در کلام امام خمینی و رهبر معظم انقلاب، بارها شنیده‌ایم که هدف از آشوب در این کشور به بهانه مخالفت با جمهوری اسلامی، مدخلی برای نابودی ایران است.
یکی از عجایب در اغتشاشات سال گذشته، فریب دادن بازیگران میدانی از سوی اتاق‌های هدایتگر خارجی و خارج‌نشین، این بود که بر اغتشاشات نام انقلاب گذاشتند!
به بهانه روز ملی سینما و یکسالگی حوادث فتنه‌گون سال گذشته که با موضوع زن و حجاب کشور و جامعه را تحت‌الشعاع خود قرار داد و هزینه‌های بسیاری به کشور وارد ساخت، بد نیست به سیاست‌گذاری فرهنگی هنری ج.ا.ا و تجربه عملکرد آن نسبت به سینماگران کنشگر برای انقلاب اسلامی و منافع کشور و مردم نگاهی بیاندازیم.
رهبری می‌فرمایند: انقلاب اسلامی با کودتا به وجود نیامد. این انقلاب به‌وسیله مردم به وجود آمد؛ با عزم مردم، با نیروی انقلاب مردم، با ایمان مردم به وجود آمد.
معاون پژوهشگاه تاریخ معاصر ایران گفت: محمدرضا شاه یک حاکم سرسپرده و دستوربگیر بود. سرکوب قیام ۱۷ شهریور با چراغ سبز آمریکایی‌ها انجام شد و شاه تتمه مشروعیت خود را نیز از دست داد و این قیام مانند تیر خلاصی بر رژیم پهلوی عمل کرد.
مهدی کوچک‌زاده در کتاب «بررسی تئوری قیام لله» می‌گوید: متأسفانه جریانی منحط، خصوصاً در سال‌های اخیر ایجاد شده است که سعی دارد همه خوانش‌ها از دین و همه شیوه‌های مسلمانی کردن را یک کاسه کند و یکسان جلوه دهد.
ایمان قزل‌ایاق گفت: میدان ژاله با دستانی که به خون مردم آغشته بود به میدان شهدا بدل شد. حتی رسانه‌های خارجی هم به عمق این فاجعه اشاره داشتند و آن را به عنوان یک کشتار مخابره کردند.
حضور در مراسم تشییع یا ختم شخصیت ها که معمولا با شرکت چهره های موجه همراه است، خاتمی را از خیانت هایی که در دولت خود و سپس فتنه های سیاسی متعدد مرتکب شده، تبرئه نمی کند.
پس از جنگ ترکیبی‌ای دشمن، 2 جریان غربگرا و متحجّر، رفتار خود را متناسب با حس و خیال تمام‌شدگی نظام، تنظیم کرد و دیری نگذشت با آرام شدن اوضاع و شکست طراحی‌های سخت دشمن، جریان غربگرا، برنامه‌های خود را با استفاده از ظرفیت‌های رسانه‌ای و تریبونی دنبال کرد، سؤال این است که محرم امسال چه راهبردی از سوی این جریان دنبال خواهد شد؟
اساسا هدف تحریم‌های فلج‌کننده «آنها» این بود که در مردم ایجاد «درد» کنند تا آنها از حکومت جدا شوند. می‌دانند تا زمانی که این پیوند وجود دارد نه حمله صدام و اسرائیل موفق خواهد شد، نه تجزیه طلبی کومله و پژاک و...
امروز ۴۲ سال از شهادت شهید بهشتی و ۷۲ تن از یارانش می‌گذرد، آثار متعددی درباره شهید بهشتی، اندیشه‌ها، تفکرات و بیانات ایشان منتشر شده است، نگاهی به کتاب‌شناسی آثار منتشر شده درباره این شهید منابع خوبی را برای مطالعه به مخاطب معرفی می‌کند.
سید مرتضی آوینی نوشته است: تاریخ تمدن، آن سان که غربی ها نگاشته اند، تاریخ غلبه انسان ها بر طبیعت است. بنابراین، نباید توقع داشت که در تاریخ تمدن قدر بزرگانی چون حضرت امام(ره) که «معماران خانه حقیقت وجود بشر» بوده اند شناخته شود.
آگاهی از تفکرات انسان‌ساز حضرت امام در گرو رجوع روشمند به آثار گفتاری و نوشتاری ایشان است. آشنایی با آثار علمی امام خمینی، چنانچه بدون برنامه و مشورت و به صورت سلیقه‌ای و ناآگاهانه صورت گیرد، موجب دلزدگی شخص از مطالعه است.
مرحوم فاطمی‌نیا می‌گفت: حاج حسین فاطمی، در خواب امام زمان(عج) را در حرم حضرت معصومه(س) دید. یک دفعه حاج آقا روح‌الله آمد و امام(عج) تمام قد بلند شد. با او معانقه کرد و به من فرمود: ایشان را رد می‌کنی؟ ایشان موید از جانب ماست.
شریعتمداری با بیان اینکه در فاصله کوتاهی بعد از رحلت حضرت امام(ره)، رهبری و امامت امت به بزرگمرد دیگری از سلاله پاک رسول خدا(ص) منتقل شد، نوشت: انقلاب اسلامی و نظام برخاسته از آن در دوران رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، رخدادها و حوادث بزرگی را تجربه کرد و با توطئه های سنگین و بی وقفه ای از سوی دشمنان تابلو دار و جریانات آلوده داخلی روبه رو شد و در همان حال گام های بلندی به سوی نقطه مطلوب برداشته شد. گام هایی که برخی از آنها به معجزه شبیه بوده و هست.
محسن قنبریان گفت: در منشور روحانیت، آخرین درد دل‌های امام(ره) مربوط به جریان متحجرین است که در آنجا تعابیر صریح و تندی هم دارند، ضمن آن که نسبت به جریان‌های لیبرال و روشنفکر هم امام، صراحت بیان خاصی داشت.
مرحوم افروغ معتقد بود: بحث من آسیب‌شناسی انقلاب اسلامی است، انقلابی که حضرت امام از آن به عنوان تحفه الهی و هدیه غیبی یاد کردند، سؤال این است که تا چه اندازه توانسته‌ایم این تحفه الهی را تبیین و از دستاوردهای آن محافظت و مراقبت کنیم.
رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان تهران از حضور مقام معظم رهبری و سخنرانی معظم له در مراسم سی و چهارمین سالگرد رحلت امام خمینی (ره) خبر داد.
ما گمان می‌کنیم تنها راهِ متقنِ رسیدن به حقایق زندگی یک فرد، اسناد محکمی است که درباره او بجا مانده‌است، در حالی که برخلاف پندار ما، سند تاریخی اصلاً معطوف به زندگی انسان‌ها تولید نمی‌شود.
هیچگاه از اتومبیل دولتی و راننده شخصی استفاده نکرد و با این که یک بار هم مورد سوء قصد قرار گرفته بود، امّا حاضر نشد محافظ شخصی داشته باشد. معمولًا با موتورسیکلت یا وسایل نقلیه عمومی رفت وآمد می کرد.
