تشنج کودکان را جدی بگیرید

به گزارش حلقه وصل، تشنج یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی است که بر کودکان و بزرگسالان از همه نژادها و قومیت‌ها تاثیر می‌گذارد. مغز متشکل از سلول‌های عصب است که از طریق فعالیت الکتریکی با همدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. حمله زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند بخش از مغز دارای حجمی از سیگنال‌های الکتریکی غیرطبیعی هستند که سیگنال‌های طبیعی مغز را متوقف می‌کنند.

هرچیزی که در روابط طبیعی بین سلول‌های عصب مغز وقفه ایجاد کند، می‌تواند باعث حمله شود که این شامل تب بالا، بالا رفتن یا اُفت قندخون، ترک مشروبات الکلی یا مواد مخدر یا ضربه مغزی است، اما وقتی که یک کودک بدون هیچ دلیل مشخصی دچار ۲ یا چندین حمله می‌شود، به آن تشنج می‌گویند. حمله انواع مختلفی دارد. نوع حمله به ناحیه و مقداری که مغز درگیر آن می‌شود و اینکه چه اتفاقی در طول حمله رخ می‌دهد، بستگی دارد. ۲ دسته از حمله‌های تشنجی شامل حمله کانونی (جزئی) و حمله عمومی هستند.

چه چیزی باعث حمله در کودک می‌شود؟

حمله می‌تواند بدلایل متعددی رخ دهد از جمله: بهم ریختن تعادل مواد شیمیایی مغز که سیگنال‌های عصب را ارسال می‌کنند، تومور مغزی، سکته مغزی، آسیب مغزی ناشی از بیماری یا ضربه حمله ممکن است ناشی از ترکیب موارد ذکر شده باشد. در اکثر موارد، دلیل حمله را نمی‌توان پیدا کرد.

علایم حمله در کودک چیست؟

علایم حمله در کودک به نوع حمله بستگی دارد. علایم عمومی یا هشداردهنده یک حمله می‌تواند شامل موارد خیره شدن به یک نقطه، حرکات پرشی بازوها و پاها، سفت شدن بدن، از دست دادن هوشیاری، مشکل در تنفس یا قطع تنفس، از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، افتادن ناگهانی روی زمین بدون هیچ دلیلی بخصوص وقتی با از دست دادن هوشیاری همراه باشد، پاسخ ندادن به سروصدا یا کلمات در یک دوره کوتاه، گیجی یا منگی، سر تکان دادن به صورت ریتمیک وقتی با از دست دادن هوشیاری همراه است، پلک زدن سریع و خیره شدن به یک نقط در طول حمله، لب‌های کودک کبود می‌شوند و تنفس او ممکن است طبیعی و نرمال نباشد. بعد از حمله، کودک ممکن است گیج و خواب آلود شود.

علایم حمله ممکن است شبیه برخی بیماری‌ها باشد؛ بنابراین با مراجعه به پزشک یا مراقبین سلامت از وضعیت سلامت کودک و بیماری او اطمینان حاصل کنید.

چگونه حمله در کودک تشخیص داده می‌شود؟

پزشک یا مراقبین سلامت، اطلاعاتی در مورد علایم کودک و سابقه بیماری او کسب می‌کنند. همچنین دیگر عوامل که ممکن است باعث بروز حمله در کودک شود مورد بررسی قرار می‌گیرد که این عوامل شامل مواردی از جمله: سابقه تب یا عفونت، ضربه به سر، بیماری‌های مادرزادی، تولد زودتر از موعد، مصرف برخی داروهاست.

پزشک می‌تواند کودک را تحت آزمایش‌ها از جمله: آزمایش مغز و اعصاب، آزمایش خون برای چک کردن مشکلات قندخون و دیگر عوامل، عکسبرداری از مغز مثل ام. آر. آی یا سی تی اسکن، الکتروانسفالوگرام برای آزمایش فعالیت الکتریکی مغز کودک، سوراخ کردن کمر برای اندازه گیری فشار مغز و کانال نخاع و آزمایش مایع نخاعی مغز برای تشخیص عفونت یا دیگر مشکلات قرار دهد.

چگونه حمله در کودک درمان می‌شود؟

هدف از درمان، کنترل، متوقف کردن یا کاهش دفعات حمله است. درمان اغلب با دارو انجام می‌شود. از انواع داروها برای درمان حمله و تشنج استفاده می‌شود. پزشک یا مراقبین سلامت لازم است نوع حمله کودک را تشخیص دهند. داروها براساس نوع حمله، سن کودک، عوارض جانبی، هزینه و استفاده آسان انتخاب می‌شوند. داروهایی که در خانه استفاده می‌شوند، معمولا خوراکی بوده و به صورت کپسول، قرص، شربت یا اسپری می‌باشند. برخی داروها نیز به صورت مقعدی یا در بینی استفاده می‌شود. اگر کودک در بیمارستان بستری باشد، داروها به صورت تزریقی یا درون وریدی استفاده می‌شود.

داروهای کودک باید سر وقت و به موقع و طبق تجویز پزشک به او داده شود. دز دارو لازم است برای کنترل حمله تنظیم شود. همه داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. درباره عوارض جانبی دارو با پزشک یا مراقبین سلامت صحبت کنید. اگر کودک دچار عوارض جانبی دارو شد، با پزشک یا مراقبین سلامت صحبت کنید. دارو را خودسرانه قطع نکنید که این کار می‌تواند باعث حملات شدید یا بیشتری شود.