بازخوانی یک نامه؛ اعتراضات آمریکا به‌جز نبود آزادی بیان چه چیزی را نشان داد؟

به گزارش حلقه وصل: با شروع موج اعتراض دانشجویان آمریکا در حمایت از مردم فلسطین و محکومیت نسل‌کشی اسرائیل، نیروهای امنیتی آمریکا به سرکوب این اعتراضات پرداختند. حتماً تابه‌حال تصاویر ضرب‌وشتم معترضان و استفاده از سلاح و گاز اشک‌آور و دستگیری گسترده دانشجویان و اساتید به چشمتان خورده است.

حتماً شنیده‌اید که این اتفاقات، دروغ بودن ادعای آزادی در آمریکا را نمایش داده است. برخی تحلیل می‌کنند که مردم آمریکا از سیاست‌های سرانِ دولتشان فاصله گرفته‌اند. عده‌ای میگویند که رژیم صهیونیستی باوجود تلاش تمام دستگاه‌های تبلیغاتی اعتبار جهانی خود را از دست داده است. برخی واکنش خشونت‌آمیز پلیس آمریکا را با رفتار مسالمت‌آمیز ایران با اغتشاش‌گران سال 401 مقایسه می‌کنند. تمام این نکات صحیح است؛ اما اعتراضات آمریکا نکات دیگری هم دارد.

بخش قابل‌توجهی از معترضان اصلاً مسلمان نیستند. شاید آن‌ها خواهان نابودی اسرائیل نباشند و در حال حاضر کاری با اساس اشغالگر بودن صهیونیست‌ها نداشته باشند. معترضان آمریکا که اغلب جوانان هستند و در قشر فرهیخته دانشگاهیان قرار دارند، به قتل‌عام مردم بی‌دفاع غزه اعتراض می‌کنند. این نشان‌دهنده بیدار شدن وجدان انسانی در بین جوانان غربی هست.

خوب است در این بین یادی کنیم از نامه‌های رهبر انقلاب به جوانان آمریکا و اروپا. ایشان در سال 94 بعد از وقوع حادثه تروریستی در فرانسه در نامه‌ای خطاب به جوانان غربی نوشتند: «رنج هر انسانی در هر نقطه از جهان، به‌خودی‌خود برای همنوعان اندوه‌بار است؛ منظره کودکی که در برابر دیدگان عزیزانش جان می‌دهد، چه در فرانسه رخ دهد، چه در فلسطین و عراق و لبنان و سوریه. 

ناامنی و اضطرابی که در حوادث اخیر تجربه کردید، با رنجی که مردم عراق، یمن، سوریه، و افغانستان تحمل کرده‌اند دو تفاوت عمده دارد: نخست اینکه دنیای اسلام در ابعادی به‌مراتب وسیع‌تر و به مدت بسیار طولانی‌تر قربانی خشونت بوده است؛ و دوم اینکه متأسفانه این خشونت‌ها همواره از طرف برخی از قدرت‌های بزرگ به شیوه‌های گوناگون و به شکل مؤثر حمایت شده است. 

اگر مردم اروپا اکنون چند روزی در خانه‌های خود پناه می‌گیرند و از حضور در مجامع و مراکز پرجمعیت پرهیز می‌کنند، یک خانواده فلسطینی ده‌ها سال است که حتی در خانه خود از ماشین کشتار و تخریب رژیم صهیونیستی در امان نیست. امروزه چه نوع خشونتی را می‌توان از نظر شدت قساوت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیست مقایسه کرد؟ این رژیم بدون اینکه هرگز به‌طور جدی و مؤثر مورد سرزنش متحدان پرنفوذ خود و لااقل نهادهای به‌ظاهر مستقل بین‌المللی قرار گیرد، هر روز خانه فلسطینیان را ویران می‌کند. جوانان عزیز! من امید دارم که شما در حال یا آینده، این ذهنیت آلوده به تزویر را تغییر دهید؛ ذهنیتی که هنرش پنهان کردن اهداف دور و آراستن اغراض موذیانه است.»

رهبر انقلاب در 93 نیز نامه‌ای به جوانان غربی نوشته بودند. اگرچه این نامه باهدف شناخت اسلام از منابع حقیقی آن نگاشه شد، اما نکاتی در آن قرار دارد که با موضوع امروز منطبق است. ایشان ضمن اشاره به برخی از جنایت‌های غربی همچون جنگ جهانی اول و دوم و استعمار کشورها، نوشتند: «چرا بازنگری در وجدان جمعی، باید معطوف به گذشته‌های دور باشد نه مسائل روز؟ خواسته من این است که در واکنش به سیل پیش‌داوری‌ها و تبلیغات منفی، سعی کنید شناختی مستقیم و بی‌واسطه از این دین به دست آورید.

من از شما می‌خواهم اجازه ندهید با چهره‌پردازی‌های موهون و سخیف، بین شما و واقعیت، سد عاطفی و احساسی ایجاد کنند و امکان داوری بی‌طرفانه را از شما سلب کنند. امروز که ابزارهای ارتباطاتی، مرزهای جغرافیایی را شکسته است، اجازه ندهید شما را در مرزهای ساختگی و ذهنی محصور کنند. تلاش در جهت یافتن پاسخ این پرسش‌ها، فرصت مغتنمی را برای کشف حقیقت‌های نو پیش روی شما قرار می‌دهد.»

در این بین خوب است سؤالی هم از جوانان کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس پرسید. شما که خود را مسلمان می‌نامید و در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و حمایت پادشاهی سعودی از غرب سکوت می‌کنید، آیا از وجدان بیدار جوانان آمریکایی و اروپایی خجل نمی‌شوید؟