پاسخ قرآنی به اینکه چرا باید مقابل اسرائیل آماده رزم بود؟

به گزارش حلقه وصل: یهود بنی‌اسرائیل را همگان در تاریخ به عنوان قومی سرکش می‌شناسند که کارشان سرپیچی از اوامر خدا و دشمنی با پیامبران بود. اکثریت آنها در جبهه ابلیس بودند  و با روحیه‌ی حق‌ستیزانه‌ای که داشتند، هیچ گاه زیر پرچم منادیان حق قرار نگرفتند بلکه با آنها ستیز کردند و از دم تیغ گذراندند. هرچند به تعبیر قرآن اندکی از آنان پیرو حق شدند و یا با سیاست‌های سران‌شان مخالفت کردند و اکنون هم نسلی از ایشان با سیاست‌های حکام خود به شدت مخالفند.

خداوند وقتی در قرآن از آنان یاد می‌کند، بنی‌اسرائیل را قومی سرکش، متکبر، اهل فساد، جنگ‌طلب، آتش‌افروز، قاتل، جانی، متجاوز نسبت به احکام خدا، عهدشکن، کافر و اهل طغیان و پستی معرفی می‌کند که به هیچ صراطی مستقیم نیستند بلکه تمام پل‌های به‌سوی خدا را خراب می‌کنند و انسان‌ها را از مسیر خدا باز می‌دارند؛ از این جهت بارها آنان را مورد لعن قرار داد و بر آنان غضب کرد و در مقطعی از زمان، گروهی از آنان را تبدیل به بوزینه کرد؛ منتها نه تنها متنبه نشدند بلکه بر فساد و شرارت و قساوت قلبشان افزوده شد. خداوند در قرآن درباره‌ی قساوت قلب یهودیان بنی اسرائیل می‌فرماید:

«ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً  ...»؛ سپس دل‌های شما بعد از آن [معجزه شگفت انگیز] سخت شد، مانند سنگ یا سخت‌تر.

همچنین در سوره مائده آیه 13 می‌فرماید:

«فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً ۖ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ ...؛ پس آنان را به سبب پیمان شکستنشان لعنت کردیم، و دل هایشان را بسیار سخت گردانیدیم، [تا جایی که] کلمات خدا را از جایگاه اصلی‌اش و معنای حقیقی‌اش تغییر می‌دهند.» این آیه به دلیل نقض میثاق و پیمان یهودیان، به قساوت قلوب آنها اشاره دارد و بیان می‌کند که آنها کلام الهی را تحریف می‌کنند.

یکی دیگر از تبعاتی که به واسطه طغیان و کفر یهود نصیبشان شد، عداوت و کینه‌ی داخلی بود که تا اکنون ادامه دارد. در آیه64 مائده می‌خوانیم:

«وَ قَالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَیْدِیهِمْ وَ لُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشَاءُ ۚ وَ لَیَزِیدَنَّ کَثِیرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ طُغْیَانًا وَ کُفْرًا ۚ وَ أَلْقَیْنَا بَیْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۚ کُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ»؛ یعنی «و یهود گفتند: دست [قدرت] خدا [نسبت به تصرّف در امور آفرینش، تشریع قوانین و عطا کردنِ روزی] بسته است. دست‌هاشان بسته باد و به کیفر گفتار باطلشان بر آنان لعنت باد؛ بلکه هر دو دست خدا همواره گشوده و باز است [به هر چیز و به هر کس] هرگونه بخواهد، روزی می‌دهد. و مسلماً آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده است، بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید. و ما میان [یهود، نصاری و گروه های دیگر] آنان تا روز قیامت کینه و دشمنی انداختیم. هر زمان آتشی را برای جنگ [با اهل ایمان] افروختند خدا آن را خاموش کرد، و همواره در زمین برای فساد می کوشند، و خدا مفسدان را دوست ندارد.

در این آیه،‌ طغیان و کفر بنی‌اسرائیل زمینه‌ساز دشمنى و کینه داخلی است. در واقع در مقابل این گفته‌ها و اعتقادات ناروا و لجاجت و یکدندگی در طریق طغیان و کفر، خداوند مجازات سنگینی در این جهان برای آنها قائل شده، می فرماید: «و در میان آنها عداوت و دشمنی تا روز قیامت افکندیم» (مکارم شیرازی، تفسیر نمونه)

اما برای ردیابی مصداق کنونی عداوت و بغض داخلیِ یهودیان، می‌توان جنبه‌های زیر را مدنظر قرار داد:

1. درگیری‌های داخلی: در جامعه یهودیان، به‌ویژه در اسرائیل، تفاوت‌های ایدئولوژیک و مذهبی باعث بروز اختلافات عمیق شده است؛ برای مثال، بین یهودیان ارتدوکس (راست‌گرا) و یهودیان سکولار (چپ‌گرا) تنش‌ها و نارضایتی‌های جدی وجود دارد که به عداوت منجر می‌شود.

2. درگیری با فلسطین: پاشنه آشیل اختلافات داخلی است. این درگیری نه تنها به تضاد قومی و مذهبی مربوط می‌شود، بلکه به عوامل اقتصادی و سیاسی نیز بستگی دارد. در این وضعیت، احساسات ضد یهودی می‌تواند به عداوت‌های عمیق‌تری منجر شود.

3. تنش‌های جهانی: یهودیان در بسیاری از کشورهای جهان با چالش‌هایی مانند تبعیض و احساسات ضد یهودی مواجه هستند. این حس عدم امنیت و تحقیر می‌تواند به عداوت‌های بیشتری بین یهودیان و دیگر گروه‌ها دامن بزند.

4. خود انتقادی: برخی از یهودیان، به‌ویژه در خارج از اسرائیل، به انتقادات از سیاست‌های اسرائیل و رفتارهای آن می‌پردازند که می‌تواند به اختلافات درون جامعه یهودی منجر شود. این انتقادات گاهی اوقات به شکل عداوت و دشمنی دیده می‌شود.

در ادامه آیه، خداوند تصریح دارد که آنها آتش‌افروزند، منتها خداوند هر بار آتش آنها را خاموش می‌کند و تأکید می‌کند که آنها اهل فسادند و سعی‌شان را برای گسترش فساد در عالم به‌کار می‌گیرند. بنابراین در قبال چنین موجوداتی که فساد و آتش‌افروزی‌شان ریشه در هزاره‌های قبل دارد، باید مسلح و همواره آماده رزم بود و اندکی از او غافل نشد و سر سازش نداشت. آنها جمعیتی بودند که دست به قتل پیامبران می‌زدند، تا آنجا که ترور عیسی علیه‌السلام را طرح‌ریزی کردند، هرچند خداوند این اقدامشان را ناکام گذاشت و به سمت خود عروج داد.

حجت‌الاسلام توکل کارشناس مهدویت و ادیان در گفت وگو با تسنیم، می‌گوید قرآن در یک نگاه کلی این قوم را به عنوان سرسخت‌ترین دشمنان معرفی کرده‌، می‌فرماید: لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَ الَّذینَ أَشْرَکُوا؛ به یقین از میان مردم، یهود و مشرکان را سرسخت‌‏ترین دشمن نسبت به مؤمنان خواهى یافت.

وی افزود: آنها در عصر حاضر گروهی هستند که به انواع تسلیحات و انرژی‌های اتمی دسترسی دارند و سایر کشورهایی را که با آنها همکاری ندارند از لحاظ تجهیزیات اتمی مورد تحریم قرار‌ می‌دهند. اضافه بر آن، انواع تحریم‌ها و مشکلاتی که بر کشور ما وضع‌ می‌شود اعم از فشار اقتصادی، ناهنجاری فرهنگی  و مانند آن، ریشه در طراحی‌هایی دارد که حلقه‌های اصلی آن را متفکران یهود و کسانی که با آنها در ارتباط هستند تشکیل‌ می‌دهند. شاخۀ فراماسونری با همۀ رمز و رازش بخشی از فعالیت‌های این گروه به حساب‌ می‌آید.

توکل ادامه داد: وقتی ساختار یک قوم به این صورت شکل گرفته باشد که همواره به لجاجت روی آورند، آیات خدا را به سخریه بگیرند، اهل تحریف و کشتار باشند، خود را قوم برتر بدانند و این ایده شوم را نسل به نسل به دیگران منتقل کنند، نتیجه‌ای جز یهودیان صهیونیسم کنونی به بار نخواهد آمد.