکاری او بیش از آباد کردن اوست.