طلبه اپتومتریستی که عاشق خدمت به مردم است

حلقه وصل: خودش را شاگرد امامان(ع) می‌داند و نام مطبش را به نام امام‌عصر(عج) مزین کرده است. از میدان توحید قم که عبور کنی کمی جلوتر تابلوی بزرگ «بینایی‌سنجی ولی‌عصر» را می‌توان مشاهده کرد. بالای در بزرگ کرم رنگ مطب، تابلوی «اکبر خاتمی، اپتومتریست» نشان می‌دهد که راه را اشتباه نیامده‌ایم. مردم در صف انتظار ایستاده‌اند که مردی با لباس روحانیت وارد مطب می‌شود. عبایش را روی چوب لباسی گوشه اتاق آویزان کرده است و قرآن و مفاتیحش را روی طاقچه اتاق کنار تابلوی صلوات گذاشته است.

صبح تا ظهرش را حوزه است و عصر تا شبش را در همین مطب. پشت در اتاقش  مرد و زن و بچه نشسته اند و می گویند هر بار که چشم هایشان سر ناسازگاری برمی دارد مستقیم می آیند همینجا. می گویند «حاج آقا مرد بااخلاقی است». درس دین خوانده و راه درمان را هم در پیش گرفته است. طلبه ای اپتومتریست و ورزشکاری که زندگی متفاوتی از بسیاری از طلبه ها را تجربه می کند.

حجت‌الاسلام والمسلمین اکبر خاتمی طلبه ۵۵ ساله ای است که در گفت و گو با حوزه به چرایی ورودش به حوزه علمیه پرداخت  که سوال هایش راهش را به حوزه باز کرد،‌« سال ۶۳ در رشته بینایی‌سنجی دانشگاه شهیدبهشتی مشغول به تحصیل شدم و در طول دوران دانشجویی هم این علاقه ادامه پیدا کرد و یکی از موفق‌ترین دانشجویان دانشگاه بودم. با معدل «الف» از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم اما در سال‌های دوم و سوم احساس کردم این رشته من را راضی نمی‌کند و نیاز دارم که بیشتر بیاموزم». همین نیاز بود که سرآغاز ورودش به حوزه علمیه شد.

سوال هایش راحتش نمیگذاشت و حوزه راه حلی بود که برای سوال هایش پیدا کرده بود، بیمار بعدی را برای معاینه میخواهد و می‌گوید: کم‌کم با علاقه‌ای که نسبت به کشف حقیقت در من ایجاد شد به این نتیجه رسیدم که بهترین راهی که نیاز به دانستن من را تامین می‌کند این است که طلبه شوم و درس دین را بیاموزم. هیچ علمی بالاتر از علم قرآن و علوم اهل‌بیت نیست و این علوم را می‌توان به‌صورت تخصصی در حوزه کسب کرد.

اتاقش پرشده است از نشانه هایی که رنگ و بوی خدا دارند و معتقد است خداوند هم به هر کسی که به آموختن علم و حقیقت علاقه داشته باشد و برایش تلاش کند کمک خواهد کرد و حالا مصداقش را در زندگی خودش دیده است و می گوید:  هیچ علمی بالاتر از علم قرآن و علوم اهل‌بیت نیست و این علوم را می‌توان به‌صورت تخصصی در حوزه کسب کرد.

این اپتومتریست طلبه که حالا درس خارج می خواند اعتقاد دارد که درس دین برای همه فایده دارد و هر کسی در هر شغلی که هست میتواند درس حوزه را هم بخواند «هر انسانی در حیطه تخصصی که مشغول است اگر به حوزه ورود کند می‌تواند بسیار مفید واقع شود. انسان وقتی که به دین نزدیک شود و آگاهی دینی خود را افزایش دهد بیشتر می‌تواند حقوق مردم را درنظر گرفته و به آنها خدمت کند».

همان خدمتی که حالا این طلبه هم به آن مشغول است و یک روز در هفته را هم بیماران را رایگان ویزیت می کند. از چرایی این کارش هم که می پرسیم می گوید: بر انفاق و زکات در آیات و روایات بارها تأکید شده است. این زکات عام می‌تواند شامل انواع گوناگونی باشد؛ می‌تواند زکات علم، پول یا خدمت به مردم باشد و هرکسی به حد توان خود به مردم خدمت برساند. من هم وظیفه دینی ام را انجام می دهم و فکر می‌کنم اگر چیزی در آینده دست ما را بگیرد همین خدمت به مردم است.

تبلیغ دین را وظیفه خود و همه طلاب دیگر میداند و با اینکه مشغله های دیگری دارد در فضای کاری خود، تبلیغ را در پیش گرفته است، خاتمی در این رابطه گفته است:  با اینکه تا به حال فرصت تبلیغ بیرون شهر  برایم به‌دست نیامده است اما بر این باورم که هر علمی را که انسان به‌دست می‌آورد به‌خصوص علوم دینی، باید در اختیار دیگران هم بگذارد و لطفی که خداوند شامل حالمان کرده را نباید از دیگران دریغ کنیم. من هم معمولا تبلیغ را بین دوستان و آشنایان انجام می‌دهم و از هر وسیله‌ای برای نشر معارف دین و اهل‌بیت استفاده می‌کنم. علاوه بر این، چند سالی است که از طریق آموزش و پرورش قم در یکی از مدارس دخترانه پیش‌نماز هستم و سعی می‌کنم تا حد امکان برای افزایش آگاهی قشرجوان که آینده کشور را می‌سازند تلاش کنم.

حقیقتا درس حوزه را بسیار مهم‌تر از سایر علوم می‌دانم؛ چرا که بالاتر از علوم قرآن و سیره اهل‌بیت(ع) علمی نداریم و کسی اگر به‌دنبال کمال است باید در دروس حوزه به‌دنبالش باشد. این را خاتمی گفته و معتقد است: در کلام خود اهل‌بیت(ع) آمده است که کل کمال در «تفقه در دین» است و این تفقه در دین در حوزه به‌صورت تخصصی اتفاق می‌افتد. پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: « وای بر هر مسلمانی که روزی را برای فهمیدن مسائل دینی خود قرار ندهد». البته نمی‌توان آن را منحصر به حوزه دانست. افراد بسیاری هستند که بدون ورود به حوزه علمیه، بررسی‌های دینی دارند و چه بسا موفق هم بوده باشند اما در حوزه قطعا این کار بهتر و کامل‌تر صورت می‌گیرد. مقام یک روحانی ساده که قرآن و احادیث را تبلیغ می‌کند و شاید خودش هم قدر خودش را نداند باهیچ‌چیز دیگری قابل مقایسه نیست.

همه این مشغله ها و فعالیت ها اما سبب نشده است که این روحانی پزشک از تفریح و خانواده اش دور شود. خاتمی میگوید: الحمدلله خداوند به زمان ما برکت داده است و تا به امروز همیشه به خانواده ام رسیده ام تمام کارهای خانواده از خرید مایحتاج زندگی تا کارهای بانکی و سایر کارها را خودم انجام می‌دهم. از آنجا که انگیزه زیادی برای انجام علایق خود دارم، خداوند هم به زمانم برکت می‌دهد تا هم به‌کار و مشغله شخصی‌ام بپردازم و هم‌زمان معقولی را با خانواده و فرزندانم بگذرانم.

ورزش از دیگر علایق این طلبه ۵۵ ساله است که حالا در این سن هم ورزش را رها نکرده است. از سابقه ورزشش که می پرسم می گوید: از دوران دبیرستان خیلی به ورزش علاقه داشتم و با دوستان و هم محله‌ای‌ها فوتبال بازی می‌کردیم. در دانشگاه هم ورزش‌های مختلفی را امتحان کردم و به نوعی ورزش، سرگرمی ما در دوران دانشگاه بود؛ از دوومیدانی، شنا، کوهنوردی تا فوتبال را با همکلاسی‌ها تجربه کردیم. وقتی هم که به قم آمدم این رویه را حفظ کردم و با یکسری از پزشکان و طلبه‌ها، هفته‌ای 2 شب را در سالن ورزشی فوتبال بازی می‌کنیم تا علاوه بر سلامت روح، برای سلامت جسم هم تلاش کرده باشیم.

علاقه اش به ورزش تا حدی است که می گوید: در اوقات فراغتم بیش از همه‌چیز، ورزش حالم را بهتر می‌کند و علاوه بر آن هر موقعی که فرصت بکنم کتاب می‌خوانم و هیچ کتابی را مانند قرآن و احادیث برای انسان مفید نمی‌دانم. معمولا روی این کتاب‌ها تفکر می‌کنم چرا که در روایت هم داریم: «کامل‌ترین شکلی که انسان می‌تواند دنیا را بشناسد از زاویه دید مذهب است».

حالا همه این تلاش ها باعث شده است که وقتی از این روحانی پرتلاش میپرسم در زندگی چه هدفی را دنبال میکنید؟ میگوید: الحمدلله من در زندگی‌ام همین حالا هم به هدفم رسیده‌ام. همین که طلبه و شاگرد ائمه هستم و کارمان این است که این حقانیت ائمه را بشناسیم و به دیگران بشناسانیم بزرگ‌ترین سعادت است و ان‌شاءالله اگر بتوانیم به آن عمل کنیم برای دنیا و آخرتمان کافی است.