به گزارش حلقه وصل، کانال تلگرامی "درباره زنان" نوشت: اگر چه که مطالبات جریان فمینیستی از زمان پیدایش و گسترش در ایران حول موارد مشخص و معدود چرخیده است ولی اولین باری که این خواسته ها به صورت یکپارچه و با اجماع کلی فعالین و اکتیویسیت های داخلی(که معمولا اختلاف نظرهای متعددی با یکدیگر داشتند) به منصه ظهور رسید، تدوین و انتشار کتابچه ای سراسر فمینیستی وخانواده ستیز و قانون ستیز تحت عنوان "منشور زنان ایران" در اواسط دهه هشتاد بود، جالب اینجاست که برخی از اعضای اصلی و دست اندرکاران این منشور فمینیستی بعدها و تا همین امروز بر کرسی های تصمیم گیری و تصمیم سازی در حوزه زنان نشسته اند، تا جائیکه طی سالهای اخیر و تا همین امروز شاهد اجرایی شدن و تبدیل مواد و بند های "منشور زنان ایران" به آیین نامه ها، طرح ها و لوایح مختلف در مجلس و دولت هستیم، در ادامه به این موضوع می پردازیم:
1. شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه مورخ ۱۳۸۳.۶.۱۳ خود به پیشنهاد شورای فرهنگی و اجتماعی زنان، «منشور حقوق و مسئولیت های زنان در جمهوری اسلامی ایران» را به عنوان یک سند مرجع در سیاستگذاری امور فرهنگی و اجتماعی در سه بخش و پنج فصل و ۱۴۸ بند به تصویب رساند. این منشور، کلیه دستگاههای ذیربط را مکلف نموده بر حسب وظایف دستگاهی و سازمانی جهت سیاستگذاری، اتخاذ تدابیر قانونی، تصمیمات و برنامه ریزی راجع به زنان، قواعد و اصول مندرج در این منشور را رعایت نمایند. این طرح در جلسه نود و دوم مجلس شورای اسلامی مورخ ۱۳۸۳.۱۲.۲۵ طی ماده واحده ای اعلام وصول شد و پس از بحث و بررسی طولانی مدت بالاخره در مورخ ۱۳۸۵.۹.۷ به تصویب نهایی رسید.
2. کمی بعد در روز شنبه ۱۹ دی ماه ۱۳۸۵، گروهی متشکل از ۴۵ نفر از فعالین فمینیستی(که بعدها بخش عمده ای از آنها جزو محکومین امنیتی و جاسوسی، فعالین فمنیستی فراری قرار گرفتند)، در دفتر موسسه زنان و کودکان رهیاب (زهره معینی) گفتگوهای اولیه پیرامون روند تدوین "منشور زنان ایران" را با هدف مقابله با منشور شورای عالی انقلاب فرهنگی و تدوین دستور العمل نفوذ در ساختار حاکمیتی و تقنینی آغاز کردند.
3. هماهنگی اولیه و موسسین اصلی این گروه محبوبه عباسقلی زاده مجرم امنیتی، فمنیست فراری و مسئول شبکه زنان تی وی و شادی صدر -مسئول موسسه جاسوسی راهی(مرتبط با موسسه برانداز هیفوس) -همان فردی که چند سال قبل به پرچم اباعبدالله اهانت نمود- بودند.
4. ساختار های اجرایی این فرایند شامل سه قسمت: گروه هماهنگی موقت، جمع عمومی منشور و کمیته های تخصصی می شد، دومین جلسه این گروه یک هفته بعد در همان مکان قبلی برگزار شد و پس از صحبت های برخی از اعضا و فعالین، در پایان جلسه، پس از بحث درباره چگونگی انجام کار گروه هماهنگی، رای گیری شد و شهلا انتصاری، مینا جعفری، اعظم خاتم، فاطمه صادقی(خلخالی)، شادی صدر، سهیلا طهماسبی فر، محبوبه عباسقلی زاده، الهام فهیمی، ساقی لقایی، زهره معینی، رضوان مقدم و "شهیندخت مولاوردی" به عنوان اعضای گروه هماهنگی اولیه منشور زنان انتخاب شدند...