سریال کره‌ای «ما همه مرده‌ایم» در ژانر زامبی

به گزارش حلقه وصل، سریال درام اخیر ما همه مرده ایم (All Of Us Are Dead) یکی دیگر از سریال‌های کره‌ای پربیننده این روزهای نتفلیکس است. بعد از فیلم قطار بوسان(Train to Busan ) در ژانر زامبی با فیلم و سریال پادشاهی(Kingdom)، درام های کره ای با تریلر ترسناک دیگری برای دوستداران ژانر زامبی وارد عمل شدند. با فضایی جدیدتر، سریال ما همه مرده ایم داستانی  خونین تر را در فضای بقای مدرن به تصویر می کشد که دستکم تفاوت های زیادی با تولیدات زامبی محور گذشته دارد. این سریال ۱۲ اپیزودی واکنش های مثبت بسیاری را به خاطر روایت بسیار پرتنش و بازی های رضایت بخش از بازیگرانش دریافت کرده است.

سریال های تریلر زامبی محبوبیت قابل توجهی در سال های اخیر دریافت کرده و با جلوه های ویژه و روایت های جدید، همین رویه را تداوم بخشیده اند. سریال «همه ما مرده‌ایم» بسیاری از خط‌های داستانی کلیشه‌ای و صحنه های که اغلب در سریال های زامبی محور دیده می شود را تغییر می دهد و تفاوت‌هایی خوشایند و تازه با تمام سریال های تریلر این ژانر دارد.

در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۸ تفاوت و کلیشه شکنی آشنا کنیم که سریال کره ای ما همه مرده ایم نسبت به دیگر فیلم ها و سریال های زامبی محور دارد.

طرفداران دنیای وحشت و روایت های ترسناک، داستان های کلاسیک را دوست دارند اما چیزی که هیجان داستان را از بین می برد، قابل پیش بینی بودن و تکرار یک خط داستانی کلیشه ای است. اما کلیشه هایی که بارها و بارها روی پرده دیده شده تنها برای مدتی جذاب و ایمن هستند اما مدت کوتاهی بعد جذابیت خود را از دست می دهد. سریال «ما همه مرده ایم» به عنوان اولین تجربه کارگردانی «لی‌جائه کیو» داستانی دارد که نه تنها در مورد کشتار زامبی‌هاست بلکه داستان بزرگ شدن نوجوانان را در این مسیر با سیر اصلی داستان ترکیب می‌کند.

در حالی که داستان با گرفتار شدن دانش آموزان دبیرستان هیوسان در حمله غیرمنتظره زامبی‌ها آغاز می‌شود، به روایت درگیری‌های بین دانش آموزان و روابط آن ها با یکدیگر نیز می‌پردازد. بدین ترتیب سریال ما همه مرده ایم ترکیبی بی نقص از درام نوجوانانه و بازی بقا است.

زامبی ها و مغز معمولاً ترکیبی بی نقص برای جذب طرفداران این ژانر هستند. نامیراها یا همان زامبی ها عموماً تنها به خاطر مشکلی که در مغزشان پیش آمده دست به کشتن انسان ها و خوردن گوشتشان می زنند بدون اینکه هیچ غریزه شخصی داشته و کنترلی بر رفتارهای بدنشان داشته باشند. اما در سریال ما همه مرده ایم شاهد تغییری در ساختار کلی زامبی ها هستیم.

زامبی های این سریال کره ای نیز همان سبک اصولی همیشگی را دنبال می کنند، موجوداتی بدون مغز و گرسنه اما چیزی که در سریال ما همه مرده ایم متفاوت است این است که زامبی ها به زنده ماندن میل دارند. برخلاف دیگر روایت ها از زامبی‌ها، زامبی‌هایی که از نشت ویروس ساخته شده توسط آقای لی در آزمایشگاه مدرسه به بیرون خلق می شوند، آزمایشی برای پسر آزار دیده اش بود. جهش ویروس تغییر بزرگی است که فضا را برای فصل دوم سریال ما همه مرده ایم فراهم می‌کند. با ترکیب زامبی‌های هیبریدی شرایط پیچیده تر نیز می‌شود، زامبی‌هایی که علاوه بر داشتن قدرت شنوایی فوق العاده و قدرت بدنی بالا، دارای توانایی ترمیم زخم ها و صدمات جسمی نیز هستند.

پایان های بی‌نقص معمولاً با حل شدن مسئله، رسیدن قهرمان داستان به نامزد مورد علاقه اش و داشتن آینده ای امیدوار کننده برای شخصیت های اصلی همراه می‌شوند. اما این روایت از یک پایان بی‌نقص و مناسب دیگر درست نیست و سریال All Of Us Are Dead همه چیز به شما می دهد به غیر از این پایان. برخلاف پایانی که عموماً در سریال های ترسناک دیده می شود، این سریال کره ای با سکانسی تعلیقی و مبهم به پایان می رسد که امیدها را نسبت به ساخت فصل دوم بیشتر می کند. با مرگ شخصیت هایی مانند لی چونگ سان تا جهش نام را، امیدوار کننده بودن شاید عبارت مناسبی برای پایان این سریال نباشد اما پایان بندی تاریک آن امیدها برای ساخت فصل دوم سریال All Of Us Are Dead را افزایش می دهد.

سلاح های غول پیکر، بمب، مواد منفجره و سلاح های مرگبار برای بقا در یک آخرالزمان ضروری هستند. سریال های ترسناک نیز گاهی اوقات شرایط را برای استفاده از سلاح های گرم کارآمد و مواد منفجره فراهم می کنند که شاید در جریان یک نبرد پیش بینی نشده غیرمنطقی به نظر می رسد. دسترسی به چنین سلاح هایی باعث از بین رفتن قداست و حرمت داستان شده و آن را غیرواقعی می سازند. در طرف دیگر ماجرا اما در سریال ما همه مرده ایم شاهد رویکردی واقع گرایانه و قابل قبول تر به سکانس های مبارزه با زامبی ها هستیم. استفاده از شیلنگ آتش نشان در ساختمان مدرسه تا وسایل ورزشی به عنوان زره و یزهای مشابه دیگری که در هر مدرسه ای وجود دارند، باعث می شوند که مخاطب سکانس های تلاش شخصیت ها برای بقا را بهتر درک کرده و راحت تر بپذیرد.

شخصیت های منفی بیشترین تنش را به هر داستان اضافه می کنند. در سریال یا فیلمی در ژانر وحشت، می توانیم حدس بزنیم که شخصیت های منفی خود عناصری از ایجاد وحشت باشند. اما اگر سریالی این قالب راشکسته و در طول داستان چندین شخصیت منفی را معرفی کند چه؟ اصلی ترین مبارزه ها در سریال All Of Us Are Dead با خود زامبی هاست اما در طول داستان سریال، شخصیت منفی اصلی همواره در حال تغییر است. لی بیونگ چان، معلم علومِ آرام و محتاط که عامل اصلی توسعه ویروس زامبی کننده بود، بدون اینکه قصدش را داشته باشد به شروع آخرالزمان دامن می زند و بعدها پشیمان می شود.

او برای جلوگیری از شیوع ویروس تا جایی پیش می رود که کیم هیونگ جو، قربانی اول، را نیز زندانی می کند. اگر چه آقای لی عامل به وجود آمدن زامبی ها است، اعتبار شخصیت منفی اصلی داستان به یون گوی نام می رسد. گوی نام یکی از قلدرهای دون پایه و منزجر کننده مدرسه است که در تلاش برای نجات خود، دیگر دانش آموزان را به خطر می اندازد حتی اگر لازم نباشد. بدون شک داشتن چندین شخصیت منفی در یک داستان می تواند جذابیت و تنش داستان را افزایش دهد.

در فیلم ها و سریال های ترسناک، منبع وحشت معمولاً مکانی متروکه، طبیعت وحشی یا یک خانه روستایی عجیب است و باید گفت که لوکیشن نقش مهمی در روایت داستان دارد. داستان های ترسناک معمولاً لوکیشن های یکسانی برای شروع وحشت دارند که چندان خوشایند نیست. وقتی پای زامبی ها به میان می آید، داستان در داخل یک فروشگاه یا یک پارک سرگرمی آغاز می شود اما سریال ما همه مرده ایم کلیشه لوکیشن داستان های زامبی محور را نیز می شکند. در ابتدای سریال شاهد جدا افتادن شخصیت های اصلی داستان در مدرسه هستیم، جایی که شیوع ویروس آغاز می شود. اگر چه مدرسه در تمام طول داستان میدان اصلی مبارزه بازماندگان و زامبی هاست، سکانس های مهمی در خارج از فضای مدرسه نیز در طول سریال وجود داشت.

ترکیب وحشت و درامی در مورد بزرگ شدن نوجوانان، حال و هوای مناسبی از احساسات، جامپ اسکرها و تنش در کل سریال ما همه مرده ایم ایجاد می کند. معمولاً خط های داستانی با تم های مشابه روی سکانس های اکشن و بزرگ تکیه دارند اما در سریال All Of Us Are Dead شاهد رویکردی تکاملی تر به این مهمانی وحشت هستیم. شخصیت های اصلی این سریال کره ای به وضوح بسیار باهوش تر از شخصیت های اصلی داستان های سینمایی و تلویزیونی مشابه هستند و غریزه های بهتری دارند.

علیرغم اینکه این شخصیت ها عمدتاً نوجوان هستند اما انعطاف پذیری و شجاعتشان را بارها به اثبات می رسانند، به ویژه وقتی که می فهمند تنها هستند و کسی به کمکشان نخواهد آمد. خط روایت داستان نیز به خوبی اهمیت دادن به احساسات از دست دادن دوستان یا داشتن درگیری های شخصی را به تصویر می کشد. اگر چه کلیت داستان عمدتاً به بازماندگان حاضر در فضای مدرسه متمرکز است، شاهد لایه های داستانی جدیدی در مورد دیگر شخصیت ها نیز هستیم که دشمنان شخصی مجزایی دارند. هر یک از شخصیت ها نقطه ضعف و نقص های خاص خود را دارد که به خوبی سبک کارگردانی هوشمندانه لی جائه کیو را نشان می دهد.

سریال ها و فرانچایزهای بزرگ معمولاً حول روایتی هستند که جامپ اسکرهای بزرگ، یک پیشینه ی داستانی مهم و معمولاً وقوع مبهم و رازآلود عامل وحشت را در خود دارند. به ندرت پیش می آید که سریال های ترسناک عامل واقعی فعالیت های غیرطبیعی را نشان دهد، دستکم در ابتدای داستان. اما All Of Us Are Dead از همان ابتدا فاش می کند که دلیل وقوع آخرالزمان زامبی ها نه یک حادثه اتفاقی بلکه ساخت عمدی یک ویروس آزمایشگاهی است. شیوع ویروس داستان در اثر یک آزمایش دولتی یا استراتژی دفاعی نیست بلکه نتیجه تلاش پدری است که می خواهد به پسرش کمک کند، که شوربختانه از کنترل خارج شده و آشوب بزرگی را در پی دارد.

منبع: روزیاتو