سرویس جهان حلقه وصل _ نام خانوادگی «لوپن»، یک لقب ساده و عادی در فرانسه و میان فرانسوی‌ها نیست. این نام در فرانسه با «فاشیسم» و «تبعیض نژادی» عجین شده که در این خانواده از نسلی به نسل دیگر رسیده و الهام بخش ایدئولوژیک بسیاری از شخصیت‌ها و دولت‌هایی است که در این کشور روی کار آمده اند، ایدئولوژیی که در یک جمله «نفرت از رنگین پوست ها، چه مسلمان و چه غیر مسلمان» خلاصه می شود.
بزرگ خانواده «لوپن» را «جان ماری لوپن» تشکیل می دهد که به افکار و دیدگاه‌های نژادپرستانه و فاشیستی‌اش معروف بود، سپس این افکار و دیدگاه ها را پسرش «مارین لوپن» به ارث برد که رؤیای فرانسه ی «سفید مسیحی» را در سر می پروراند، فرانسه ای که در آن جایی برای خارجی ها به طور عام و مسلمانان به طور خاص نیست.
با این حال «ماریون مارشال لوپن» نواده ی جان ماری لوپن بر این باور بود که دیدگاه ها و رویکرد سیاسی حزب پدر بزرگش آنگونه که باید نژاد پرستانه و فاشیستی نیست، به همین دلیل جریان سیاسی افراط گراتری را پایه گذاری کرد که به دیدگاه های «اریک زمور»، اندیشمند یهودی – فرانسوی نزدیک است که آخرین گام ها را برای نامزدی در انتخابات آینده ریاست جمهوری فرانسه برمی دارد.
جان ماری لوپن کیست
جان ماری لوپن متولد سال ۱۹۲۸ در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد و خیلی زود، در سن نوجوانی به جنبش های راستگرا ملحق شد، در جوانی برای جنگ راهی هندوچین شد که در آن زمان مستعمره فرانسه بود. پس از بازگشت از جنگ، وارد پارلمان فرانسه شد، اما یک سال بعد برای جنگ راهی الجزایر شد تا در نبردهایی شرکت کند که امروزه از آنها به عنوان «جنایت جنگی» یاد می شود، اما لوپن از آنها به عنوان افتخارات زندگی اش یاد می کند.
لوپن بارها صراحتا در مصاحبه با نشریه های مختلف فرانسوی از مشارکت در جنایات جنگی علیه مردم الجزایر و شکنجه دادن مبارزین الجزایری با افتخار یاد و این جنایات را ادای وظیفه ملی توصیف کرده است. پس از بازگشت به فرانسه وی در تأسیس حزب «جبهه ملی راستگرایان افراطی» در سال ۱۹۷۲ مشارکت داشت و در طول این مدت سه بار در فرانسه در معرض ترور قرار گرفت که از همه ی آنها جان سالم به در برد.
تا این زمان خبری از ثروت افسانه ای خاندان لوپن نبود و تنها پس از آنکه «هابر لامپر»، سرمایه دار راستگرای فرانسوی تصمیم گرفت، تمام ثروت خود را قبل از مرگش به لوپن ببخشد، وی یک شبه تبدیل به یکی از ثروتمندان فرانسه شد. به تبعیت از لامپر، شماری از خاندان های ثروتمند راستگرا و افراطی فرانسه نیز ثروت خود را به جان ماری بخشیدند تا خاندان لوپن از آپارتمانی ساده به یکی از کاخ های معروف فرانسه منتقل شوند و مرحله ای جدید از تاریخ این خاندان آغاز شود؛ مرحله ای که با فساد و رسوایی اخلاقی همراه بود.
فساد و رسوایی اخلاقی خاندان لوپن
در حالی که جان ماری لوپن تلاش می کرد، خانواده اش به عنوان الگو و نمونه ی یک خانواده فرانسوی مسیحی سفید پوست ایده آل به جامعه فرانسه معرفی کند، اخباری مبنی بر جدا شدن همسر لوپن از وی و دوستی وی با یکی از دوستان جان در رسانه ها منتشر شد که بازتاب منفی بسیاری روی فعالیت های سیاسی وی داشت.
اوج رسوایی اخلاقی خانواده لوپن به بروز اختلاف بین لوپن و همسرش جدا شده بر سر ارث و میراث باز می گردد و چون لوپن از دادن حق و حقوق همسرش که آن را مطالبه کرده بود، امتناع کرد، همسرش برای لطمه زدن به اعتبار جان لوپن اقدام به انتشار «تصویری برهنه» از خود در یکی از «مجلات پورنو» کرد که با انتقادات بسیاری از سوی افکار عمومی جامعه فرانسه و در رأس آنها دختر لوپن از مادرش مواجه شد.
مارین لوپن
خانواده حضور قدرتمند خود در فرانسه را روی دو عامل متمرکز کرد: ثروت و حزب.
از بُعد حزبی جان ماری لوپن توانست نفوذ خانوادگی خود را در حزبش گسترش دهد و پست ها و مناصب بالا و مختلفی را در حزب به آنها بدهد. اما لوپن به این اکتفا نکرد، بلکه تصمیم گرفت، یکی از دخترانش را برای جانشینی خود تربیت کند و قرعه به نام دختر کوچکش «ماریون لوپن»، معروف به «مارین» افتاد.
مارین لوپنوی برای ادامه راه پدرش، تحصیلات خود را در رشته حقوق ادامه داد و روابط بسیار نزدیکی با سازمان فاشیستی Ged بر قرار کرد. مارین پس از پایان تحصیلات به عنوان وکیل در یکی از دفاتر حقوقی وابسته به حزب پدرش مشغول به کار شد و مدارج ترقی را تا مسئول امور حقوقی حزب طی کرد. در سال ۱۹۹۷ در حالی که جان ماری لوپن خود را آماده می کرد، تا یکی از کرسی های کمیته عمومی حزبش را به مارین اختصاص دهد، با مخالفت جناج معارض حزبش مواجه شد، اما این مخالفت ها راه به جایی نبردند.
مارین پس از نشستن بر یکی از کرسی های کمیته عمومی حزب، از منصب جدید برای بیرون راندن جناح معارض در حزب پدرش استفاده کرد، از برجسته ترین چهره های معارضی که از حزب لوپن اخراج شدند، «یان لوپن»، دختر دیگر لوپن بود که بودن با معشوقه اش را بر ماندن در حزب پدرش ترجیح داد. در این دوره مارین بیش از پیش به پدرش نزدیک شد و نقشی اساسی در رسیدن پدرش به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۰۲ ایفا کرد. وی تلاش بسیاری کرد که چهره ای به دور از دو ویژگی «نژاد پرستی و فاشیستی» از «حزب جبهه ملی» فرانسه و مواضع پر و پا قرص پدرش در این زمینه ارائه دهد و این کار بسیار دشواری بود که به راحتی امکان پذیر نبود، چون خود مارین از پدرش و حزب جبهه ملی نژاد پرست تر و فاشیست تر بود و آشکار و بی پروا، به مناسبت های مختلف در سخنانش به این موضوعات اشاره می کرد.
مارین مسیر سیاسی خود را در حزب، با نامزدی منطقه ی شمال در انتخابات اروپایی حزب در سال ۲۰۰۹ و شکست دادن «برونو گولنچ»، یکی از غول های معروف جبهه ملی و از هواداران پدرش ادامه داد و سرانجام موفق شد، پدرش را تسلیم خواسته های خود مبنی بر ایجاد تغییراتی در حزب و دمیدن روحی تازه در آن کند. اولین اقدام مارین در این زمینه برگزاری انتخابات داخلی حزب در ژانویه ۲۰۱۱ بود که طی آن به ریاست حزب انتخاب شد تا سال بعد به نمایندگی از حزبش کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شود.
وی برای زیباسازی چهره ی فاشیستی و نژاد پرستانه حزبی که پدرش مؤسس آن بود، از حضور و فعالیت گروه های «اسکین هد» در حزب جلوگیری و تعدادی از رهبران حزب را به خاطر اظهارات نژاد پرستانه و فاشیستی از سمت های حزبی اشان برکنار کرد.
اما این به معنای تغییر ساختار و چارچوب حزب و دیدگاه های فاشیستی و نژاد پرستانه اش نبود، چراکه افرادی چون «تری مایار» و «فردریک شاتون» همچنان در حزب و حضور و فعالیت داشتند و حلقه نزدیک مارین را همچنان شخصیت هایی تشکیل می دادند که «اسلام» و «مسلمانان» را دشمن اول فرانسه و مردم فرانسه می دیدند. این دیدگاه ها باعث شد تا حمایت جریان راست تندرو اسرائیل را به دست آورد. در این دوره مارین سعی کرد، خود را از مشکلات و درگیری های پدرش که به دشمنی با یهودیان متهم شده بود، دور نگه دارد، چون او را مانعی در مسیر سیاسی و پیشرفتش می دید، به همین دلیل در سال ۲۰۱۵ شخصا بر اخراج پدرش از حزبی نظارت و اشراف داشت که آن را تأسیس کرده بود.
ماریون مارشال احیاگر میراث اجداد
در سال های اخیر، ماریون حملات گسترده و شدیدی را در حمایت از ساختار لائیک نظام در فرانسه علیه مسلمانان این کشور آغاز کرد، در واقع وی ساختار لائیک نظام فرانسه را سلاح خوبی برای حمله به اسلام و مسلمانان یافته بود، با اینکه حزبش حتی با نظام لائیک فرانسه نیز بسیار غریب و بیگانه بود. یکی از مهمترین ویژگی های فعالیت های حزبی و سیاسی مارین لوپن، به خصوص سخنرانی هایش، پرهیز از هرگونه پرداختن به مذهب و موضوعات مرتبط با دین بود، به همین دلیل وظیفه این بخش از فعالیت های سیاسی مارین لوپن بر عهده ی «ماریون مارشال لوپن»، خواهر زاده ی مارین گذشته شد.
ماریون مارشال لوپنماریون مارشال لوپن، میراث‌بر مشروع پدر بزرگش، جان ماری لوپن محسوب می شود. وی حتی از خاله اش نیز راستگراتر و افراطی تر است و بیشتر از هریک از اعضای خانواده لوپن به نسل جدید راستگرایان افراطی فرانسه ایمان و باور دارد.
در حالی که اولین ظهور سیاسی ماریون مارشال به سال ۱۹۹۲ باز می گردد، در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که از دنیای سیاست کناره گیری می کند، اقدام غیر منتظره ای که بسیاری آن را عدم تمایل ماریون مارشال به تبدیل شدن به مانع و چالشی در مسیر خاله اش توصیف کردند.
برخلاف اظهاراتش، فعالیت های سیاسی ماریون مارشال به دور از فعالیت در چارچوب حزب پدر بزرگش ادامه یافت، به گونه ای که امروز نواده ی جان لوپن درحال پیاده سازی پروژه ی «ائتلاف راستگرایان افراطی» یا همان «متحد کردن راستگرایان تندرو» فرانسه است و تاکنون ضمن نشست های متعددی که با گروه های راستگرای افراطی فرانسه برگزار کرده، در خصوص موضوعات و قضایای مهمی از جمله اسلام و مسلمانان به بحث و تبادل نظر پرداخته و به توافقاتی هم دست یافته است.
در حال حاضر، مارین مارشال لوپن مایل به حضور آشکار در صحنه سیاسی فرانسه نیست، اما اختلافاتش با خاله اش، مارین لوپن را پنهان نمی کند، موضوعی که باعث شده، در این اواخر به شدت به «اریک زمور»، دیگر کاندیدای انتخابات آینده ریاست جمهوری فرانسه نزدیک شود که به دیدگاه های ستیزه جویانه اش با اسلام و مسلمانان به شدت معروف است و نظرسنجی ها تأکید می کند که از شانس بیشتری برای راه یابی به دور دوم انتخابات آینده ریاست جمهوری فرانسه و رقابت با «امانوئل مکرون» و حتی ورود به کاخ «الیزه» برخوردار است، کسی که جان ماری لوپن رسما اعلام کرده، در انتخابات آینده از وی در برابر دخترش حمایت خواهد کرد.
در پایان باید گفت، اگرچه تاکنون هیچ از اعضای خانواده لوپن نتوانسته اند، به هدف خود یعنی به دست گرفتن سکان هدایت صحنه سیاسی فرانسه دست یابند، اما امید بسیاری به «ماریون مارشال لوپن» دارند که در سال های آینده راه خانواده به کاخ الیزه را با دیدگاه های اسلام ستیزانه و فاشیستی و نژاد پرستانه باز کند.
راز اصرار بر «مذاکره و ملاقات به هر قیمت» چیست؟