به گزارش حلقه وصل، محمدحسین الهی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: مطالعه روی زمان‌بندی انتشار این نوع اخبار در خصوص تحولات برنامه هسته‌ای ایران در عرصه فنی، و خصوصاً سیاسی، نتایج جالبی را آشکار می‌کند- که البته موضوع این یادداشت نیست.
در اینجا هدف نقد خبر بهسازی جنگنده اف ۳۵ به منظور بی نیاز شدن از سوختگیری هوایی برای رسیدن به ایران است. داستان جنگنده اف ۳۵ بحثی مجزا طلب می‌کند؛ پرخرج‌ترین پروژه نظامی دنیا که البته نتایج آن آن قدر که در رسانه‌ها درخشان است، در عمل نیست و نقص‌های فنی مکرر و سقوط‌های گاه و بی گاه و نیز هزینه‌های بالای عملیاتی گریبان آن را گرفته است.
این هواپیما در سال‌های اخیر در امریکا و رژیم صهیونیستی و چند کشور دیگر به مرحله عملیاتی رسیده است. پروژه اف ۳۵ از ابتدا با هدف رسیدن به یک جنگنده نسل پنجم و رادارگریز و چند منظوره مشترک بین نیروهای هوایی و دریایی و سپاه تفنگداران دریایی امریکا و نیز برای فروش گسترده به کشورهای خارجی به منظور تکرار موفقیت‌های اف ۴ فانتوم و اف ۱۶ در فروش خارجی تعریف شد. اما مسائل مختلفی سبب شد که این جنگنده برد پروازی کمتر از برخی جنگنده‌های نسل چهارم مانند اف ۱۵ و اف ۱۶ داشته باشد.
از آنجا که اتکای رژیم صهیونیستی برای غلبه بر شبکه پدافند هوایی ایران نمی‌توانست بر جنگنده‌های نسل چهارم باشد با دریافت اولین سری اف ۳۵ تبلیغات رسانه‌ای دشمن برای القای این مفهوم که اف ۳۵ توان غلبه بر پدافند ایران را دارد به راه افتاد. هر از گاهی هم اخباری زرد و بی مایه از پرواز مخفیانه اف ۳۵ در آسمان ایران در رسانه‌های منطقه شنیده می‌شود که دیگر حتی ظرفیت لبخندسازی را هم ندارد.
نکته مهم در مورد اف ۳۵ که با وجود جدیدتر بودن و در برخی زیرسامانه‌ها، پیشرفته‌تر بودن از جنگنده اف ۲۲ که اولین جنگنده رادارگریز جهان و امریکا بود، این است که اساساً و بر اساس تعریف پروژه و اعلام خود سازنده، سطح پنهانکاری راداری اف ۳۵ به اف ۲۲ نمی‌رسد، زیرا از ابتدا فروش به مشتری خارجی در اهداف پروژه اف ۳۵ بود. در نتیجه در شرایطی که ایران بیش از یک دهه پیش مشکل کشف و ردگیری اف ۲۲ را با رادارهای بومی و نمونه‌های خریداری شده از خارج برطرف کرده بود، به قاعده «چون که صد آید، نود هم پیش ماست» برای کشف و ردگیری اف ۳۵ هم مشکل خاصی ندارد.
رادارهای جدید ساخت ایران از انواع آرایه فازی با توان پردازش بسیار زیاد، رادارهای طول موج بلند (فرکانس پایین) که قابلیت آشکارسازی هواپیماهای رادارگریز را با استفاده از پدیده رزونانس (تشدید) دارند و در گستره فرکانسی بسیار متنوعی در حال پویش (اسکن) محیط هستند و نیز رادارهای فرا افق نگر (OTH) که با استفاده از خاصیت انعکاس طول موج‌های خاصی توسط لایه یونیسفر جو زمین، از بالا امواج را به سمت اهداف هوایی و زمینی می‌تاباند و آن‌ها را کشف می‌کند از جمله راهکارهای ایران برای کشف پرنده‌های رادارگریز از ابعاد کوچک تا بزرگ هستند.
به این موارد باید سامانه‌های شنود الکترونیک، سامانه‌های الکترواپتیک با برد بیش از ۱۵۰ کیلومتر و سامانه‌های دیگری را که ذکر آن‌ها مجاز نیست افزود. رادارهای طول موج بلند فرا افق نگر ایران در مناطق مختلفی از کشور مستقر بوده و از برد ۸۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را پوشش می‌دهند، ضمن اینکه اشتراک گرفتن از محدوده کشف هدف بین این رادارها، محدوده هدف را با دقت خوبی تعیین می‌کند و سپس رادارهای پر انرژی‌تر فقط روی آن منطقه متمرکز شده و راحت‌تر اهداف پنهان کار را ردگیری و برای انهدام به سامانه‌های دوربردی مانند باور ۳۷۳ که به زودی در برد ۳۰۰ کیلومتر آزمایش خواهد شد واگذار می‌کنند.
نکته دیگر اینکه در تبلیغات اخیر ادعا شده که رژیم صهیونیستی با نصب مخازن سوخت در نیمی از دهلیز حمل جنگ افزار درون بدنه اف ۳۵ برد آن را به ایران می‌رساند. باید گفت که در صورت صحت این ادعا نیمی از فضای مذکور از دست رفته و نیاز به افزایش تعداد جنگنده برای عملیات می‌شود که خود به افزایش ریسک عملیات منجر می‌شود.
به علاوه با نصب سلاح هوا به زمین و مخزن سوخت، اف ۳۵ دیگر فضایی برای حمل موشک هوا به هوا برای دفاع از خود ندارد. پس یا باید تعداد دیگری جنگنده با هدف دفاع از دسته مهاجم اضافه شوند یا جنگنده‌های دیگری در مناطق دیگر برای دفاع از دسته مهاجم آماده باشند که خطر کشف عملیات را بیشتر می‌کند. در این حالت تنها کشور ثالثی همچون امریکا می‌تواند رژیم صهیونیستی را یاری کند، پس در صورت وقوع چنین تهدیدی، امریکا چه اعلام کند و چه نکند هدف مقابله به مثل ایران خواهد بود.
صرف نظر از میزان تأثیرگذاری روی تأسیسات زیرزمینی، دوربردترین سلاح اف ۳۵ یعنی موشک JSM با برد ۱۸۰ تا ۵۶۰ کیلومتر بسته به ارتفاع پروازی است. در صورت رهایی از ارتفاع پایین برای کاهش احتمال کشف به دست پدافند ایران، برد این سلاح به مقدار ۱۸۰ کیلومتر کاهش یافته که اساساً امکان رسیدن به هیچ یک از تأسیسات هسته‌ای غنی‌سازی ایران در نطنز و فردو و نیز مجموعه اراک را در صورت شلیک از بیرون مرزها ندارد.
در صورت نفوذ فرضی به داخل هم که جنگنده‌ها با شبکه فشرده و یکپارچه پدافند ایران مواجه و نابود می‌شوند. در صورت شلیک از ارتفاع بالا برای رسیدن به برد بالای ۵۰۰ کیلومتر با تسلیحات، این هواپیما در معرض دید انواع و اقسام رادارها و سامانه‌های کشف و شناسایی پدافند هوایی ایران قرار می‌گیرد و امکان عملیات غافلگیرانه همانطور که در صورت سوختگیری هوایی از سوخت رسان‌ها از بین می‌رفت، دیگر ممکن نخواهد بود.
جمع بندی اخبار راجع به این ادعای جدید رژیم صهیونیستی که البته برای اولین بار دو سال پیش در اخبار تخصصی به آن پرداخته بودند این است که این ادعا جنگ روانی دیگری برای تأثیرگذاری بر تحولات پرونده هسته‌ای ایران است و کاربرد عملیاتی و میدانی برای صهیونیست‌هایی که هنوز پس از چند ده سال به دنبال خبری از خلبان مفقود خود، «رون آراد» می‌گردند، ندارد.