حالا به بیانی سادهتر میتوان از عواقب فراگیر شدن خشونت تصویری سخن به زبان آورد. نمایشی شدن خشونت گستره خشونت را از حد موجود میان طرفین حاضر در آن بالاتر میبرد. زمانی که یک خشونت از طریق حوزه مدیا و شبکههای اجتماعی پوششی همگانی پیدا میکند و حتی بهعنوان یک کنش عامدانه انجام میشود، دیگر افرادی که درگیر آن هستند محدود به افراد حاضر در قاب تصویر نیستند.
چشم امیدی که رهبر انقلاب به جوانان دارند، حلال بسیاری از مشکلات کشور است و تنها کافی است برخی از مسؤولان با اعتماد به جوانان و سپردن امور کشور به آنان راه را برای روزهای پرامید و موفقیتآمیز هموار کنند.
به ندرت یک روحانی مصلح پیدا میشود که از مطالبه عدالت در برابر قدرت و مواخذه بدعت در میان ملت ابایی نداشته باشد، نه از واکنش حکومت بترسد و نه از نارضایتی جماعت، هیچکدام را فدای دیگری نکند... نه بی عدالتی را برای حفظ حکومت مشروعیت ببخشد و نه امام معصوم را واسطه تهیه مشروب برای کسب رضایت همه سلایق بداند، روحانیتی که انحراف خط قرمزش باشد نه جایگاه منحرف
سبک زندگی و الگوی مصرف عراقیها با وضعیت ملیشان کاملا تطابق دارد، یک کشور که نیم قرن درگیر جنگهای قومیتی، دیکتاتوری صدام، جنگ هشت ساله با مهمترین همسایهشان، تصرف نظامی، تروریسم، عدمثبات قدرت مرکزی و...بوده است حالا دوست دارد به گونهای مصرف نماید که جمع تمامی مظاهر باقیمانده از گذشته و آرزوهای محتمل آینده را ممکن بسازد!
چهارمین نشست تخصصی عصر طنز با موضوع نقدی بر فراگیری کمدی جنسی در سینمای ایران و با حضور علی ملاقلی پور و صادق فرامرزی در حسینیه هنر برگزار شد.
آیا نادیده انگاشتن ضعفهای حقوقی یک توافق و حواله دادن آن به قضاوتهای اخلاقی از جمله «بدعهدی» سایر کشورها نشاندهنده ضعف و بیانصافی منتقدان بوده یا عدم توجه منعقدان؟