به گزارش حلقه وصل، روزنامه «کیهان» در ویژههای خود نوشت:
حسین باستانی در وبسایت بیبیسی نوشت: در بخشی از صحبتهایی که امروز از رهبر جمهوری اسلامی منتشر شده آمده: «چنانچه آمریکا توبه کرد و به معاهده هستهای بازگشت، آن وقت در جمع کشورهای عضو معاهده که شرکت و با ایران صحبت میکنند، آمریکا هم میتواند شرکت کند، اما در غیراین صورت هیچ مذاکرهای بین مسئولان جمهوری اسلامی و آمریکاییها اتفاق نخواهد افتاد، نه در نیویورک و نه غیرآن.»
این اظهارات، بیش از هرچیز به معنی منتفی شدن گمانهزنیهای گذشته در مورد احتمال ملاقات روحانی و ترامپ در نیویورک بهنظر میرسد. اما اظهارات اخیر، علیرغم لحن تند آن، با مواضع قبلی آیتالله خامنهای در مورد مذاکره با واشنگتن تفاوت قابل تأملی دارد.
صحبت جدید آقای خامنهای، در درجه اول یادآور مواضع حسن روحانی، در گذشته است که مکررا، شرط مذاکره با آمریکا را بازگشت آن کشور به برجام و رفع تحریمهای هستهای اعلام کرده بود. آقای روحانی به اینترتیب، عملاًً شرط مذاکره با آمریکا را تغییر رفتار دولت ترامپ در ارتباط با توافق هستهای و تحریمها دانسته بود، در حالی که بهنظر میرسید موضع رهبر جمهوری اسلامی، اساساً نفی هرگونه مذاکره با دولت آقای ترامپ باشد.
آیتالله خامنهای در ۲۴ اردیبهشت گفت مذاکره با آمریکا «سم است» و «مذاکره با دولت کنونی آمریکا یک سم مضاعف است». اظهاراتی که بطور گسترده، با برجسته شدن عبارت «سم مضاعف»، در سطح طیفی از رسانههای رسمی و مجازی برجسته شد.
او حتی در ۲۳ خرداد، در دیدار با نخستوزیر ژاپن که حامل پیام دونالد ترامپ بود، گفت: «جمهوری اسلامی ایران به مدت پنج، شش سال در موضوع هستهای با آمریکا و اروپاییها در قالب ۱ + ۵ مذاکره کرد و به یک نتیجه هم رسید، اما آمریکا زیر این توافق و قرارداد قطعی زد، بنابراین کدام فرد عاقلی است که دوباره با کشوری که زیر تمام توافقها زده، مذاکره کند؟ ما به هیچ وجه تجربه تلخ مذاکره چند سال اخیر با آمریکا را تکرار نخواهیم کرد.»
نهایت آنکه، انگار موضع قبلی آیتالله خامنهای که «به هیچ وجه» با آمریکا مذاکره نخواهد شد، در بیانات امروز تبدیل شده به اینکه «هیچ مذاکرهای اتفاق نخواهد افتاد» مگر اینکه دولت دونالد ترامپ «به معاهده هستهای بازگردد». هرچند با قید این تبصره که در صورت تحقق چنین شرطی، گفتوگو با واشنگتن در قالب مذاکرات ۱+۵ ممکن خواهد بود.
تبدیل شدن «نفی مطلق مذاکره» به «نفی مشروط» آن در صحبتهای آقای خامنهای، به خودیِ خود، قابل توجه بهنظر میرسد.
این مغالطه بولتننویس انگلیس در دفتر خاتمی، در حالی است که رهبر انقلاب دیروز مجاز بودن شرکت طرف آمریکایی در جمع کشورهای عضو برجام (در صورت توبه و بازگشت به تعهداتش در قالب لغو تحریمها) را مطرح کردند و نه مذاکره جدید. توضیح اینکه طبق توافق برجام، اعضای آن هرچند ماه یکبار گردهم میآیند تا روند اجرای تعهدات طرفین یا احیاناً نواقص در اجرا را بررسی کنند. در واقع این نشستها، مذاکره جدید بر سر برجام یا فراتر از برجام نیست بلکه ناظر به روند درست و متقابل برجام است.
این در حالی است که آنچه آمریکاییها عقده و آرزویش را دارند و از سوی رهبر انقلاب با صراحت رد شد، مذاکره جدید برای افزایش تعهدات هستهای ایران و دائمیکردن آن در کنار مذاکره برای مهار و کاهش نفوذ منطقهای و قدرت نظامی بازدارنده ایران است. آیا تحلیلگر بیبیسی، چنان کودن به لحاظ بهره هوشی است که تفاوت روشن این دو موضوع را نمیفهمد؟ یا اینکه تاریخ مصرفش برای بیبیسی مدتهاست تمام شده و مجبور است، تحلیل ببافد و رطب و یابس را سرهم کند تا تشفی خاطری برای بالاتریهای خود باشد که از اقتدار و صلابت و حکمت و استدلال در بیانات رهبر انقلاب اسلامی احساس تحقیر میکنند.
این را هم باید اضافه کرد که ادبیات اخیر رهبری تحقیر آمریکاست: «چنانچه آمریکا توبه کرد و بر معاهده بازگشت، آن وقت در کنار کشورهای عضو معاهده که شرکت و با ایران صحبت میکنند، آمریکا هم میتواند شرکت کند». همین و بس!