یادداشت اخیر هم‌میهن در حالی است که این روزنامه با تحویل گرفتن اخبار کذبی مانند دیدار نماینده ایران در سازمان ملل با ایلان ماسک، تحریف بیانات رهبر انقلاب و رئیس‌جمهور، جا زدن ترامپ به عنوان تاجری اهل معامله که عوض شده و آن آدم سابق نیست، و....، جنایت ترامپ در ترور شهید سلیمانی و همچنین پایمال کردن حقوق ملت ایران در برجام (با وجود هزینه‌های سنگین برجام)، فضای مذاکره زیر سایه تهدید را تدارک کند و ضمنا وانمود کند که نظام درباره چنین مذاکره ذلت باری به تصمیم رسیده است.هیجان مذاکره به هر قیمت در حدی بود که هم‌میهن حتی به آقای عراقچی وزیر امور خارجه صرفا به این خاطر که گفته ایران، در موضوع برجام و قبل از آن از آمریکا و ترامپ طلبکار است، حمله کرد!
با این اوصاف باید بررسی کرد که آیا گردانندگان این روزنامه زنجیره‌ای نمی‌دانستند که ترامپ دنبال دیکته و زورگویی است و نه مذاکره محترمانه و تعامل برابر؟! خبر نداشتند که ترامپ حتی به متحدانش هم احترام نمی‌گذارد و از عربستان و کانادا گرفته تا اروپا، باج یکطرفه می‌خواهد؟! و اگر می‌دانستند -که قطعا سابقه ترامپ و مواضع اخیر وی روشن است- پس چرا اصرار داشتند واقعیت خبیث او را وارونه و بزک شده بازنمایی کنند؟!یادآور می‌شود همزمان با مظلوم‌نمایی نویسنده هم‌میهن در متن بالا، این روزنامه مجددا شیطنت به خرج داده و ادعا کرد که سخنان اخیر رهبری درباره مذاکره با آمریکا، تاکتیک است، نه راهبرد(!).
این روزنامه بی‌آنکه اذعان کند زورگویی مبتنی بر فشار حداکثری، راهبرد است و نه تاکتیک، نوشت: «بازتاب داخلی سخنان رهبر انقلاب درباره مذاکره با آمریکا بار دیگر نشان داد که فهم تحلیلی ما از سیاست جهانی نیاز به یک بازنگری جدی دارد. نه خوشحالی اصولگرایان مبنایی واقعی دارد و نه سرخوردگی رقیبان آنها. اظهارات رهبر انقلاب در رابطه با مذاکره با آمریکا از دو منظر قابلیت تحلیل دارد: اول، سویه راهبردی است. راهبرد سیاست خارجی کشور که همه ارکان نظام و در رأس آن رهبری به آن اذعان دارند؛ ارتباط و تعامل با همه کشور‌ها ازجمله آمریکا و اروپا براساس اولویت‌هایی است که بار‌ها اعلام شده است. بر این اساس هم دست دولت باز است و رهبری هیچ‌گاه چنین راهبردی را نفی نکرده است.
دوم، سویه تاکتیکی است. بعد از انتخاب مجدد ترامپ، فضاسازی رسانه‌ای موجب به‌وجود آمدن یک مطالبه هیجانی برای تسریع در روند تغییر در روابط ایران و آمریکا شد. دولت ترامپ نیز با دامن زدن به این مطالبه هیجانی سعی کرد تا مدیریت آن را برعهده بگیرد. درحالی‌که در عمل آنچه دولت ترامپ در گام‌های اولیه انجام داده، استمرار و تقویت سیاست‌های قبلی است که نمونه روشن آن، احیای فشار حداکثری است. سخنان رهبر انقلاب دقیقاً واکنشی به این موضوع است و می‌توان آن را یک الزام عملی در سویه تاکتیکی دانست؛ موضوعی که می‌تواند سیال و تغییرپذیر باشد. دلیل آن هم کاملاً روشن است؛ چون جز ابراز تمایل ترامپ برای مذاکره، هیچ تغییر واقع‌گرایانه‌ای در سیاست آمریکا رخ نداده است. درحالی‌که به‌طور عملی آمریکا چند اقدام منفی انجام داده است.
اگر به‌طور واقع‌بینانه نگاه کنیم، شرایط برای استمرار خوش‌بینی به مفید بودن مذاکره فی‌مابین ایران و آمریکا فراهم نیست و چنین مطالبه‌ای نباید به یک امید و امر ملی تبدیل می‌شد که سخنان رهبری با هدف مسدود کردن این مسیر است. اما آیا در اهمیت، ضرورت و مصلحت اینکه باید در نوع رفتار ایران و آمریکا دگرگونی به‌وجود آید نیز تردید وجود دارد؟ علی‌القاعده، پاسخ به آن منفی است؛ چون مسدود بودن دائمی روابط ایران با غرب و آمریکا خسارت جبران‌ناپذیری به ایران وارد می‌کند».
متن دوم در کنار متن نخست، وضعیت مالیخولیایی حاکم بر تیم گرداننده این روزنامه زنجیره‌ای را نشان می‌دهد و گرنه هیچ عاقل شرافتمندی، راهبرد دشمن را تاکتیک موقت وانمود نمی‌کند و یا در اوج رویکرد خصمانه و یاغیگرانه دشمن، آرزواندیشی نمی‌کند.