محسن یزدی درباره مستند ، «روزهای خرداد» که کار تهیهکنندگی آن بر عهدهاش بوده، میگوید: این مستند در مورد فتنه 88 است. مصاحبه با فائزه هاشمی، ابراهیم یزدی، الهه کولایی، عباس عبدی و طیفی از اصلاحطلبهاست که میخواستیم نظرشان را بعد از چهار، پنج سال از فتنه بپرسیم. کاری هم هست به نام «رمز و راز ملکه» که درباره اختیارات سیاسی ملکه انگلستان است و مهدی نقویان کارگردانی آن کار را عهدهدار است. سومی هم «ققنوس» است که به تکفیریهای اروپا و بویژه بلژیک میپردازد. بلژیک بیشترین صادرات تکفیری را به سوریه دارد. تهیهکننده این فیلم محمدعلی فارسی و کارگردانش هم جمشید بیات است.»
یزدی درباره جشنواره عمار و تاثیر آن بر فضای فیلمسازی میگوید: «من جشنواره عمار را همان بحث تقویتِ جناحِ مومن و انقلابی میدانم. اثر هنری باید با منافع کشور و مردم پیوند داشته باشد. تقریبا بالای نود درصد تولیدات فیلم در کشور، دولتی است، اما این کارها معمولا نسبتی با نیاز و اعتقادات و مسائل مردم ندارد. جشنواره عمار این دو تا را به هم پیوند میدهد، یعنی هنر و مسئول هنری را با مردم پیوند میدهد.»
او با اشاره به برگزاری چهار دوره جشنواره عمار میگوید: «چهار دوره برای یک جشنواره اصلا زیاد نیست. باید ببینیم عمار چقدر رشد کرده است. الان عمار را همه میشناسند و میدانند که چه میخواهد و چه میگوید.»
مدیر مرکز مستند سوره حوزه هنری با تاکید بر اینکه نیاز امروز فیلمسازی ما، پرداختن به موضوعات اجتماعی است، اشاره کرد: «مستند حزباللهی و انقلابی به مفهوم این نیست که بگوییم حتما مثلا در آن فیلم نماز بخوانند یا با مضوع فتنه باشد. شکل روایت و نگاه کارگردان به مسئله مهم است. ممکن است یک آدم دغدغهمند و دردمندی است که به فکر کار اجتماعی افتاده است. مثلا فیلم «این ماهیها در سکوت میمیرند» از یاسر عرب، یک فیلم اجتماعی بسیار صریح، نقادانه و تند است. این فیلم حزباللهی است چون به دغدغههای اساسی مردم اشاره دارد.»
محسن یزدی معتقد است: «جشنواره عمار، جشنواره حزباللهیها نیست، جشنواره کسانی است که معتقدند که از ابزار هنر میشود برای خدمت به مردم استفاده کرد. مثلا بعضی از این فیلمهای خارجی که میبینیم و خیلی هم کیف میکنیم، فیلم دینی است. ممکن است طرف اصلا مسیحی هم نباشد و دین هم نداشته باشد. فیلم حزباللهی به مفهوم این نیست که حتما فیلم فتنه باشد. فتنه موضوع خیلی بزرگ و مهمی است که چون خیلی به آن پرداخته نشده، روی آن تمرکز شده است.»