
تجمع اربعین یک پدیده مهم تاریخی بود و غفلت یا تغافل روزنامه نگاران و تحلیلگران و جامعه شناسان و عبور راحتشان از کنار این حادثه چیزی از حیثیت و عظمت این پدیده کم نخواهد کرد.
اربعین در برشهای امنیتی و سیاسی و فرهنگی و ... باید خیلی بیشتر مورد اهتمام قرار میگرفت، در حالی که ما به دینستیز یا دینگریز بودن جوانان معتقد بودیم، به یکباره بیش از یک میلیون ایرانی که بیشتر آنها در حدود سنی 17 تا 30 سالگی هستند از مرزها برای زیارت اباعبدالله به عراق سفر میکنند.
بیشتر جوانان همراهی با حرکت 14 قرن پیش امام حسین و درک اندکی از سختی های سفر اباعبدالله و خانواده و یاران ایشان را به عنوان انگیزه اصلی سفر خود نقل میکردند که این به نگاهی تاریخی و گفتمان حسینی اشاره دارد.
در این راهپیمایی عظیم و سفر معنوی ما شاهد مساله اتحاد دینی اقوام چه در ایرانی ها و چه در بین اقوام عراقی، مساله اتحاد شیعه و سنی و همینطور مساله اقتضائات جمعی و اجتماعی آن هم در زمان محرومیت و تهدیدات امنیتی در عراق هستیم که همگی حکایت از پناه بردن به یک ملجأ برای قوم گسسته و محرومی دارد که پیوسته مورد هجوم و ناامنی هستند.
جهان بینی اصلی جوانان در این سفر نگاه به سیدالشهدا به عنوان یک پناهگاه بزرگ انسانی بود. این جهان بینی در انقلاب اسلامی و در دفاع مقدس نیز وجود داشت و شعارهایی حسینی مثل ترجیح مرگ سرخ بر ماندن ذلیلانه همچنان جوانان ما را در برمیگیرد.
حرکت رسول الله آغازگر و امام حسین احیاگر این حرکن بود. اگر به زمان رسالت رسولالله بر گردیم ایشان سه غایت کلی را دنبال میکردند که عبارت بود از: 1- علم گستری (جهل زدایی) 2- گسترش رحمت (نفرت زدایی) 3- عدالت گستری (ظلم ستیزی) و ما در زیارت اربعین آنجا که شهادت میدهیم که حسین خون خود را برای خدا فدا کرد تا بندگان را از جهالت و حیرت ضلالت نجات دهد، در واقع به هر سه عنوان اشاره میکنیم.
دو شرط معرفت و معطوف به عمل بودن عواطف و احساسات در زیارت اربعین مهم است. معرفت، محبت می زاید و محبت برخاسته از معرفت مقدس است. همینطور عاطفه و شور انگیزی باید منجر به عمل و تغییر در رفتار باشد وگرنه محبت بدون معرفت یا معرفت بدون عمل جامعه را حسینی نمیکند.
راهپیمایی اربعین شور و شیدایی را در میان جوانان ما به وجود آورد که هرگز ما در فضاهای تربیتی خود قادر به ایجاد آن نبودیم که لازم است این شور و محبت را باید به عقلانیت مسبوق و عمل معطوف گسترش داد.