به گزارش حلقه وصل، لیلا صادقی ، بیان کرد: اغلب کودکان به دلیل بدرفتاری همکلاسی‌هایشان، تخلف همسالان خود در کارها و… آن رفتار را به بزرگترها، والدین، معلم یا کادر آموزشی مدرسه گزارش می‌دهند، برخی از آنها گرفتار این نظریه می‌شوند که باید همکلاسی یا دوستان خود را از اشتباه اخلاقی و فیزیکی حفظ کنند، آنها معلم یا کادر آموزشی را روش موثری برای برخورد با دانش‌آموز متخلف می‌دانند و برای گرفتن تایید رفتار و بهتر جلوه دادن خود اقدام به چغلی یا جاسوسی آن کودک می‌کنند.
این روانشناس با بیان اینکه برخی والدین خبرچینی را با راهنمایی گرفتن کودکان از والدین اشتباه می‌گیرند، گفت: اگر کودکی به والدینش اطلاع دهد که برادرش روی تخت می‌پرد این کار خبرچینی محسوب می‌شود، این درحالیست که اگر برادرش روی تخت خواب خود آتش روشن کرده باشد باید آن را به والدینش اطلاع دهد تا آنها را از این مسئله آگاه کند.
وی معتقد است که والدین می‌توانند هنگام جاسوسی کردن کودکشان، آنها را با جمله‌ای کوتاه مانند "خوشحالم که تو قانون را می‌دانی" تصدیق کنند، این کار نیاز دانش‌آموزان را به توجه و تایید ارضا می‌کند بدون آنکه به جاسوسی کودک امتیازی داده شود.
بنابر اظهارات این روان‌درمانگر، اگر کودکی به چغلی و جاسوسی کردن دیگران عادت دارد والدین باید به این مسئله توجه کنند که با چشم‌پوشی و نادیده گرفتن صحبت‌های کودک او را از این رفتار باز دارند و هرگاه او بدون جاسوسی مشکلی را حل کرد او را تحسین کنند، این کار به کودک آموزش می‌دهد که او بدون چغلی نیز می‌تواند جلب توجه کند.
صادقی در ادامه به کودکانی که از رفتار اشتباه فردی ناراحت یا عصبانی هستند و با کمک خواستن از معلم خویشتن‌داری خود را نشان می‌دهند، اشاره کرد و افزود: در این حالت والدین و کادر آموزشی می‌توانند به مشکلی که برای کودک پیش‌آمده ورود کنند، اما باید سعی کنند به جای برچسب‌گذاری برنده و بازنده به کودکان، در احساساتشان بی‌طرف باشند و با آرامش رفتار صحیح را به آنها یادآوری کنند.
وی با بیان اینکه درستی یا نادرستی جاسوسی کودکان به شیوه برخورد معلم یا مربیان با این رفتارها بستگی دارد، تصریح کرد: از زمانی که کودک نسبت به محیط شناخت پیدا می‌کند ممکن است اقدام به جاسوسی یا چغلی دیگران کند اما این رفتار از سن هفت سالگی شیوع می‌یابد.