ابوترابی فرد: از مدرسه وحی و عترت فاصله معناداری داریم

محسن چینی فروشان در ابتدای نشست عنوان کرد: کتاب «در طلب عیش مدام» آخرین کتاب محسن اسماعیلی برای من خیلی ارزشمند است. همچنین عنوان کتاب بسیار زیباست که از حافظ اقتباس شده است.

مدیرعامل دفتر نشر فرهنگ اسلامی بیان کرد: بحث عاشورا و بحث کربلا بحثی صرفا تاریخی نیست که بخواهیم یادآوری کنیم. ویژگی این کتاب این است که ذو وجه است و تنها یک وجهی نیست. تا جایی که بررسی کردیم در طول چند صد سال اخیر بیش از ۲۵۰۰ عنوان کتاب درباره حضرت امام حسین(ع) و عاشورا داریم. مستقلا، نه لای باقی کتاب‌های موجود و بنابراین کمتر کتابی هست که وجوه مختلف عاشورا را در نظر گرفته باشد. در این کتاب، هم وجه حماسی عاشورا عشق و عاطفه و هم وجه عقلانیت و آن چیزی که مرتبط است با اصل واقعه؛ خوب تحلیل شده است. در حماسه حسینی شهید مطهری شاید این وجوه را ببینیم و از این جهت این کتاب بسیار خواندنی و ارزشمند است که امیدواریم دوستانمان در نشر به خوبی این کتاب را معرفی کنند.

چینی فروشان گفت: حال که در آستانه ماه محرم هستیم این کتاب بسیار زیاد می‌تواند در معرفت زایی اثر داشته باشد. حتی برای اهل منبر که در طول مدت ماه محرم مطالبی را می‌گویند هم مرجع بسیار خوبی می‌تواند باشد.

وی بیان کرد: در کتاب هم درباره عزاداری صحبت شده و هم ارتباط انسان‌ها و هم مسائل دیگر که با مطالعه سرتیترها می‌توان به آن‌ها پی برد. بدون شک از تخصص اسماعیلی برمی‌آمد که چنین کتابی نوشته شود. ایشان پژوهش‌ها و تحقیقات زیادی داشتند که به نوعی مرتبط است با منشور رستگاری و به نوعی همه ادامه یکدیگرند.

چینی فروشان اضافه کرد: ویژگی قلم او در شناختش از مخاطب سرچشمه می‌گیرد. ایشان با دانشجوها ارتباط خوبی داشته و دارند و کتاب‌هایشان نظم مشخصی دارد و در هم نیست. تقسیم بندی درستی انجام شده و به نوعی کتاب، مهندسی شده است.

محسن اسماعیلی نیز در ادامه این نشست بیان کرد: از جمله توفیقاتی که خداوند عنایت فرموده جلسات شرح و تفسیر نهج البلاغه است که هفت سال و نیم تداوم پیدا کرده و امیدواریم با ریشه کن شدن کرونا، بحث‌ها و جلسات باز هم ادامه پیدا کند.

اسماعیلی گفت: در این جلسات هفتگی مباحث مختلفی مطرح شد. نزدیک به دو سال تنها نامه شصت و نهم مورد بحث قرار می‌گرفت. این کتاب ۶۴۰ صفحه ای که امروز رونمایی آن است، بخشی از مطالب آن جلسات است. این مجموعه مخاطبش جوان‌ها بودند و مقصودمان این بود نهج البلاغه را به گونه ای که جوان‌ها با آن انس بگیرند، مطرح کنیم.

وی افزود: من از دوران دبیرستان هیچ روزی را بدون نهج البلاغه نگذراندم .خیلی علاقه دارم و خدا را شاکرم به دلیل انسی که پیدا کردم. همیشه غصه می‌خوردم که چرا ما چنین گنجی در دستانمان است و بی بهره‌ایم. درد آور است که مسیحیان و یهودیان و حتی غیرشیعیان، بهره مندیشان از این کتاب شریف، بیشتر از ماست.

اسماعیلی گفت: یک مسیحی کتابی نوشته است درباره امیرالمومنین؛ و از نگاه عدالت و جامعه سازی این کتاب را به مرجع بزرگ تقلید شیعیان جهان هدیه می‌کند. در نامه ای نوشته همانطور که ملاحظه می‌کنید تاجایی که توانسته ام، تا بخشی، انصاف را درباره علی رعایت کردم. او اینطور نوشته است: ای آسمان و ای زمین چه می‌شد اگر تمام قدرت و ابتکار خود را به کار می‌بستید تا یک بار دیگر موجودی همچون علی بیافرینید و یک بار دیگر جهان طعم عدالت و انسانیت را بچشد. خیلی خوب می‌شود اگر در مساجد همانطور که هر شب قرآن می‌خوانند، نهج البلاغه نیز خوانده شود. به نظر من تفسیر عینی قرآن، با نهج البلاغه است.

این مدرس دانشگاه عنوان کرد: کتاب دوم، یعنی «در طلب عیش مدام» نیز در همین فضا بود. یعنی مدت‌ها بود می‌دیدم که این حادثه عاشورا که رمزو راز بقای ما بوده و خواهد بود دچار تحریف‌هایی دارد می‌شود. در زندگیمان کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را نمی‌بینیم. ما باید از توصیف گذر کنیم و به تحلیل و تعقل بپردازیم.

ابوترابی فرد هم در بخش پایانی این نشست گفت: نهج البلاغه این گنجینه معارف گرانبهای اسلام و مدرسه وحی تفسیر روشنی از قرآن کریم است که از جانی لبریز از معرفت و علم سروده شده و برای بشریت به یادگار مانده است.

وی گفت: در فرازی که از خطبه ای تقدیم داشتند حضرت خویشتن را توصیف می‌فرمایند. می‌فرمایند دیگران به خوبی مرا می‌شناسند. کسانی که در عرصه‌های سیاسی به رقابت با من پرداختند خوب می‌شناسند. جایگاه من نسبت به حکومت و قدرت سیاسی همانند عمود آسیاب است نسبت به سنگ آسیاب. که تشبیه بسیار زیبایی است. سنگ آن گاه کارآیی دارد که در دست انسان توانا و صالحی باشد.

ابوترابی فرد با بیان اینکه ما از این مدرسه وحی و عترت فاصله معناداری داریم عنوان کرد: اگر آن را قله ای در نظر بگیریم حتی جبرئیل نمی‌تواند به بلندای آن برسد. با این حال نقش قلم در معرفی این حوزه نقشی بسیار تعیین کننده است. الذی علم بالقلم. قلم هست که ابزار تعلیم و تعلم است. اگر قلم نبود انسان به علم و دانشی دست پیدا نمی‌کرد. خوشبختانه قلم اسماعیلی با آراستگی به علم و معرفت و با شناخت مخاطب و مسائل پیش روی او، به خوبی به نگارش درآمده است.