به گزارش حلقه وصل، محمد ایمانی فعال رسانهای در کانال تلگرامی خود نوشت:
پیچیدن غذای گندیده لای زر ورق، نه آن را قابل استفاده می کند و نه بوی بدش را می پوشاند.
فحاشی و توهین به مقدسات یک ملت، ولو لا به لای یک فیلم سینمایی جاسازی شده باشد، نه فقط بوی تعفن را ساطع می کند، بلکه مخاطب را با خبر می سازد که مجموعه تهیه کننده و پشتیبان در غربی، در منطق و استدلال کم آورده که به فحاشی گل درشت متوسل شده است.
مشابه همین فحاشی و عصبانیت را در حمله به یک سرود دهان به دهان چرخیده در میان مردم (سلام فرمانده) شاهد بودیم. آنجا نیز، حجم حمله و ناسزاگویی های مافیای رسانه ای وابسته به غرب، نشان می داد محبوبیت باورهای یک ملت، چگونه می تواند پیاده نظام مستکبران دنیا را دستپاچه کند و به عقده گشایی وا دارد.
اما به تعبیر جناب مولوی، کِی شود دریا ز پوز سگ نجس- کِی شود خورشید از پف منطمس. محبت و معرفت امام رضا و امام زمان (علیهما السلام)، در جان ملت مومن ما ریشه دارد و قرن به قرن و نسل به نسل، با وجود همه عداوت ها و جنایت های معاندان و تحریف و سانسور حقیقت، منتقل شده است.
این مردم، نسل به نسل، از عمق وجود در محضر اهل بیت علیهم السلام عرض کرده اند بابی انتم و اُمّی و نفسی و اهلی و مالی. همه عزیزان ما فدای شما باد؛ و به وقتش هم، جان و مال را فدای پاسداری از این حریم مبارک کرده اند.
اگر نامی از اسلام و ایران باقی است، برکت همین محبتی است که جان و مال پایش فدا شده، تا دوام پیدا کرده و تابناک تر شده است.
بنی سفیان و بنی مروان و بنی عباس و بنی پهلوی و بنی سعود ها در طول تاریخ برای ریشه کنی، یا تحریف و تنقیص دین و اولیای دین جولان داده و قلدر مابی و جنایت کرده اند؛ اما دودمان شان بر باد رفته و این مشعل هدایت، فروزان تر شده است.
آنها با همه جبروت امپراتوری شان، خوراک مار و مور و در تاریخ گم و گور شدند؛ چهار تا و نصفی بازیگر زیر دست و پا که جای خود دارند.
بر بردگان شهرت و شهوت که حاضرند خود و ناموس شان را گرو بگذارند و چند دلار بیشتر بگیرند یا چند ثانیه بیشتر جلو چشم باشند، هیچ حرجی نیست.
اولیای دین فرموده اند من هانت علیه نفسه، فلا تامن شرّه. از شرّ کسی که خود را حقیر می شمارد (و به خود توهین روا می دارد) ایمن نباش. چون او به خود رحم نکرده و حرمتی برای خود قائل نشده، که حرمت محترمان را نگاه دارد.
بردگان را به آروغ آزادی و الهام بخشی چه کار؟! بردگان سینمایی را -که به اعتراف گاه و بیگاه خودشان، جای بردگان را در حرمسرا ها گرفته اند- نباید با هنرمند که شان محترمی دارد، اشتباه گرفت. آنها خیلی محترم باشند، در دنیای غرب، به چشم بازیچه جنسی و با تاریخ مصرف کاملا کوتاه دست به دست می شوند.
در شرافت (!) برخی جشنواره های غربی همین بس، که کسانی را به عنوان هنرمند تکریم می کنند، که متهم تعرض به بازیگران دیگر هستند. تعفن را لای زرورق هم که پیچیده باشند، همچنان متعفن است. نباید اجازه داد بوی متعفن فاضلاب، مشام مردم را بیازارد.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.