به گزارش حلقه وصل، بعد از دیدار هفته گذشته استقلال و نساجی، فردا (چهارشنبه) قرار است بازی پرسپولیس و صنعت نفت با حضور تماشاگران برگزار شود؛ البته با شنیده شدن یک خبر عجیب و غیر منتظره! بلیت‌های این دیدار با افزایش قابل توجه‌ای نسبت به دوسال پیش مواجه شده تا بعد از عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در دیدار قبلی، حالا شوک دیگری در روند بازگشت هواداران به ورزشگاه‌ها ایجاد شود.
طبق اعلام سایت رسمی باشگاه پرسپولیس بلیت‌های این دیدار با قیمت‌های ۱۰۰، ۸۰ و ۵۰ هزار تومانی به فروش خواهد رسید. با افزایش قیمت‌ها در این دو سال و تورمی که در بازار وجود داشته، شاید افزایش قیمت این بلیت‌ها از لحاظ اقتصادی منطقی باشد ولی اینکه این اتفاق به یکباره و از بلیت ۳۰-۲۰ هزار تومانی به ۱۰۰ هزار تومان می‌رسد شوکه‌کننده است. مجید صدری، سرپرست باشگاه پرسپولیس که شب گذشته میهمان برنامه فوتبال برتر بود در واکنش به قیمت‌های بالای بلیت‌ها گفت: «کجای این گران است؟ آخرین بار قیمت‌ها دو سال پیش مشخص شده بود و فکر می‌کنم این مبالغ الان هزینه‌ای نباشد. قول می‌دهیم تخفیفات خوبی برای افرادی که دوست دارند هزینه کمتری پرداخت کنند، در نظر بگیریم.»
شاید اگر این افزایش قیمت‌ها در این دو سال به صورت متوالی و مانند دیگر کالاها و خدمات پله پله گران می‌شد، الان دیدگاه‌ها نسبت به بلیت ۱۰۰ هزار تومانی اینقدر عجیب و انتقادی نبود. برای اینکه بتوانیم منظور را بهتر برسانیم تصور کنید به طور مثال پرایدِ ۴۰ میلیون تومانی دو سال تولید نشود و به یکباره ۱۷۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری شود. این حکایتی است که در بحث قیمت بلیت‌ها -حداقل برای بازی پرسپولیس- رخ داده است. شاید مقایسه خیلی جالبی نباشد ولی در حال حاضر بلیت تماشای یک فیلم سینماییِ تازه اکران شده در بهترین سینماهای تهران ۳۰ هزار تومان است ولی حضور یک تماشاگر در بخشی از ورزشگاه که احتمالا دید خوبی به زمین ندارد و با مشکلات دیگری هم مواجه است، با مبلغ حداقل ۵۰ هزار تومان خیلی انتخاب به‌صرفه‌ای برای هوادار به نظر نمی‌رسد.
همه می‌دانیم که پای ثابت حضور در ورزشگاه‌ها، معمولاً قشر محصل و کم درآمد جامعه هستند، بنابراین هواداری که «هشتش گروی نُه» است و برای حضور در ورزشگاه چندساعتی باید کار و بارش را کنار بگذارد، بیشتر از هر چیز دیگری نگاه به جیبش می‌کند و همین موضوع می‌تواند به عاملی تبدیل شود که ترجیح دهد در خانه یا هر محل دیگری بازی را تلویزیون تماشا کند.
این موضوع البته راه حل دارد و باشگاه‌ها می‌توانند طرح‌های خوبی برای بخش خاصی از طرفداران‌شان در نظر بگیرند. به طور مثال باشگاه وستهام انگلیس در بین ۲۰ تیم لیگ برتری ارزان‌ترین قیمت بلیت را برای تماشای بازی‌های خانگی‌اش در نظر گرفته است. برای تهیه بسته ۱۸ بازی خانگی، یک هوادار عادی باید ۳۲۰ پوند هزینه کند ولی این رقم برای افراد بالای ۶۵ سال و زیر ۲۱ سال به ۱۶۰ پوند کاهش پیدا می‌کند، این یعنی بلیت‌ها مبتنی بر درآمد افراد به صورت هوشمند قیمت‌گذاری شده است.
برای حضور در ورزشگاه و تماشای یک بازی فوتبال، هوادار فقط به یک بلیت احتیاج ندارد و باید هزینه‌های دیگری را نیز از جیب مبارکش خرج کند. رفت و آمد (اگر خودروی شخصی وجود نداشته باشد، هزینه به مراتب بیشتر می‌شود) و تغذیه از دیگر عوامل هزینه‌تراش برای یک هوادار فوتبال به حساب می‌آیند که احتمالاً خرجش کمتر از قیمت خودِ بلیت نخواهد بود.
موضوع دیگری که باید به آن اشاره کرد، امکانات و مزایایی است که یک هوادار با خرید بلیت از آنها بهره‌مند می‌شود. در همه جای دنیا قیمت بلیت‌ها برای بازی‌های خاص و جایگاه‌های خاص گران‌قیمت‌تر از حد معمول است و نمی‌توان منکر این پدیده شد ولی آیا امکاناتی که در اختیار خریداران آن بلیت‌ها یا حتی بلیت‌های سطح پایین‌تر قرار می‌گیرد با امکانات ورزشگاه‌های وطنی برابری می‌کند؟
شاید کمترین انتظار برای هواداری که با تهیه بلیت قصد تماشای بازی تیم محبوبش را دارد، جایگاه و صندلی اختصاصی و از پیش تعیین شده است. به طور مثال اگر هواداری ۱۰۰ هزار تومان برای سکوهای روبه‌روی جایگاه هزینه می‌کند، آیا اطمینان دارد که در همان جایگاه و روی صندلی اختصاصی خودش می‌نشیند یا ممکن است با تکمیل ظرفیت، مجبور شود به سکوی دیگری برود؟ سرویس بهداشتی مناسب و دیگر امکانات رفاهی از قبیل آب آشامیدنی و پارکینگ از جمله امکانات اولیه‌ای است که باید برای یک هوادار به بهترین شکل ممکن فراهم شود ولی تا جایی که می‌دانیم بسیاری از استادیوم‌های ایران با این مسائل اولیه به طور کامل غریبه هستند. حال یک سؤال؛ آیا هوادار ایرانی همانقدر که پول می‌دهد، آش می‌خورد؟ آیا تجربه بازی استقلال - نساجی، نحوه ورود آنها به ورزشگاه، عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ... نشان نمی‌دهد که هوادار در ایران از کمتری امکانات هم برخوردار نیست اما باید پول زیادی بابت حضور در ورزشگاه بپردازد؟
فوتبال ایران این روزها با کاهش آمار کرونا، بعد از حدود ۲ سال کم کم هواداران را روی سکوهای ورزشگاه به خودش می‌ببیند تا دوباره شور و هیجان و به قول معروف «روح فوتبال» به مسابقات برگردد ولی مطمئناً این گرمی، نیاز به حمایت و توجه دارد. اگر بنا باشد هزینه‌های تماشای یک بازی فوتبال در این وضعیت اقتصادی با دخل و خرج مردم نخواند و از سوی دیگر سلامتی آنها با عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی به خطر بیفتد، دیگر نباید امیدی به حضور پررنگ یار دوازدهم در ورزشگاه‌ها داشت.