به گزارش حلقه وصل، پس از اظهارات جنجالی بالاترین مقام ارتش اسرائیل که در را به روی سوالات در خصوص زمان‌بندی و اهداف پنهان آن در پرونده «همیشه داغ» نوار غزه گشود و این پرونده بار دیگر به صدر صحنه سیاسی اسرائیل بازگشت.
روزنامه رأی الیوم با انتشار یادداشتی در این خصوص نوشت که بیم آن می‌رود، در سایه بحران بین روسیه و اوکراین و مشغول بودن جهان به آن، رژیم صهیونیستی حمله گسترده‌ای را علیه غزه که ساکنان آن، هنوز از بلای جنگ‌های قبلی در رنجند، آغاز کند.
«آویو کوخافی» رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی، برنامه‌ریزی‌های پنهان و محرمانه این رژیم علیه نوار غزه را به‌رغم آرامش هشداردهنده در ماه‌های گذشته پنهان نکرد و صراحتاً از ایده اشغال مجدد نوارغزه، مشابه عملیات نظامی ارتش اشغالگر در کرانه باختری اشغالی در سال ۲۰۰۲، در تلاش برای از بین بردن انتفاضه دوم فلسطین، در آن زمان سخن گفت.
او در مصاحبه با شبکه صهیونیستی کان ۱۱ که گزیده‌هایی از آن به مناسبت بیستمین سالگرد عملیات نظامی اسرائیل موسوم به «الدرع الواقی» (سپر دفاعی) تهدید کرد: «ما می‌توانیم کاری که در سال ۲۰۰۲ انجام دادیم، امروز در سال ۲۰۲۲ در غزه و به شیوه‌ای بسیار مؤثرتر، انجام دهیم ...جایی نیست که نتوانیم به آن برسیم».
وی تصریح کرد: «توانایی ارتش اسرائیل در اشغال و اداره شهرهای فلسطین به رهبران سیاسی و نظامی ارشد اسرائیل و همچنین فرماندهان میدانی ارتش اسرائیل این اطمینان را داد که ارتش می تواند به همه جا دست یابد».
کوخاوی در سپتامبر گذشته در پاسخ به انتقادها به عدم حمله زمینی به نوار غزه در آخرین رویارویی صورت گرفته در ماه می، گفت: «گزینه حمله زمینی به نوار غزه در صورت اضطرار شدید انتخاب خواهد شد».
این تهدید رژیم صهیونیستی به اظهارات کوخاوی محدود نشد بلکه روزنامه عبری معاریو در گزارشی نوشت که ارتش اشغالگر سناریویی را برای تجاوز به نوار غزه آماده کرده و به طور کامل برای آن آماده شده است. تا جایی که در جستجوی نامزدهایی برای موقعیتی به عنوان یک حاکم نظامی برای نوار غزه و ایجاد اردوگاه های بازداشت بزرگ برای اسکان هزاران زندانی برای دوره های بسیار طولانی است.
بنا بر این گزارش عملیات موسوم به «الدرع الواقی»، عملیات نظامی بود که صهیونیست‌ها پس از عملیات استشهادی «عبدالباسط عوده» از شهر طولکرم در شمال غربی کرانه باختری در ۲۷ مارس ۲۰۰۲، در هتل پارک واقع در نتانیا آغاز شد.
در دوم آوریل ۲۰۰۲، نیروهای اشغالگر، اردوگاه جنین را با خودروهای نظامی خود محاصره کردند و برق، آب و کلیه راه‌های ارتباطی مخابراتی آن را قطع کردند تا به آن حمله کنند و طی این عملیات، هزاران سرباز، تانک، بولدوزر برای تخریب این اردوگاه بسیج شد. نیروهای اشغالگر همچنین به شهرهای بزرگ فلسطین از جمله نابلس حمله کردند که در آن نبردهایی رخ داد و ده‌ها فلسطینی به شهادت رسیدند و مقر ریاست تشکیلات خودگردان فلسطین که در آن زمان بر عهده «یاسر عرفات» بود محاصره کردند و وی تا آخرین روز زندگی‌اش در این مقر تحت محاصره ماند.
«تیسیر محیسن» تحلیلگر سیاسی می‌گوید که تهدیدات اسرائیل برای اشغال مجدد نوارغزه با گذشت چندین سال از عقب‌نشینی از این منطقه، همچنان ادامه دارد و این تهدیدها در همه دوره‌ها وجود داشته و دارد و بسته به شرایط و تحولات میدانی، بر شدت این تهدیدها افزوده می‌شود. این رویکرد، یک رویکرد طبیعی از سوی اشغالگران است و به عنوان نوعی واکنش برای مهار خشم ساکنان فلسطین اشغالی تلقی می‌شود.
در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۵ بود که اشغالگران کلیه نیروهای خود و شهرک‌نشینان را از نوار غزه خارج کردند. این در حالی بود که شهرک‌های صهیونیست‌نشین در ۲۱ منطقه در استانهای نوار غزه قرار داشتند و نزدیک به شش هزار شهرک‌نشین در آن‌ها زندگی می‌کردند. عقب‌نشینی اسرائیل از نوار غزه در دوران نخست‌وزیری آریل شارون و در تابستان ۲۰۰۵ صورت گرفت. اکنون نیز بیش از دو میلیون فلسطینی در این منطقه از فلسطین تحت شرایط دشوار محاصره و تحریم زندگی‌کنند. محاصره جائرانه‌ای که از زمان پیروزی جنبش مقاومت حماس در انتخابات قانونگذاری سال ۲۰۰۶ آغاز شده است.