به گزارش حلقه وصل، از جمله مسائل مهمی که در سیرۀ عملی و گفتاری اهل بیت (ع) از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و علاوه بر این، آن بزرگواران یاران و امت خویش را به آن توجه داده‌اند، موضوع اشک و اندوه بر مصائب حضرت سید الشهداء (ع) است.
در اهمیت این موضوع همین بس که امام صادق (ع) فرمود: امام صادق(ع) در حدیثی درباره اجر اشک بر امام حسین(ع) می‌فرماید: «مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛ کسی که یادی از حضرت حسین بن علی (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به کمتر از بهشت برای او راضی نیست».
امام رضا (ع) نیز در حدیثی فرمود: «هر کس مصیبت ما را به یاد آورد و به خاطر ستم‌هایی که بر ما رفته است، بگِرید، روز قیامت، با ما در یک درجه خواهد بود و هرکه یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزی که چشم‌ها می‌گریند، چشم او نمی‌گرید و هر کس در مجلسی بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده می‌شود، در آن روزی که دل‌ها می‌میرند، دل او نمی‌میرد.
«مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا و بَکی لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَةِ و مَن ذَکَّرَ بِمُصابِنا فَبَکی و أبکی، لَم تَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ و مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیی فیهِ أمرَنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ». (الأمالی للصدوق: ص 131، ح 119، عیون أخبار الرضا (ع): ج 1، ص 294، ح 48)
این روزها و شب‌ها که ماه محرم فرا رسیده، فرصت را غنیمت شماریم و تا می‌توانیم به یاد وجود مقدس و نورانی امام حسین (ع) باشیم تا خدای متعال از این رهگذر، بهترین نعمات و توفیقات را به ما عطا کند. به یاد مولایی که با یادش دل از دنیا کَنده و به آسمان‌ها نزدیک‌تر می‌شود.
