سفر راهیان نور؛ سرزمینی که آسمان در میانش جای دارد+ فیلم

انگار هنوز صدای العفوهای عاشقانه نیمه‌های شبِ رزمندگان از بین خاک‌ریزهای شلمچه به گوش می‌رسد، انگار هنوز زمزمه‌های عاشقان از لابه‌لای مسیر عاشقی روح را نوازش می‌دهد.

به گزارش حلقه وصل، روزهای پایانی سال در حال گذر است و زمین و زمان خود را برای استقبال از سال جدید مهیا کرده، زمین، جشن بهار به راه انداخته‌است و آسمان سور عطرفشانی بهاریش را پیشاپیش به مردم هدیه داده‌است.

نوروز فرا می‌رسد و مردم برای تحویل سال هریک جایی را برمی‌گزینند، عده‌ای میهمان خانه بزرگ‌ترها می‌شوند و عده‌ای مزار عزیزان‌شان را بر می‌گزینند.

اما در این بین عاشقانی هستند که برای استقبال از بهار گام‌های خود را میهمان خاک عشق می‌کنند و در کنار قدم‌گاه‌های متبرکی به استقبال این جشن می‌روند.

عاشقانی که برای بازدید از مناطق جنگی غرب و جنوب غربی راهی سرزمینی از جنس آسمان می‌شوند تا با یاد و خاطره جان‌فشانی‌ها سال جدید را مزین به نام پر برکت‌شان کنند.

عاشقانی که زائر می‌شوند و رسم زیارت را از بر می‌کنند تا در کنار مامنی از جنس اخلاص آرامشی بی‌انتها یابند و سبک بالی عظیمی به دست آورند.

عاشقانی که هر کدام در کنج تنهایی‌های‌شان آرام از نو تولد را تکرار می‌کنند و از پیله پیچیده دست و پاگیر نفسانی خویش رها می‌شوند تا پروانه‌وار، پرواز را معنا کنند.

پرواز و پریدن‌شان از درون همین سرزمین است به سمت مسیر عاشقی تا ایمان را در قلوب‌شان سبز کنند و خاطره ایستادگی در برابر بیگانگان را بار دیگر در قاب چشمان جوانان و نوجوانان، به تصویر درآورند.

سرزمینی که آوازه استقامتش به گوش فلک هم رسیده‌ است، سرزمینی که برای حفظ وجب وجب خاکش مردمانی ایستادگی را خوب به رخ جهان کشاندند و برای حفظش از خویشتن خویش گذشتند.

عده بسیاری راهی مناطق جنگی می‌شوند تا دل‌های خود را به رنگ عاشقی مزین کنند و غبار یک‌سال گذشته را که از دل‌مشغولی‌های دنیایی فانی بر وجودشان نشسته‌است، از روح‌شان بزدایند.

می‌گویند اینجا کربلای دیگریست، می‌گویند سرهایی اینجا بریده‌ شده‌ است و جوانان و نوجوانانی رسم شهادت را از همین خاک‌ریزهای کوچک و بزرگ آموختند.

می‌گویند صدای یا اباعبدالله(ع) از میان گلویی بریده شده تا آسمان برخاسته‌است و زمزمه یازهرا(س) در میان لبخندِ شهادتِ جوانانی غیور به گوش رسیده‌ است.

آسمان نیز از چشم دوختن به خاک این سرزمین خجل می‌شود آنقدر که شاهد سرخی این زمین بوده‌ است.

هنوز خاک این سرزمین با خون‌های ریخته‌شده‌ شهدا معطر است و هنوز می‌توان عاشقی را در فضای شلمچه و دهلاویه نفس کشید.

انگار هویزه و دهلاویه و فکه هنوز نفس می‌کشد و جان دارد، همین عشق است که عده‌ای هفت‌سین

خود را با خون لاله‌های سرخ، رنگین می‌دهند و به عطر عاشقی معطر می‌کنند.

همین عشق است که هر ساله جمعیت راهیان مناطق جنگی بیش از پیش افزایش می‌یابد و رنگین‌تر از سال قبل می‌درخشد.

همین عشق است که جوانان و نوجوانان امروز برای زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره جوانان دیروزمان راهی این مناطق می‌شوند و در میان تلی از خاک‌های سرخی که عطر لاله‌ای پرکشیده به خود گرفته‌ است، سال را چه زیبا تحویل می‌کنند.

منبع: فارس