خداوند در سوره رحمان به رسیدن دو دریا به هم اشاره میکند که از میان آنها مروارید و مرجان بیرون میآید. در روایات مختلف و تفاسیر گوناگون آمده که منظور از دو دریا امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) و مروارید و مرجان امام حسن و حسین(ع) هستند.
در روز قیامت تمام عوامل ترس و وحشت، مجرمان را احاطه مىکند. در این روز هیچگونه راه جبرانى وجود ندارد و گنهکاران به قدرى گرفتار اضطراب مىشوند که دوست دارند هر چه در جهان است، بدهند و از عذاب الهى نجات یابند.
خداوند در قرآن هدف بعثت پیامبر(ص) را در سه امر خلاصه کرده که، یکى جنبه مقدماتى دارد و آن «تلاوت آیات الهى» است، و دو امر دیگر یعنى «تهذیب و تزکیه نفوس» و «تعلیم کتاب و حکمت» دو هدف بزرگ نهایى را تشکیل مىدهد.
خداوند در قرآن به سرنوشت نیکوکاران و بهرهوران از موهبتهای الهی و آلودگان به گناه در روز قیامت اشاره کرده و میفرماید که افراد نیکوکار در بهشت و گناهکاران در جهنم جاودانه هستند.
خداوند اجازه داده است که انسان از خانههاى بستگان نزدیک و بعضى از دوستان و مانند آنها غذا بخورد و در آیه اجازه گرفتن از آنها شرط نشده و مسلماً مشروط به اجازه نیست، زیرا با وجود اجازه از غذاى هر کس مىتوان خورد.
نماز رمز ارتباط خلق و خالق است، اگر به طور صحیح انجام شود، قصد قربت و اخلاص که وسیله قبولى سایر اعمال است در او زنده مىشود، و گرنه، بقیه اعمال او مشوب و آلوده شده و از درجه اعتبار ساقط مىشود.
نماز، انسان را به یاد نیرومندترین عامل بازدارنده، یعنى اعتقاد به مبدأ و معاد مىاندازد به همین دلیل داراى اثر بازدارندگى از فحشاء و منکر است، اما عملی نیز وجود دارد که نزد خداوند از اهمیت بالاتری برخوردار است.
«اصحاب شمال» که نامه اعمالشان را به دست چپشان مىدهند، آه و ناله کرده و آرزوى مرگ مىکنند، در این هنگام به فرشتگان عذاب دستور داده مىشود: «او را بگیرید، و در بند و زنجیرش کنید».
بررسى نامهاى خدا که در قرآن و یا سایر منابع اسلامى آمده، نشان مىدهد هر کدام از آن یک بخش خاص از صفات خدا را منعکس مىسازد و تنها نامى که اشاره به تمام صفات و کمالات الهى دارد، «اللّه» است.
در هیچ تاریخى نقل نشده است که پیغمبر اسلام(ص) در معابد یهود یا نصارى یا مذهب دیگر مشغول عبادت شده باشد، نه در کنار کفار در بتخانه بود و نه در کنار اهل کتاب در معابد آنان، در عین حال پیوسته به اصول اخلاق و عبادت الهى پایبند بود.
پیامبر اعظم(ص) در روایتی به حقوق 30 گانه مومن بر برادر مؤمنش اشاره کرده است که وفاداری به عهد و پیمان، دفاع در برابر بدگویان، عیادت در زمان بیماری و جبران اشتباهات بخشی از این حقوق و وظایف است.
پیروزی حق بر باطل از وعدههاى مسلم خداوند است، اما خدا هرگز قول نداده که هر کس مسلمان است در همه صحنهها بر دشمن پیروزش کند و باید دید پیروزی واقعی چیست؟
رویا و خواب دیدن، همیشه از مسائلى بوده است که فکر افراد عادى و دانشمندان را از جهات مختلفى به خود جلب کرده، بر همین اساس قرآن در آیات متعددى صراحت دارد که حداقل پارهاى از خوابها، انعکاسى از آینده دور یا نزدیک است.
خدا همه چیز را مىداند و اصولا در همه جا حاضر و ناظر است، با این حال چه نیازى به سوال دارد که انبیاء و امتها را عموما و بدون استثناء مورد بازپرسى قرار میدهد؟!
خداوند در برابر حقانیت مجازات الهى در این جهان و جهان دیگر به پیامبرش دستور مىدهد: با تأکید هر چه بیشتر «بگو: آرى، به پروردگارم سوگند! این یک واقعیت است و هیچ شک و تردیدى در آن نیست».
خداوند در قرآن سرنوشت منافقان تیره دل را چنین بیان مىکند: «شیطان بر آنها مسلط شده، و آنها را به سرعت مىراند و به همین جهت یاد خدا را از خاطر آنها برده است» (اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِکْرَ اللّهِ).
خداوند در قرآن به بهترین مواردى که انفاق در آنجا باید صورت گیرد، اشاره کرده است و میفرماید: «و هر چیز خوبى در راه خدا انفاق کنید خداوند از آن آگاه است» (وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْر فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلیمٌ).
مجازات و عذاب سران شرک و منکران قرآن و رسالت پیامبر(ص) به قدری شدید است که از دایره تصور بیرون است و به فکر هیچکس نمىگنجد، همانگونه که اهمیت نعمتهاى بهشتى و عظمت آن به فکر کسى خطور نمىکند.
خداوند در سوره مبارکه هود اصلی را بیان میکند که طی آن تا زمانى که گروهى از اندیشمندان متعهد و مسئول در جامعه حضور دارند که در برابر مفاسد به مبارزه برمىخیزند و مردم را رهبرى میکنند، این جامعه به تباهى و نابودى کشیده نمىشود.
مرحله عالى بهشت طبق آیات قرآن مخصوص مؤمنانى است که داراى صفاتی خاص همچون خشوع در نماز، عفت، امانتداری و وفای به عهد باشند، به این ترتیب دیگر بهشتیان در مراحل پایینتر قرار دارند.