وقتی کمدی نتواند نقش کارکردی خود را بهدرستی ایفا کند و به لودگی متمایل باشد، تمرکز اصلی فقط به گرفتن خنده از مخاطب تمایل مییابد، آنهم برای مخاطبی که در فشارهای اضطرابی ناشی از رخدادهای اجتماعی و کژتابیهای زندگی و پستی و بلندیهای آن قرار دارد و بهدنبال مسکنی است که موقتاً از زیر فشار اضطراب درونی و نشأت گرفته از استرسهای بیرونی رها باشد.
ساترا در نامهای که ۲۴ اردیبهشت به علی سرتیپی، مدیرعامل فیلمنت فرستاده از بازبینی تدوین اولیه پنج قسمت اول این سریال و مخالفت با صدور پروانه انتشار آن خبر داده است.
تولیدات شبکه نمایش خانگی و فیلمهای تجاری که برای مخاطب داخلی ساخته میشود، اغلب از خانواده ایرانی تصویری از یک زندگی لاکچری و لوکس به نمایش میگذارد.
اردلان شجاعکاوه را هم آورد، بازیگری که او هم این روزها کمکارتر از گذشته است؛ در سریال ضعیفی مثل «پلاک ۱۳» ایفای نقش میکند که به کارنامه موفق او آسیب میزند اما انگار چارهای نیست.
6 سریال «گیسو»، «دراکولا»، «مردم معمولی»، «میدان سرخ»، «جزیره» و «قبله عالم» برخلاف انتظار رضایت مخاطبان را جلب نکردند و شکست خوردند
ظاهرا بعد از بازسازی مناسبات اقتصادی بیمارگون در جامعهی ایران و شکلگیری یک طبقهی نوکیسهی اشرافی، حال سینما و نمایش خانگی وطنی به دنبال تبلیغ تصویر جعلی «آشتی طبقاتی» به سبک سینمای هند است.
مجموعه «خاتون» با وجود وعده قبلی مبنی بر پخش در روز 6 دی، هنوز به انتشار نرسیده و در این بین بیش از همه مخاطبان هستند که متضرر شده اند.
بعد از گذشت نزدیک به نیم قرن و عوض شدن چند نسل، مختصات و نشانههای عشقورزی دلدادگان وطنی در فیلمها و سریالها، با دورهی «ممل آمریکایی» و «همسفر» و «ماه عسل» کوچکترین توفیری نکرده است!
جریان تولید سریال و برنامههای ترکیبی در شبکه نمایش خانگی در دو سال اخیر، سرعت بیشتری گرفته است.
بازی بازیگران باسابقه هم در جزیره بد است و با آن گریمهای ضایع و بازیهای بد هیچ حرفی برای گفتن ندارند، واقعا چه توقعی میتوان از یک خواننده در این میان داشت؟
آثار قبلی منوچهر هادی باعث میشود مخاطب شبکه نمایش خانگی رغبتی برای دیدن سریال جدیدش نداشته باشد. دیدن عاشقانه، گیسو، دل، رحمان ۱۴۰۰ یا آینه بغل برای مخاطب کافی است تا بداند سازنده این آثار مخاطب را نه تنها جدی نگرفته بلکه دستکم گرفته است و آنچه از سوی هادی در این سالها ساخته شده قطعاً نامش اثر هنری نیست.
ساترا با ارسال تذکر کتبی، ممنوعیت نمایش تبلیغاتی را که مشوق خروج سرمایه انسانی، فکری و مالی از کشور باشد، به رسانههای متخلف ابلاغ کرد.
از دل سرمایهداری دولتی خاصی که حلقههای مشخص بر کشور حاکم کردند، گروههای نوکیسه اقتصادی، با روابط سیاسی و حتی امنیتی خاص شکل گرفت.
این روزها تولیدکنندگان آثار نمایشی هر محتوای نادرستی که می خواهند را در شبکه نمایش خانگی توزیع می کنند و با برچسب رده سنی نسبت به محتوای ارائه شده، شانه خالی می کنند.
ساترا درباره پخش نشدن قسمت هفتم سریال «زخم کاری» توضیحاتی ارائه داد.
چرا سیگارکشیدن و به نمایش درآوردن آن به یکی از ملزومات سریالهای شبکه نمایش خانگی تبدیل شده است؟